به گزارش خبرگزاری مهر، اینکه ناسا چگونه در 42 سال پیش توانست لحظه تاریخی و نفسگیر آخرین پرواز آپولو از سطح ماه را فیلمبرداری کند – درحالی که فضانوردی بر روی آن وجود نداشت – همواره یکی از جذاب ترین نکات در پرونده عملکرد ناسا طی بیش از نیم قرن گذشته به شمار می آید. بررسی این رویداد 42 سال پس از آن روز جذابیت های خاص خود را دارد.
زمانی که آپولوی 17 همراه با فضانوردانش ماه را ترک می کرد، دوربینی که در سطح آن کار گذاشته شده بود این لحظه تاریخی را ثبت می کرد و این درحالی بود که کسی پشت دوربین قرار نداشت. پس این کار چگونه امکانپذیر شد آن هم با استفاده از فناوری های 42 سال پیش؟
پاسخ البته روشن است: دوربینی که بر روی ماهنورد جاسازی شده بود، قابلیت برنامه ریزی و کنترل از روی زمین را داشت و این لحظه تاریخی را ثبت می کرد.
این دوربین در مأموریتهای آپولوی 15،16 و 17 به کار گرفته شد. دوربین مجهز به آنتن بلندی بود که بر روی ماهنورد نصب شده بود و البته با چند ثانیه تأخیر (به دلیل بعد مسافت ماه تا زمین و تأثیر آن بر دریافت لحظه ای امواج رادیویی) ارتباط مستقیمی میان ماه و زمین برقرار می کرد.
نکته جالب انجام محاسبه نسبتا دقیق تعیین محل قرار دادن دوربین برای ثبت این لحظات مهم بود. در جریان مأموریتهای آپولوی 15 و 16 فضانوردان توانستند مکان مناسبی را تعیین کنند تا پرواز آخرین آپولو (مأموریت آپولوی 17) از ماه در قاب دوربین فیلمبرداری به خوبی به تصور کشیده شود.
آخرین توقف ماهنورد ساخت دست انسان در ماه
ماهنوردی یکی از فضانوردان مأموریت آپولوی 17
فضانوردان مأموریت آپولوی 17
لحظه خداحافظی آپولوی 17 از ماه