بازتاب گسترده شانزدهمين اجلاس عدم تعهد در رسانه هاي جهان
اجلاس تهران ،گوشمالي 1+5 است
برگزاري شانزدهمين نشست سران كشورهاي عضو جنبش عدم تعهد به ميزباني جمهوري اسلامي ايران، بازتاب گسترده اي در رسانه هاي بين المللي و جهاني به دنبال داشته است.
در همين زمينه، خبرگزاري رويترز گزارش داد: ايران برغم تحريم هاي بين المللي ميزبان اجلاس جنبش عدم تعهد است و اين نشانه كودتاي ديپلماتيك ضدغربي براي انزواي اين كشور است.
رويترز ادامه داد: ميزباني و رياست ايران بر جنبش عدم تعهد فرصتي با ارزش براي نفوذ بر كشورهاي در حال توسعه و مقابله با تلاش هاي آمريكا در منزوي كردن اين كشور است.
رويترز ادامه داد: تصدي سه ساله جمهوري اسلامي ايران بر جنبش عدم تعهد كه از يكشنبه آغاز مي شود بهترين فرصت براي ارتقاي جايگاه بين المللي اين كشور در مقابل تلاش هاي آمريكا براي منزوي كردن ايران بر سر برنامه هسته ايش است.
در ادامه گزارش رويترز آمده است: اگرچه بعضي از تحليلگران معتقدند كه اين جنبش كه در سال 1961 براي مقابله با قدرت هاي بزرگ غرب و شرق بنيان گذاشته شد با پايان جنگ سرد و فروپاشي شوروي سابق دچار مشكلاتي شده است اما اين رويداد برجسته يك فرصت ديپلماتيك براي تهران فراهم مي آورد تا تلاش هاي واشنگتن براي جدا كردن اين كشور از بقيه جهان را به شكست بكشاند.
اين خبرگزاري به نقل از ولي نصر رئيس مركز مطالعات بين المللي دانشگاه جان هاپكينز نوشت: ميزباني اين كنفرانس راه شكست تحريم هاي ديپلماتيك ايران است.
براساس گزارش رويترز، كشورهاي اعضاي اين جنبش كه در اين اجلاس حضور مي يابند از جمله هند، از غول هاي در حال توسعه هستند.
رويترز همچنين به نقل از يك استاد دانشگاه سنت اندرو در اسكاتلند در زمينه ميزباني ايران خاطرنشان كرد: ايران به عنوان ميزبان و رئيس دوره اي اجلاس، بيانيه پاياني اين نشست را پيشنهاد خواهد داد و احتمالا در آن به حق خود مبني از استفاده از انرژي صلح آميز هسته اي تاكيد مي كند و تهديد نظامي اسرائيل عليه ايران و اشغال سرزمين هاي اشغالي را محكوم خواهد كرد.
براساس اين گزارش پيتر ويلتر استاد ارشد دانشگاه نيز گفت: ميزباني و رياست بر اجلاس سران عدم تعهد منافع بسيار زيادي دارد و يكي از راه هاي پراهميت نفوذ بر كشورهاي در حال توسعه طي سه سال آينده است.
نشريات فرانسوي نيز برگزاري نشست سران غيرمتعهدها در تهران با حضور حدود 100هيئت از جمله سران بيش از 30 كشور و نيز دبيركل سازمان ملل را نشانه موفقيت ديپلماسي ايران در برابر فشارهاي آمريكا و چند كشور غربي توصيف كردند.
هفته نامه «لوپوئن» چاپ پاريس در تازه ترين شماره خود نوشت: بان كي مون با وجود مخالفت هاي آمريكا و اسرائيل براي شركت در نشست تهران راهي ايران خواهد شد.
اسرائيل غافلگير شده است
لوپوئن نوشته است كه اين سفر، شديدا غافلگيركننده است و حضور بان كي مون در نشست تهران با وجود خواسته هاي جدي آمريكا و اسرائيل، يك گوشمالي براي گروه 1+5 محسوب مي شود كه 6 سال است در پوشش سازمان ملل تلاش مي كنند، ايران را منزوي كرده تا براساس برنامه هسته اي جمهوري اسلامي امتياز بگيرند.
به گزارش ايرنا، اين نشريه فرانسوي يادآور شده است: لذا ايران هم اشتباه نكرده كه اين نشست را به عنوان بزرگترين رويداد ديپلماتيك تاريخ خود معرفي كند كه قرار است به جهان نشان دهد توطئه ها عليه جمهوري اسلامي بي تاثير است.
لوپوئن همچنين در يك مطلب ديگر به ناكامي هاي آمريكا براي فشار بر دبيركل سازمان ملل براي جلوگيري از انجام سفر اشاره كرده است.
بنابراين گزارش، «ويكتوريا نولاند» سخنگوي وزارت امور خارجه آمريكا در يك واكنش انفعالي در برابر برنامه حضور دبيركل سازمان ملل در نشست تهران، گفته است كه اميدواريم تصميم گيرندگان اين سفر، از جمله دبيركل سازمان ملل، به ايران الزامات بين المللي را يادآوري كنند!
