رهبر معظم انقلاب در كنفرانس بينالمللي حمايت از انتفاضه فلسطين: هر طرحي براي تقسيم فلسطين مردود است
همه سعي دشمن منصرف كردن فلسطيني‌ها از مقاومت است
ولي امرمسلمين، حضرت آيت‌الله العظمي خامنه‌اي ديروز در پنجمين اجلاس بينالمللي حمايت از انتفاضه فلسطين و در جمع سفراء، روساي مجالس کشورهاي مسلمان، فرهيختگان و علماي کشورهاي مختلف جهان و شخصيت‌هاي بر جسته کشورهاي اسلامي، بيانات مهمي در ارتباط با اوضاع منطقه، شرايط کشور فلسطين و توطئه‌هاي غرب و صهيونيسم عليه ملت‌هاي منطقه ايراد کردند.
متن بيانات رهبر معظم انقلاب به شرح زير است:
بسم الله الرحمن الرحيم
السلام عليكم و رحمة الله
الحمدلله رب العالمين و الصلاه و السلام علي سيدنا محمد و آله الطاهرين و صحبه المنتجبين و علي من تبعهم باحسانٍ الي يوم الدين.
قال الله الحكيم: أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ (39) الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن يَقُولُوا رَبُّنَا اللهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فيها اسْمُ اللهِ كَثِيرًا وَلَيَنصُرَنَّ اللهُ مَن يَنصُرُهُ انَّ اللهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ (40)
به ميهمانان عزيز و همه حضار گرامي خوشامد مي‌گويم. در ميان همه موضوعاتي كه شايسته است نخبگان ديني و سياسي از سراسر جهان اسلام به آن بپردازند، مسأله فلسطين داراي برجستگي ويژه‌‌اي است. فلسطين مسأله اول در ميان همه موضوعات مشترك كشورهاي اسلامي است. مشخصات منحصر به فردي در اين مسأله وجود دارد:
اوّل: اين كه يك كشور مسلمان از ملت آن، غصب و به بيگانگاني كه از كشورهاي گوناگون گردآوري شده و جامعه‌اي جعلي و موزائيكي تشكيل داده‌اند، سپرده شده است.
دوم: آن كه اين حادثه بي‌سابقه در تاريخ، با كشتار و جنايت و ظلم و اهانت مستمر انجام گرفته است.
سوم: آنكه قبله اوّل مسلمانان و بسياري از مراكز محترم ديني كه در اين كشور قرار دارد، به تخريب و توهين و زوال تهديد شده است.
چهارم: آنكه اين دولت و جامعه جعلي در حساسترين نقطه جهان اسلام، از آغاز تا كنون، نقش يك پايگاه نظامي و امنيتي و سياسي را براي دولت‌هاي استكباري بازي كرده و محور غرب استعماري كه به علل گوناگون، دشمن اتحاد و اعتلاء و پيشرفت كشورهاي اسلامي است ، از آن همواره چون خنجري در پهلوي امت اسلامي استفاده كرده است.
پنجم: آن كه صهيونيزم كه خطر اخلاقي و سياسي و اقتصادي بزرگي براي جامعه بشري است، اين جاي پا را وسيله‌اي و نقطه اتكايي براي گسترش نفوذ و سلطه خود در جهان قرار داده است.
نكات ديگري را هم مي‌توان بر اينها افزود: هزينه مالي و انساني سنگيني كه كشورهاي اسلامي تاكنون پرداخته‌اند؛ اشتغال ذهني دولتها و ملت‌هاي مسلمان؛ رنج ميليون‌‌ها آواره فلسطيني كه بسياري از آنان پس از 6 دهه هنوز در اردوگاه‌ها زندگي مي‌كنند؛ انقطاع تاريخ يك كانون مهم تمدني در جهان اسلام و و و...
