سینمای آخرالزمانی یا فیلم‌هایی که داستانشان به نوعی به پایان دنیا می‌پردازد متعلق به گونه‌ی آپوکالیپتیک (Apocalyptic) هستند.
پیش از این ژانر بزرگ علمی تخیلی در برگیرنده‌ی فیلم‌های آپوکالیپسی هم‌بود. اما اخیرا می‌توان این نوع را یک گونه‌ی مستقل نامید.
ضمنا اگر چه این ژانر در سال‌های اخیر به نوعی یکی از پر تولیدترین گونه‌های سینمایی بوده با این‌همه بالندگی‌اش عمدتا معطوف به تکنولوژی سینما است. به مدد استودیوهای دیجیتال و رایانه‌های مخصوص، ساخت طبیعت خاص چنین فیلم‌هایی بیشتر امکان پذیر شده است.
ژانر آپوکالیپسی مانند هر گونه‌ی دیگری قواعد خاص خودش را دارد. در چنین فیلم‌هایی شهرهای ویران شده، تعدادی مردم نجات یافته و خیل عظیمی از اشخاص آلوده به یک نوع میکروب و در اصطلاح زامبی حتما وجود دارند. در سینمای آپوکالیستی انواع تولیدات درجه اول تا فیلم‌های سبک و اصطلاحا رده ب حضور دارند و فیلمنامه‌ها در چنین ژانری می‌توانند بسیار پرخرج باشند.
از تولیدات بسیار معروف در این ژانر؛ فیلم جاده ساخته جان هیلکات محصول 2009 است که از روی رمان بسیار معتبری به همین نام نوشته کورمک مک کارتی اقتباس شده است. قابل ذکر است این فیلم در واقع یکی از بهترین آثار در این ژانر به حساب می‌آید و جدای از احترام گذاشتن به قوانین ژانر؛ مضامین عرفانی فراوانی را نیز مطرح می‌کند.
فیلم "من افسانه هستم" ساخته ی فرانسیس لورنس محصول 2007 نیز اگر چه مثل "جاده" یک فیلم با مضامین خاص اجتماعی و عرفانی نیست اما تریلری بسیار خوش ساخت و دارای فیلمنامه ای ششدانگ است.
از تولیدات قدیمی اما فیلم بلید رانر ساخته رایدلی اسکات محصول 1982 که به نوعی یک اثر کالت در سینمای جهان محسوب می‌شود نیز می‌تواند به گونه‌ی آخرالزمانی تعلق داشته باشد.
در ِژانر آپوکالیپسی گاهی همزیستی موجودات دیگر کرات با مردم زمین نیز روایت می‌شود.
فیلم خوش ساخت و نامزد اسکار منطقه 9 یکی از بهترین نمونه‌های اینگونه روایت‌ها است. در منطقه 9 اگرچه شکل ظاهری و نوع زندگی عادی به پایان رسیده اما عده ای که نجات پیدا کرده‌اند سعی می‌کنند تا زندگی مسالمت آمیزی هم با خود هم با موجودات غریبه داشته باشند.
و اما یکی از مهمترین مضامین مستتر در ژانر آپوکالیپسی یا آخرالزمانی مفهوم دین‌است.
اگرچه عمده‌ی این آثار بیشتر سمت و سوی تجاری دارند و فقط یک داستان گذرا روایت می‌کنند اما برخی مانند همان فیلم جاذبه داستانک‌های عرفانی و مضامین دینی را نیز مد نظر دارند. سینمای آمریکا نیز تولیداتی در این زمینه دارد.
فیلم "کتاب الی" با بازی دنزل واشینگتن نمونه بارز فیلم‌های آپوکالیستی است که مضامین مذهبی و دینی نیز در خود دارد اگرچه کتاب الی سرشار از روایت‌های اکشن نیز بوده و قواعد ژانر را به خوبی رعایت کرده است.
فیلم‌های آخرالزمانی اما متاسفانه بیشتر مقوله‌ی گیشه را مد نظر داشته‌اند.
بازار خوب چنین فیلم‌هایی باعث شده بسیاری از سینماگران مایل باشند تا اثری از این ژانر در کارنامه داشته باشند.