اين هفته نامه فرانسوي در بخش ديگري نيز با اشاره به ناكامي هاي نخست وزير رژيم صهيونيستي در اين زمينه، نوشته است: بان كي مون اين سفر را در حالي انجام مي دهد كه بنيامين نتانياهو آشكارا از دبيركل سازمان ملل خواسته بود، اين سفر را انجام ندهد و از ديگر سو بنا به گفته برخي ديپلمات هاي اين سازمان، سوزان رايس نماينده آمريكا در سازمان ملل نيز به دبيركل توصيه كرده بود به تهران نرود.
همچنين رسانه هاي ديگر فرانسوي از جمله 20 مينوت، اكسپرس، لونوول اوبسرواتور و همچنين پايگاه خبري آتلانتيكو نيز با گرايش موفقيت ديپلماسي ايران در برگزاري نشست سران غيرمتعهدها، برنامه كاري اجلاس را كه از پنجم شهريورماه آغاز خواهد شد، مورد توجه قرار داده اند.
تقويت انسجام بين المللي ايران
پايگاه تحليلي المانيتور نيز در مقاله اي نوشت: اجلاس نم به ايران كمك مي كند تا بتواند اتحاد و انسجام بين المللي خود را تقويت كرده و از همه مهم تر از حق مسلم هسته اي خود يعني حق غني سازي اورانيوم براي مقاصد صلح آميز دفاع كند.
عباس مالكي عضو ارشد سياست هاي انرژي در موسسه فناوري ماساچوست و كاوه افراسيابي عضو سابق گروه مذاكره كننده هسته اي ايران در سال هاي 2004 و 2005 درباره برگزاري اجلاس نم در تهران، در پايگاه تحليلي المانيتور مي نويسند: در واقع پشتيباني مستحكم جنبش غيرمتعهدها از برنامه صلح آميز هسته اي ايران، از اهميت بسيار بالايي در سياست ها و برنامه هاي هسته اي ايران برخوردار است و حتي در ماه هاي آينده، اهميت اين موضوع بيشتر نيز خواهد شد. زيرا طي ماه هاي آينده، مذاكرات هسته اي ميان ايران و گروه 1+5 پس از چندين دور مذاكرات طولاني در استانبول، بغداد و مسكو، وارد مرحله حياتي موفقيت يا شكست مي شود، در عوض، اين موضوع شرايط را براي آمريكا و متحدان اروپايي به منظور فشار آوردن براي تعليق برنامه هاي غني سازي ايران، بسيار سخت تر خواهد كرد.
المانيتور در تحليل خود ادامه داد: قطعا برگزاري اين اجلاس، امتيازات ديپلماتيك و سياسي ديگري نيز براي ايران به همراه خواهد داشت، امتيازاتي از قبيل تقويت نفوذ منطقه اي ايران و نقش اين كشور در مجمع عمومي سازمان ملل و ميزباني از بيش از 120 كشور عضو جنبش غيرمتعهدها كه در تلاش براي داشتن نقش بيشتر در مجمع عمومي سازمان ملل، خلع سلاح دنيا و يك مديريت مشترك و يكسان جهاني هستند.
المانيتور در ادامه تاكيد كرد: قطعا زمان آن فرا رسيده است كه جنبش غيرمتعهدها، نقش بيشتري را در حل و فصل درگيري ها ايفا كند و ايران نيز آماده همكاري هاي موثر در اين زمينه است، به دليل ارتباط اين اجلاس با درگيري هاي منطقه اي، رهبران پاكستان و هند اعلام كردند كه به منظور بحث و مذاكره در مورد روابط دو كشور، در حاشيه اين اجلاس با يكديگر ملاقات خواهند كرد.
براساس اين گزارش اجلاس سران جنبش غيرمتعهدها و رياست ايران بر اين جنبش به مدت سه سال، باعث آشكار شدن هويت ايران مبني بر مبارزه با گسترش سلاح هاي هسته اي مي شود و همزمان، باعث تقويت تلاش هاي ايران مبني بر وارد آوردن فشارهاي بين المللي بر اسرائيل به دليل داشتن زرادخانه هسته اي مخفي، خواهد شد. ايران قصد دارد اين فشارها را از طريق حمايت جنبش غيرمتعهدها از طرح پيشنهادي سازمان ملل مبني بر «خاورميانه عاري از تسليحات هسته اي»، بر اسرائيل وارد كند.
المانيتور در پايان تاكيد كرد: در نتيجه پيامدهاي حاصل از اجلاس سران جنبش غيرمتعهدها و رياست ايران بر اين جنبش از جمله ثبات منطقه اي، ميانجيگري در درگيري ها و نقش پررنگ تر ايران به عنوان يك عامل مسئول و بين المللي، بايد توسط غربي ها مورد توجه قرار گيرد، اين پيامدها و نقش ايران، نبايد به عنوان بخشي از ديدگاه وابسته به ديپلماسي تحميلي، بلكه بايد به عنوان بخشي از ديدگاه سنجيده و محتاطانه غرب نسبت به ايران لحاظ شود.