امروزه بر اين دلائل، يك نكته كليدي و اساسي ديگر افزوده شده است و آن نهضت بيداري اسلامي است كه سراسر منطقه را فرا گرفته و فصل تازه و تعيين كننده‌اي در سرگذشت امت اسلامي گشوده است. اين حركت عظيم كه بي‌گمان مي‌تواند به ايجاد يك مجموعه مقتدر و پيشرفته و منسجم اسلامي در اين نقطه حساس جهان منتهي شود و بحول و قوه الهي و با عزم راسخ پيشروان اين نهضت، نقطه پايان بر دوران عقب ماندگي و ضعف و حقارت ملت‌هاي مسلمان بگذارد، بخش مهمي از نيرو و حماسه خود را از قضيه فلسطين گرفته است.
ظلم و زورگويي روز افزون رژيم صهيونيستي و همراهي برخي حكّام مستبد و فاسد و مزدور آمريكا با آن از يك سو، و سر بر آوردن مقاومت جانانه فلسطيني و لبناني و پيروزي‌هاي معجزه‌آساي جوانان مؤمن در جنگ‌هاي 33 روزه لبنان و 22 روزه غزه از سوي ديگر، از جمله عوامل مهمّي بودند كه اقيانوس بظاهر آرام ملت‌هاي مصر و تونس و ليبي و ديگر كشورهاي منطقه را به تلاطم درآوردند.
اين يك واقعيت است كه رژيم سراپا مسلّح صهيونيست و مدعي شكست ناپذيري، در لبنان در جنگي نابرابر، از مشت گره شده مجاهدان مؤمن و دلاور، شكست سخت و ذلتباري خورد، و پس از آن در برابر مقاومت مظلومانه و پولادين غزه، بار ديگر شمشير كُند خود را آزمود و ناكام ماند.
اينها بايد در تحليل اوضاع كنوني منطقه مورد ملاحظه جدّي قرار گيرد و درستي هر تصميمي كه گرفته مي‌شود با آن سنجيده شود.
پس اين، قضاوت دقيقي است كه مسأله فلسطين، امروز اهميت و فوريت مضاعف يافته است و ملت فلسطين حق دارد كه در اوضاع كنوني منطقه، انتظار بيشتري از كشورهاي مسلمان داشته باشد.
نگاهي به گذشته و حال بيندازيم و براي آينده، نقشه راهي ترسيم كنيم. من رؤس مطالبي را در ميان مي‌گذارم.
بيش از 6 دهه از فاجعه غصب فلسطين مي‌گذرد. عوامل اصلي اين فاجعه خونين، همه شناخته شده‌اند و دولت استعمارگر انگليس در رأس آنها است كه سياست و سلاح و نيروي نظامي و امنيتي و اقتصادي و فرهنگي آن و سپس ديگر دولت‌هاي مستكبر غربي و شرقي در خدمت اين ظلم بزرگ به كار افتاد. ملت بي‌پناه فلسطين در زير چنگال بيرحم اشغالگران، قتل عام و از خانه و كاشانه خود رانده شد. تا امروز هنوز يك صدم فاجعه انساني و مدني‌يي كه به دست مدعيان تمدن و اخلاق، در آن روزگار اتفاق افتاد به تصوير كشيده نشده و بهره‌اي از هنرهاي رسانه‌اي و تصويري نيافته است. اربابان عمده هنرهاي تصويري و سينما و تلويزيون و مافياهاي فيلم‌سازي غربي اين را نخواسته و اجازه آن را نداده‌اند. يك ملت در سكوت، قتل عام و آواره و بي‌خانمان شد.
مقاومت‌هايي در آغاز كار پديد آمد كه با شدت و قساوت سركوب شد. از بيرون مرزهاي فلسطين و عمدتاً از مصر، مرداني با انگيزه اسلامي تلاشهايي كردند كه از حمايت لازم برخوردار نشد و نتوانست تأثيري در صحنه بگذارد.
