داستان امامزادگان ساختگي/ تخريب برخي بناهاي يادبود
معاون بقاع و اماکن متبرکه سازمان اوقاف از شناسايي 8 هزار و 51 امامزاده در سطح کشور خبر داد و با تأکيد بر اينکه امامزاده ساختگي وجود ندارد راهکارهاي شناسايي و اطمينان از قطعيت وجود امامزادگان را تشريح کرد .
حجت‌الاسلام محمد غلامي معاون بقاع و اماکن متبرکه سازمان اوقاف و امور خيريه در گفتگو با مهر در مورد علت افزايش تعداد امامزاده ها گفت: افزايش شمار امامزادگان به هيچ وجه صحت ندارد بلکه سازمان اوقاف در سالهاي اخير به خاطر مسئوليت قانوني که دارد مصمم شد تمام امامزادگان سراسر کشور را تحت مديريت خود در آورد به همين دليل با شناسايي و قطعيت هر امامزاده اي آنها را جزو آمار تحت پوشش خود اعلام مي کند.
وي تأکيد کرد: قبلا اهالي متدين ساکن در نزديکي امامزاده ها خودجوش هيئت امنا تشکيل داده و بقاع متبرکه محل خود را اداره مي کردند اما در سالهاي اخير اداره اين اماکن با نظارت سازمان اوقاف صورت مي گيرد.
حجت الاسلام غلامي افزود: اداره امور بقاع متبرکه و امامزادگان بر اساس مصوبه مجلس شوراي اسلامي جزو وظايف ذاتي سازمان اوقاف و امور خيريه است و با آمدن تيم جديد در سازمان اين قانون را عملياتي کرديم و تا کنون 8 هزار و 51 امامزاده تحت پوشش سازمان در آمده است؛ البته ممکن است امامزادگاني هم در مکانهاي صعب العبور باشند که هنوز سازمان اوقاف به آنجا نرفته و با اهالي اداره کننده وارد مذاکره نشده باشد. در واقع اينگونه تعداد امامزادگان تحت مديريت سازمان اوقاف افزايش پيدا مي کند نه اينکه امامزاده بسازند.
معاون بقاع و اماکن متبرکه سازمان اوقاف حضور امامزادگان را از زمان امام سجاد(ع) اعلام کرد و يادآور شد: حضور امامزاده ها از زمان امام سجاد(ع) و اوج ورودشان در زمان امام علي بن موسي الرضا(ع) بوده است؛ بعد از حادثه جانکاه کربلا که عرصه بر ذريه پيامبر(ص) سخت شد آنها به امام زمان خود حضرت سجاد مراجعه مي کردند و از ايشان چاره اي مي جستند لذا حضرت آنها را به ديار عجم هدايت مي کرد که همان ايران بود.
وي افزود: اين بزرگواران در منطقه ايران به دليل مردمان نجيب و مهمان نوازش از آرامش و آسايش بيشتري نسبت به ديگر مناطق برخوردار بودند. هرچند که اين منطقه نيز تحت حاکميت دوران خود بود و اين امامزادگان وقتي مي آمدند، در جاهاي دور دست و عمدتا در مسير سلسله جبال حرکت کرده و مستقر مي شدند تا کمتر در دسترس حکام محلي قرار گيرند.
حجت الاسلام غلامي يادآور شد: وقتي در مناطق مختلف اين بزرگان به شهادت رسيده و يا به مرگ طبيعي از دار دنيا مي رفتند مردم به شخصيت و جايگاه والاي آنها پي برده بودند فلذا بعد از فوت يا شهادت آنها بر قبرشان بنايي را به نشانه اينکه اين مکان براي مردم محل محترم است مي ساختند و لذا اين سينه به سينه منتقل شده است.
وي تأکيد کرد: البته در برخي کتب تاريخي اسمي از اين عزيزان برده مي شود اما اين گونه نبوده که اين کتب مثلا از زمان امام سجاد(ع) يا امام رضا(ع) تدوين شده باشد بلکه اسامي آنهايي که مشهور بوده و سينه به سينه رسيده بود بعد از سالها در کتب ذکر شده است. در زماني که اين عزيزان ورودشان محقق شدعلم توسعه نداشت به ويژه در مناطق دور دست و صعب العبور که مردم کمترين بهره را از دانش داشتند لذا وقتي يکي از اين امامزادگان در نقطه اي به شهادت رسيده يا فوت مي کرد کسي نبود که آن را يادداشت کند لذا مردمان اين مناطق با ايجاد بنايي بر قبر آنها مي خواستند جايگاه واقعي ذريه پيامبر را به نسلهاي بعدي منتقل کنند.
معاون بقاع و اماکن متبرکه سازمان اوقاف شهرت محلي از قديم الايام، تأييد متخصصان علم الانساب و کتب تاريخي را از مهمترين راههاي صحت و قطعيت وجود امامزادگان اعلام کرد و در مورد امامزادگان غيرواقعي نيز گفت: امامزاده ساختگي وجود ندارد بلکه داستان از اين قرار است که مثلا 40 سال پيش عزيزي که از سادات بوده و بين مردم مورد احترام بوده به رحمت خدا مي رود و بازماندگان آنها بر روي قبرشان مقبره اي ساخته اند و مردم هم مي دانند 40 يا 50 سال يا زير صد سال پيش اين فرد فوت کرده است منتهي براي او احترام قائل بوده و به قبر آنها مراجعه مي کنند و خود مردم مي دانند آنها امامزاده نيستند.