نتایج پژوهش جدید محققان حاکی از آن است که رویدادهای تنش‌زای زندگی در کودکی مانند مرگ یا بیماری اعضای خانواده یا طلاق و جدایی والدین می‌تواند خطر ابتلا به دیابت نوع یک را سه برابر کند.
به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، تحقیقات انجام شده در سوئد به بررسی بیش از 10 هزار خانواده با کودکان بین دو تا چهار سال پرداخت که به دیابت ابتلا نداشتند. این پژوهش همچنین عواملی شامل وجود کشمکش در خانواده، تغییر ساختار خانواده، مداخلات خدمات اجتماعی یا بیکاری را بررسی کرد.
به والدین این کودکان پرسش‌نامه‌هایی برای ارزیابی این حوادث جدی زندگی، نگرانی‌ها و حمایت اجتماعی پدر و مادر ارائه کردند و متعاقبا 58 کودک با دیابت نوع یک شناسایی شدند.
به گفته محققان دانشگاه لینکوپینگ، از آنجایی که بنظر نمی‌رسد بتوان از چنین رویدادهای تنش‌زایی اجتناب کرد، والدین باید برای کنارآمدن با چنین اتفاقاتی مورد حمایت قرار بگیرند.
بر اساس این پژوهش، اگرچه دلایل ابتلا به دیابت نوع یک ناشناخته است، معمولا پیش از بروز آن، سیستم ایمنی بدن به سلول‌های بتای تولیدکننده انسولین در لوزالمعده حمله کرده و آن‌ها را از بین می‌برد.
عوامل محیطی مانند عفونت‌های ویروسی، عادات غذایی، وزن زمان تولد و چاقی زودهنگام و همچنین استرس مزمن به عنوان فاکتورهای خطر برای این بیماری معرفی شده‌اند و هدف پژوهش جدید، آزمایش این موضوع بوده که آیا استرس روانی در 14 سال اول زندگی کودک می‌تواند خطر ابتلا به دیابت نوع یک را افزایش دهد یا خیر.
به گفته محققان، از آنجایی که نرخ ابتلا در میان نوجوانان در بیشتر کشورهای جهان رو به افزایش است، عوامل محیطی با جدیت بیشتری مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
زمینه‌های ژنتیکی یکی از مهمترین عوامل بوده و باعث افزایش 12 برابری خطر ابتلا به دیابت نوع یک در کودکانی است که یکی از اعضای نزدیک خانواده‌شان به آن ابتلا دارد.
به گفته محققان این پژوهش، رویدادهای تنش‌زا در کودکی می‌تواند با استرس سلول‌های بتا به دلیل مقاومت فزآینده انسولین و همچنین افزایش تقاضا برای انسولین به دلیل واکنش فیزیولوژیکی به استرس، مانند افزایش میزان هورمون استرس یعنی کورتیزول مرتبط باشد.
بیشتر افراد به دیابت نوع دو مبتلا هستند که با وزن بالا مرتبط است اما بیش از 95 درصد موارد دیابت در کودکان،دیابت نوع یک بوده و نرخ آن در سال‌های اخیر رو به افزایش است.
نتایج این پژوهش در مجله Diabetologia منتشر شده است.