پس از آن نوبت به جنگ‌هاي رسمي و كلاسيك ميان چند كشور عرب با ارتش صهيونيست رسيد. مصر و سوريه و اردن نيروهاي نظامي خود را وارد صحنه كردند ولي كمك بي‌دريغ و انبوه و روزافزون نظامي و تداركاتي و مالي از سوي آمريكا و انگليس و فرانسه به رژيم غاصب، ارتش‌هاي عربي را ناكام كرد. آنها نه فقط نتوانستند به ملت فلسطين كمك كنند، كه بخش‌هاي مهمي از سرزمينهاي خود را هم در اين جنگ‌ها از دست دادند.
با آشكار شدن ناتواني دولت‌هاي عرب همسايه با فلسطين، به تدريج هسته‌هاي مقاومت سازمان يافته در غالب گروه‌هاي مسلح فلسطيني شكل گرفت و پس از چندي از گرد آمدن آنها «سازمان آزادي‌بخش فلسطين» تشكيل يافت. اين برق اميدي بود كه خوش درخشيد ولي طولي نكشيد كه خاموش شد. اين ناكامي را مي‌توان به علل متعددي منسوب كرد ولي علت اساسي، دوري آنان از مردم و از عقيده و ايمان اسلامي آنان بود. ايدئولوژي چپ و يا صرفاً احساسات ناسيوناليستي آن چيزي نبود كه مسأله پيچيده و دشوار فلسطين به آن نياز داشت. آنچه مي‌توانست ملتي را به ميدان مقاومت وارد كند و نيرويي شكستناپذير از آنان فراهم آورد، اسلام و جهاد و شهادت بود. آنها اين را به درستي درك نكردند. من در ماه‌هاي اول انقلاب كبير اسلامي كه سران سازمان آزادي بخش روحيه تازه‌اي يافته و به تهران مكرراً آمد و شد مي‌كردند، از يكي از اركان آن سازمان پرسيدم: چرا پرچم اسلام را در مبارزه به حق خود بلند نمي‌كنيد. پاسخ او اين بود كه در ميان ما بعضي هم مسيحي‌اند. اين شخص بعد‌ها در يك كشور عربي به دست صهيونيست‌ها ترور و كشته شد و انشاءالله مشمول مغفرت الهي قرار گرفته باشد ولي اين استدلال او ناقص و نارسا بود. به گمان من يك مبارز مسيحي مؤمن در كنار يك جمع مجاهد فداكاري كه خالصانه با ايمان به خدا و قيامت و با اميد به كمك الهي مي‌جنگد و از حمايت مادي و معنوي مردمش برخوردار است، انگيزه بيشتري براي مبارزه مي‌يابد تا در كنار گروه بي‌ايمان و متكي به احساسات نا پايدار و دور از پشتيباني وفادارانه مردمي.
نبود ايمان راسخ ديني و انقطاع از مردم، به تدريج آنان را خنثي و بي‌تأثير كرد. البته در ميان آنان مردان شريف و پرانگيزه و غيور بودند ولي مجموعه و سازمان به راه ديگري رفت. انحراف آنان به مسأله فلسطين ضربه زد و هنوز هم مي‌زند. آنها هم مانند برخي دولت‌هاي خائن عربي به آرمان مقاومت كه تنها راه نجات فلسطين بوده و هست، پشت كردند، و البته نه فقط به فلسطين، كه به خود هم ضربه سختي وارد كردند. بقول شاعر مسيحي عرب:
لئن اضعتم فلسطيناً فعيشكم
طول الحياة مضاضات و آلامٌ
