صندوق بين المللي پول با اشاره به گسترش بحران مالي در اروپا اعلام كرد: اكثر كشورهاي عضو منطقه يورو با بحران اقتصادي مواجه خواهند شد.
به گزارش مهر، به نقل از خبرگزاري آسوشيتدپرس»، صندوق بين المللي پول روز دوشنبه با انتشار گزارش 17 صفحه اي، نسبت به ادامه روند فعلي بحران مالي اروپا هشدار داد. در اين گزارش آمده: در صورت حل نشدن بحران مالي «منطقه پيراموني يورو» (يونان و اسپانيا) تنش ها به سرعت كشورهاي ديگر را در بر خواهد گرفت.
صندوق بين المللي پول همچنين از احتمال گسترش اين بحران به سرتاسر دنيا خبر داده است. اين صندوق در پايان توصيه مي كند كشورها بايد با استفاده از «قدرت وام» و افزايش ارائه آن و همچنين انسجام در سياست هاي اقتصادي از ادامه اين روند جلوگيري كنند. گفتني است، برخي از كشورهاي فقير اتحاديه اروپا به دليل اوضاع وخيم اقتصادي چند هفته اي است دستخوش شورش ها و تظاهرات ضد دولتي است و بسياري از كشورهاي ثروتمند اين قاره نيز مستعد اين گونه ناآرامي ها هستند. در همين رابطه خبر مي رسد كاركنان متروي پاريس و حومه ديروز در اعتراض به شرايط كاري نامناسب و حقوق پائين اعتصاب كردند. اين اعتصاب در حالي صورت مي گيرد كه حدود يك ماه پيش نيز اعتصاب مشابهي از سوي همين كاركنان صورت گرفته بود.
از يونان نيز خبر مي رسد، تجمعات مقابل ساختمان پارلمان همچنان ادامه دارد. يوناني ها كه در ميان كشورهاي منطقه يورو از اوضاع اقتصادي برتري برخوردارند، خواستار حل معضل بزرگ بيكاري و قطع همكاري آتن با صندوق بين المللي پول و اتحاديه اروپا هستند. دولت يونان براي نجات اقتصاد ورشكسته خود درخواست وام كرده و صندوق بين المللي پول نيز «اجراي طرح هاي رياضت اقتصادي» را تنها شرط خود براي ارائه اين كمك ها عنوان كرده است. در عين حال خبر مي رسد، به رقم مخالفت هاي مردمي «جرج پاپاندرئو» نخست وزير يونان دوشنبه وارد «بروكسل» شد تا براي دريافت وام هاي جديد با مقام هاي اتحاديه گفت وگو كند.
در اسپانيا نيز جنبش «15مه» با انتشار بيانيه اي خواستار اتحاد كليه اتحاديه هاي كارگري و كارمندي اسپانيا و برگزاري يك اعتصاب سراسري براي متوقف ساختن سياست هاي اقتصادي دولت شد.
معترضان كه از 15 ماه مه براي رسيدن به اهداف خود كه همانا حل بحران اقتصادي و قطع همكاري با صندوق بين المللي پول و اتحاديه اروپا است، در شهرهاي مختلف اسپانيا تظاهرات و تجمعاتي داشته اند، بر ادامه تظاهرات خود تاكيد كردند.
در بيانيه اين جنبش همچنين از بانكداران، طبقه ثروتمند و برنامه خصوصي سازي دولت به شدت انتقاد شده است. يادآور مي شود در جريان اين ناآرامي ها، چندين بار تظاهرات جوانان اسپانيا با دخالت پليس ضد شورش به خشونت كشيده شده است.
اين ناآرامي ها اما به اروپا محدود نشده و خبرهايي از برپايي تظاهرات ضد دولتي از سوي كارگران آمريكايي منتشر شده است.
