عباس رافعي با اشاره به اينكه ركود سينماي دفاع مقدس را عدم فيلمنامهنويسي بر اساس تحقيقات ميداني است، گفت: ژانر دفاع مقدس مانند ژانرهاي درام و خانوادگي نيست كه ما با تخيل كردن ظرف مدت كوتاهي فيلمنامه بنويسيم و فيلم بسازيم بلكه موضوع دفاع مقدس براي تبديل شدن به فيلمي ارزشمند نياز به تحقيق و تحليل و تقدير دارد.
عباس رافعي؛ در گفت‌وگو با خبرنگار سينمايي باشگاه خبري فارس «توانا»، در خصوص سير تاريخي فيلم‌سازي در ژانر دفاع مقدس اظهار داشت: سينماي دفاع مقدس در سال‌هاي اوليه ظهورش، به ساخت فيلم‌هاي حماسي با كاركرد ترغيب جوانان به مقاومت و دفاع معطوف بود.
وي در ادامه افزود: به حق مي‌توان گفت فيلم‌هاي خوبي در جهت تحقق اين هدف ساخته شد، اين آثار از نظر هنري ساختار تأمل برانگيزي نداشتند چرا كه سازندگان آنها قصد نداشتند به توليد يك اثر هنري دست زنند، بلكه كاركرد رسانه‌اي فيلم برايشان مهم‌تر از وجه هنري آن بود.
اين كارگردان در ادامه با اشاره به رويكرد تحليلي فيلمسازان خاطرنشان كرد: در سال‌هاي پس از جنگ نگاه فيلمسازان و متوليان سينماي مقاومت به سمت آثار تحليلي پيش رفت و بعضي مواقع نيز كه آثار به خط قرمز‌ها نزديك مي‌شد؛ سينماگران مجبور به خودسانسوري مي‌شدند و درنتيجه توليد فيلم‌هاي ناقص از نظر مفهوم و ساختار بود.
رافعي در ادامه ضمن اشاره به فضاي بازتر سياسي _ اجتماعي در سال‌هاي پس از آغاز جنگ گفت: در اين فضا، مي‌شد به ناگفته‌هاي جنگ پرداخت، اما شايد وجود خط‌قرمزها باعث شد فيلم‌سازاني معتبر همچون مرحوم ملاقي‌‌پور به سمت ساخت فيلم‌هاي اجتماعي مانند «كمكم كن» و ... روي بياورند.
وي با تأكيد بر رسالت فيلمسازان در پرداختن به ناگفته‌هاي جنگ بيان داشت: معتقدم سينماگران در عرصه سينماي مقاومت بايد به مسائلي همچون «چرا دفاع كرديم؟»، «چرا جنگيديم؟» و حتي «چرا قطعنامه را امضا كرديم بپردازند» چرا كه اين موضوعات علاوه بر جذابيت، به فيلم‌ها كاركرد امروزي نيز مي‌بخشند.
اين فيلمساز ركود سينماي دفاع مقدس را عدم فيلمنامهنويسي بر اساس تحقيقات ميداني دانست و گفت: ژانر دفاع مقدس مانند ژانرهاي درام و خانوادگي نيست كه ما با تخيل كردن ظرف مدت كوتاهي فيلمنامه بنويسيم و فيلم بسازيم بلكه موضوع دفاع مقدس براي تبديل شدن به فيلمي ارزشمند نياز به تحقيق و تحليل و تقدير دارد.
رافعي در ادامه افزود: اگر فيلمسازان اين ژانر، به منابع معتبر دسترسي پيدا كنند، مي‌توانند به خوبي اين فضا را بازسازي كنند؛ ابتدا در ذهن و سپس در نگاتيو!
اين كارگردان با اشاره به هزينه بسيار زياد ساخت فيلم جنگي خاطرنشان كرد: تهيه‌كنندگان زيادي با توجه به هزينه زياد توليد فيلم‌هاي دفاع مقدس، تمايل به سرمايه‌گذاري در اين راستا ندارند و اگر متوليان سينماي دفاع مقدس حامي فيلمسازان باشند؛ مثلا منابع تحقيقاتي را در جايي مشخص گردآوري كنند و نشست‌هاي تخصصي در اين زمينه برگزار كنند، بي‌شك حمايت مسئولين راهگشا خواهد بود.
عباس رافعي با تأكيد بر لزوم پرداختن به ژانر دفاع مقدس تصريح كرد: در اروپا هنوز در مورد جنگ‌هاي جهاني فيلم مي‌سازند تا افكار عمومي مردم آماده لشكر كشي‌هاي احتمالي باشند! اما جامعه ما براي دفاع‌هاي احتمالي نياز به چنين آثاري دارد چرا كه هم‌اكنون كشورمان در شرق و غرب و شمال و جنوب مرزهايش، حضور بيگانگان را به چشم مي‌بيند.
اين كارگردان در خصوص تأثير انديشه‌هاي آويني بر سينماي دفاع مقدس بيان داشت: شهيد آويني در آثارش از لحاظ ساختار و محتوا تلاش كرد كه نگاه ديگري به جنگ داشته باشد و با استفاده از تكنيك نماي بلند بدون شناختن «آندره بازن» (تئوريسين فرانسوي،مبتكر اين تكنيك) به ايجاد همدلي بين تماشاگر و فيلمساز پرداخت و صميميتي را به وجود آورد كه در فيلم‌هاي حاتمي كيا ادامه پيدا كرد و ما در مي‌يابيم آويني زندگي رابا نگاهي ديگر در جبهه‌هاي جنگ تصوير كرده و جبهه را قطعه‌اي از بهشت دانسته است.
وي در پايان اظهار داشت: با توجه به همكاري مستمري كه با شهيد آويني داشتم احساس مي‌كنم اگر آويني مجال پيدا مي‌كرد در سينماي داستاني به سبك فاخر استعلايي دست مي‌يافتيم.