سي و دو سال از عمر نكبت بدين ترتيب سپري شد.. ولي ناگهان دست قدرت خداوند ورق را برگرداند. پيروزي انقلاب اسلامي در ايران در سال 1979 (1357 هجري شمسي) اوضاع اين منطقه را زير و رو كرد و صفحه جديدي را گشود. در ميان تأثيرات شگرف جهانيِ اين انقلاب و ضربه‌هاي شديد و عميقي كه بر سياستهاي استكباري وارد ساخت، از همه سريعتر و آشكارتر، ضربه به دولت صهيونيست بود. اظهارات سران آن رژيم در آن روز‌ها خواندني و حاكي از حال و روز سياه و پر اضطرابآنها است. در اولين هفته‌هاي پيروزي، سفارت دولت جعلي اسرائيل در تهران تعطيل و كاركنان آن اخراج شدند و محل آن رسماً به نمايندگي سازمان آزادي‌بخش فلسطين داده شد كه تا امروز هم در آنجا مستقرند. امام بزرگوار ما اعلام كردند كه يكي از هدف‌هاي اين انقلاب آزادي سرزمين فلسطين و قطع غده سرطاني اسرائيل است. امواج پرقدرت اين انقلاب كه آن روز همه دنيا را فراگرفت، هر جا رفت با اين پيام رفت كه: فلسطين بايد آزاد شود. گرفتاري‌هاي پياپي و بزرگي كه دشمنان انقلاب بر نظام جمهوري اسلامي ايران تحميل كردند كه يك قلم آن جنگ 8 ساله رژيم صدام حسين به تحريك آمريكا و انگليس و پشتيباني رژيم‌هاي مرتجع عرب بود، نيز نتوانست انگيزه دفاع از فلسطين را از جمهوري اسلامي بگيرد.
بدين گونه خون تازه‌اي در رگ‌هاي فلسطين دميده شد. گروه‌هاي مجاهد فلسطيني مسلمان سر برآوردند. مقاومت لبنان جبهه نيرومند و تازه‌اي در برابر دشمن و حاميانش گشود. فلسطين به جاي تكيه به دولت‌هاي عربي و بدون دست دراز كردن به سوي مجامع جهاني از قبيل سازمان ملل ـ كه شريك جرم دولت‌هاي استكباري بودند ـ به خود، به جوانان خود، به ايمان عميق اسلامي خود و به مردان و زنان فداكار خود تكيه كرد. اين كليد همه فتوحات و موفقيت‌ها است.
در سه دهه گذشته اين روند روز به روز پيشرفت و افزايش داشته است. شكست ذلت‌بار رژيم صهيونيستي در لبنان در سال 2006 (1385 هجري شمسي)، ناكامي فضاحت‌بار آن ارتش پر مدعا در غزه در سال 2008 (1387 هجري شمسي)، فرار از جنوب لبنان و عقب نشيني از غزه، تشكيل دولت مقاومت در غزه و در يك جمله تبديل ملت فلسطين از مجموعه‌اي از انسان‌هاي درمانده و نا اميد، به ملت اميدوار و مقاوم و داراي اعتماد به نفس، مشخصه‌هاي بارز سي سال اخير است.
اين تصوير كلي و اجمالي آنگاه كامل خواهد شد كه تحّركات سازشكارانه و خيانت‌باري كه هدف از آن، خاموش كردن مقاومت و اعتراف‌گيري از گروه‌هاي فلسطيني و دولت‌هاي عرب به مشروعيت اسرائيل بود، هم به درستي ديده شود.
اين تحركات كه آغاز آن به دست جانشين خائن و ناخلف جمال عبدالناصر در پيمان ننگين كمپ ديويد اتفاق افتاد، همواره خواسته است نقش سوهان را در عزم پولادين مقاومت ايفاء كند. در قرارداد كمپ ديويد براي نخستين بار يك دولت عرب، رسماً به صهيونيستي بودن سرزمين اسلامي فلسطين اعتراف كرد و پاي نوشته‌اي كه در آن «اسرائيل، خانه ملي يهوديان» شناخته شده است، امضاي خود را گذاشت.