خبرگزاري فرانسه در دهم ژوئن از برپايي تظاهرات نسبتاً گسترده اي در شيكاگو عليه سياست هاي اقتصادي دولت آمريكا و بحران بيكاري خبر داد. تصاوير منتشر شده نشان مي دهد، پليس با حمله به برخي تظاهركنندگان آنها را دستگير كرده است. بر روي دست نوشته هاي معترضان آمريكايي جملاتي با اين مضامين ديده مي شود: «شغل ما را پس دهيد، خانه هاي ما را پس دهيد، شيكاگو! بيدار شو» پليس دستكم 25 نفر از تظاهر كنندگان را روانه بازداشتگاه كرد. گفتني است، چندي پيش تحليلگران «لس آنجلس تايمز» از سرايت قريب الوقوع ناآرامي هاي اروپا به آمريكا خبر داده بودند. اين تحليلگران اعلام كرده بودند، آمريكا حداكثر تا پائيز امسال با بحران هايي شبيه اروپا مواجه خواهد شد.





فراسوي رويدادها

كشورهاي فقير ميزبان پناهندگان!
آيا مي دانيد كه چهار پنجم مجموع 4/15 ميليون آواره اي كه در دنيا برآورد شده، امروز در كشورهاي فقير زندگي مي كنند كه نه شانس مليت گرفتن به آنها مي دهند و نه چشم انداز اقتصادي شان خوب است؟!
بايد گفت كه اين ارقام البته آخرين موج آوارگان ناآرامي هاي اخير ساحل عاج و يا تونس را در برنمي گيرد كه اكثرشان به دليل وحشت اروپايي ها از باز كردن مرزهايشان، به كشورهاي همسايه پناه برده اند. «آنتونيو گوترس»، كميسر عالي سازمان ملل در امور پناهندگان، اين وحشت كاذب كشورهاي صنعتي را البته اغراق آميز توصيف مي كند و مي گويد، همين مسئله باعث شده تا مسئوليت اين بار سنگين بر دوش كشورهاي فقيرتر بيفتد! گزارش اين آژانس سازمان ملل همچنين به ما مي گويد كه، علاوه بر 4/15 ميليون آواره موجود، 5/27 ميليون نفر هم در كشور خودشان آواره شده و 850 هزار نفر هم متقاضي بوده اند (سال 2009) كه از اين تعداد 20 درصدشان در آفريقاي جنوبي زندگي مي كرده اند. اين گزارش رقم كساني را كه ناخواسته جابه جا شده اند، 7/43 ميليون نفر ذكر مي كند كه يك سوم شان يعني پنج ميليون نفر فلسطيني اند و غالباً در كشورهاي همسايه زندگي مي كنند، و يك پنجم هم افغاني هستند كه از جنگ هاي پي درپي كشورشان فرار كرده اند و اكثراً شرايط سختي را در پاكستان مي گذرانند. بعد هم، نوبت به آوارگان عراقي (7/1 ميليون)، سوماليايي (770 هزار) و اهالي جمهوري دموكراتيك كنگو (477 هزار) مي رسد. در اين بين، كشور پاكستان با 710 پناهنده به ازاي يك دلار سرانه توليد ناخالص داخلي اش، و جمهوري دموكراتيك كنگو و كنيا با 475 و 247 آواره شان سنگين ترين بار اقتصادي را تحمل مي كنند. در مقايسه، كشور آلمان كه بيشترين تعداد پناهندگان اروپا را دارد (594 هزار)، 17 آواره را به ازاي هر دلار توليد ناخالص داخلي اش پناه مي دهد. اما، به لحاظ ميزان پذيرش آوارگان بايد گفت كه آمريكايي ها از اروپايي ها بهترند، به همين دليل هم تعداد پناهندگانشان كمتر است (3025 نفر). و بعد از آنها هم، كانادايي ها (12هزار) و استراليايي ها (8500 نفر) قرار دارند. ژاپن هم از بين كشورهاي آسيايي اولين كشوري است كه حاضر شده به پناهندگان مليت ژاپني بدهد.
¤ سرويس خارجي كيهان