بعد از یک وقفه کوتاه، رسالت او ایجاب می کرد که برای بقاء مبادرت به جنگ کند. این سه جنگ در عرض چهار سال به نامهای بدر، احد و احزاب علاوه بر اینکه خطر جانی برای او داشت باید شدیدا" آشفته شده باشد و وقت و انرژی زیادی صرف نماید. با این وجود ساختن جامعه ادامه پیدا می کرد.
به یاد داشتن این مطلب حائز اهمیت است که اگرچه با دشمنان تهاجمی بسیاری مواجه می گشت، حضرت محمد(ص) و یارانش هرگز به فکر جنگ یا تحریک افراد به انجام آن نیفتادند. حضرت محمد (ص) و مسلمانان در این جنگها با شیوه ای عظیم به جنگ مبادرت ورزیدند و از صدمه وارد کردن به افراد بی گناه اجتناب می کردند و از حداقل نیروی مورد نیاز استفاده می کردند. قرار نبودبه زنان، کودکان و افراد غیرجنگجو صدمه ای وارد شود. زمانی که دشمن دست از جنگ کشید، قرار شد که از طرف دشمن به او پناه داده شود. ضربه زدن از روی عصبانیت حتی هنگام جنگ ممنوع بود.