از آن پس تا قرارداد اسلو در سال 1993 (1372 هجري شمسي) و پس از آن در طرح‌هاي تكميلي كه با ميدان داري آمريكا و همراهي كشورهاي استعمارگر اروپائي، پي در پي بر دوش گروه‌هاي سازشكار و بي‌همتي از فلسطينيان گذاشته شد، همه سعي دشمن بر آن بود كه با وعده‌هاي پوچ و فريب‌آميز، ملت و گروه‌هاي فلسطيني را از گزينه مقاومت، منصرف كند و به بازي ناشيانه در ميدان سياست سرگرم سازد. بي‌اعتباري همه اين معاهدات بسيار زود آشكار شد و صهيونيست‌ها و حاميان آنها بار‌ها نشان دادند كه به آنچه نوشته شده است به چشم ورق پاره‌هاي بي‌ارزشي مي‌نگرند. هدف از اين طرحها، پديد آوردن دو دلي در فلسطينيان و به طمع انداختن افراد بي‌ايمان و دنيا طلبِ آنان و زمينگير نمودن حركت مقاومت اسلامي بوده است و بس.
پادزهر همه اين بازي‌هاي خيانت‌آميز تاكنون، روحيه‌ي مقاومت در گروه‌هاي اسلامي و ملت فلسطين بوده است. آنها به اذن خدا در برابر دشمن ايستادند و همانطور كه خداوند وعده داده است كه: وَلَيَنصُرَنَّ اللهُ مَن يَنصُرُهُ، إِنَّ اللهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ، از كمك و نصرت الهي برخوردار شدند. ايستادگي غزه با وجود محاصره كامل، نصرت الهي بود؛ سقوط رژيم خائن و فاسد حسني مبارك، نصرت الهي بود؛ پديد آمدن موج پر قدرت بيداري اسلامي در منطقه، نصرت الهي است؛ برافتادن پرده نفاق و تزوير از چهره آمريكا و انگليس و فرانسه و تنفّر روز افزون ملت‌هاي منطقه از آنان، نصرت الهي است؛ گرفتاري‌هاي پي‌درپي و بي‌شمار رژيم صهيونيست، از مشكلات سياسي و اقتصادي و اجتماعي داخلي‌اش گرفته تا انزواي جهاني و انزجار عمومي و حتي دانشگاه‌هاي اروپايي از آن، همه و همه مظاهر نصرت الهي است.
امروز رژيم صهيونيستي از هميشه منفورتر و ضعيفتر و منزوي‌تر، و حامي اصلي‌اش آمريكا از هميشه گرفتارتر و سردرگُم‌تر است.
اكنون صفحه كلّي و اجمالي فلسطين در شصت و چند سال گذشته، پيش روي ما است. آينده را بايد با نگاه به آن و درس‌گيري از آن تنظيم كرد.
دو نكته را پيشاپيش بايد روشن كرد:
اول: اين كه مدّعاي ما آزادي فلسطين است، نه آزادي بخشي از فلسطين. هر طرحي كه بخواهد فلسطين را تقسيم كند، يكسره مردود است. طرح دو دولت كه لباس حق به جانبِ «پذيرش دولت فلسطين به عضويت سازمان ملل» را بر آن پوشانده‌اند، چيزي جز تن دادن به خواسته صهيونيست‌ها يعني «پذيرش دولت صهيونيستي در سرزمين فلسطين» نيست. اين به معني پايمال كردن حق ملت فلسطين، ناديده گرفتن حق تاريخي آوارگان فلسطيني، و حتي تهديد حق فلسطينيان ساكن سرزمينهاي 1948 است. به معناي باقي ماندن غده سرطاني و تهديد دائمي پيكره امت اسلامي، مخصوصاً ملت‌هاي منطقه است. به معناي تكرار رنجهاي ده‌ها ساله و پايمال كردن خون شهدا است.
هر طرح عملياتي بايد بر مبناي اصل: «همه فلسطين براي همه مردم فلسطين» باشد. فلسطين، فلسطينِ «از نهر تا بحر» است، نه حتي يك وجب كمتر. البته اين نكته نبايد ناديده بماند كه ملت فلسطين همانطور كه در غزه عمل كرده‌اند، هر بخش از خاك فلسطين را كه بتوانند آزاد كنند، به وسيله دولت برگزيده خود، اداره امور آن را برعهده خواهند گرفت ولي هرگز هدف نهايي را از ياد نخواهند برد.
نكته دوم: آن است كه براي دستيابي به اين هدف والا، كار لازم است نه حرف؛ جدي بودن لازم است نه كارهاي نمايشي؛ صبر و تدبير لازم است نه رفتارهاي بي‌صبرانه و دچار تلوّن. بايد به افقهاي دور نگريست و قدم به قدم با عزم و توكّل و اميد به پيش رفت. دولتها و ملت‌هاي مسلمان، گروه‌هاي مقاومت در فلسطين و لبنان و ديگر كشورها، هر يك مي‌توانند نقش و سهم خود از اين مجاهدتِ همگاني را بشناسند و باذن الله جدول مقاومت را پر كنند.
طرح جمهوري اسلامي براي حلّ قضيه فلسطين و التيام اين زخم كهنه، طرحي روشن، منطقي و منطبق بر معارف سياسي پذيرفته شده افكار عمومي جهاني است كه قبلاً به تفصيل ارائه شده است. ما نه جنگ كلاسيك ارتش‌هاي كشورهاي اسلامي را پيشنهاد مي‌كنيم، و نه به دريا ريختن يهوديان مهاجر را، و نه البته حكميّت سازمان ملل و ديگر سازمانهاي بينالمللي را. ما همه پرسي از ملت فلسطين را پيشنهاد مي‌كنيم. ملت فلسطين هم مانند هر ملت ديگر حق دارد سرنوشت خود را تعيين كند و نظام حاكم بر كشورش را برگزيند. همه مردم اصلي فلسطين از مسلمان و مسيحي و يهودي ـ نه مهاجران بيگانه ـ در هر جا هستند؛ در داخل فلسطين، در اردوگاه‌ها و در هر نقطه ديگر، در يك همه پرسي عمومي و منضبط، شركت كنند و نظام آينده فلسطين را تعيين كنند. آن نظام و دولت برآمده از آن پس از استقرار، تكليف مهاجران غير فلسطيني را كه در ساليان گذشته به اين كشور كوچ كرده‌اند، معين خواهد كرد. اين يك طرح عادلانه و منطقي است كه افكار عمومي جهاني آن را به درستي درك مي‌كند و مي‌تواند از حمايت ملت‌ها و دولت‌هاي مستقل برخوردار شود. البته انتظار نداريم كه صهيونيست‌هاي غاصب به آساني به آن تن در دهند، و اينجا است كه نقش دولتها و ملت‌ها و سازمانهاي مقاومت شكل مي‌گيرد و معني مي‌يابد. مهمترين ركن حمايت از ملت فلسطين، قطع پشتيباني از دشمن غاصب است، و اين وظيفه بزرگ دولت‌هاي اسلامي است. اكنون پس از به ميدان آمدن ملت‌ها و شعارهاي قدرتمندانه آنان بر ضد رژيم صهيونيست، دولت‌هاي مسلمان با چه منطقي روابط خود با رژيم غاصب را ادامه مي‌دهند؟ سند صداقت دولت‌هايي مسلمان در جانبداريشان از ملت فلسطين، قطع روابط آشكار و پنهان سياسي و اقتصادي با آن رژيم است. دولت‌هايي كه ميزبان سفارتخانه‌ها يا دفاتر اقتصادي صهيونيستهايند نمي‌توانند مدّعي دفاع از فلسطين باشند و هيچ شعار ضد صهيونيستي از سوي آنان، جدي و واقعي تلقي نخواهد شد.
سازمانهاي مقاومت اسلامي كه بار سنگين جهاد را در سال‌هاي گذشته بر دوش داشته‌اند، امروز نيز با همان تكليف بزرگ روبرويند. مقاومت سازمان يافته آنان، بازوي فعالي است كه مي‌تواند ملت فلسطين را به سوي اين هدف نهايي به پيش ببرد. مقاومت شجاعانه از سوي مردمي كه خانه و كشورشان اشغال شده، در همه ميثاق‌هاي بينالمللي، به رسميت شناخته شده و مورد تحسين و تجليل قرار گرفته است. تهمت تروريزم از سوي شبكه سياسي و رسانه‌اي وابسته به صهيونيزم، سخن پوچ و بي‌ارزشي است. تروريست آشكار، رژيم صهيونيستي و حاميان غربي آنهايند؛ و مقاومت فلسطيني، حركتي ضّد تروريست‌هاي جراّر و حركتي انساني و مقدس است.
در اين ميان، كشورهاي غربي نيز شايسته است صحنه را با نگاهي واقع‌بينانه بنگرند. غرب امروز بر سر دو راهي است. يا بايد دست از زورگويي طولاني مدت خود بردارد و حق ملت فلسطين را بشناسد و بيش از اين از نقشه صهيونيست‌هاي زورگو و ضّد بشر پيروي نكند، و يا در انتظار ضربه‌هاي سخت‌تر در آينده نه چندان دور باشد. اين ضربه‌هاي فلج‌كننده فقط سقوط پي در پي حكومت‌هاي گوش به فرمان آنان در منطقه اسلامي نيست، بلكه آن روزي كه ملت‌هاي اروپا و آمريكا دريابند كه بيشترين گرفتاري‌هاي اقتصادي و اجتماعي و اخلاقي آنان منشأ گرفته از سلطه اختاپوسي صهيونيزم بين‌الملل بر دولت‌هاي آنهاست، و دولتمردان آنان به خاطر منافع شخصي و حزبي خود، مطيع و تسليم در برابر زورگوئي‌هاي كمپاني‌داران زالوصفت صهيونيست در آمريكا و اروپايند، آنچنان جهنّمي براي آنان به وجود خواهند آورد كه هيچ راه خلاصي از آن متصور نيست.
رئيس‌جمهور آمريكا مي‌گويد كه امنيت اسرائيل خط قرمز اوست. اين خط قرمز را چه عاملي ترسيم كرده است؟ منافع ملت آمريكا يا نياز شخص اوباما به پول و پشتيباني كمپاني‌هاي صهيونيستي براي به دست آوردن كرسي دومين دوره رياست جمهوري؟ تا كي شما‌ها خواهيد توانست ملت خود را فريب دهيد؟ آن روزي كه ملت آمريكا به درستي دريابد كه شما‌ها براي چند صباح بيشتر باقي ماندن در قدرت، تن به ذلت و تبعيت و خاكساري در برابر زرسالاران صهيونيست داده‌ايد و مصالح ملت بزرگي را در پاي آنان قربان كرده‌ايد با شما چه خواهد كرد؟
حضار گرامي و برادران و خواهران عزيز بدانيد اين خط قرمز اوباما و امثال او به دست ملت‌هاي بپاخاسته مسلمان شكسته خواهد شد. آنچه رژيم صهيونيست را تهديد مي‌كند، موشك‌هاي ايران يا گروه‌هاي مقاومت نيست تا در برابر آن سپر موشكي در اينجا و آنجا به پا كنند؛ تهديد حقيقي و بدون علاج، عزم راسخ مردان و زنان و جواناني در كشورهاي اسلامي است كه ديگر نمي‌خواهند آمريكا و اروپا و عوامل دستنشاندهشان بر آنان حكومت و تحكم و آنان را تحقير كنند.
البته آن موشك‌ها هم هرگاه تهديدي از سوي دشمن بروز كند وظيفه خود را انجام خواهند داد.
فاصبر ان وعد الله حق ولا يستخفنّك الذين لا يوقنون.
والسلام عليكم و رحمه الله