چند روز پيش مشاور دفتر سلامت جمعيت و خانواده وزارت بهداشت اعلام کرد؛ در کشور ۱۵ ميليون نفر در معرض ازدواج وجود دارند که با تأخير در ازدواج مواجه شده اند. وي افزود: در اين شرايط مداخله اي براي تشويق ازدواج اين افراد نداريم و طي دو سال گذشته ميزان ازدواج ها کمتر شده است! فراگير بودن ازدواج يکي از ويژگي هاي جامعه ايران است. يعني برخلاف بسياري از کشورهاي صنعتي که عده زيادي همه عمر خود را به صورت تجرد سپري مي کنند در ايران درصد بسيار ناچيزي ممکن است تا پايان عمر، مجرد بمانند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ؛ ولي با اين وجود در دهه اخير برخي مسائل اجتماعي و اقتصادي سبب بروز مسئله اي جديد در تشکيل خانواده با عنوان تأخير در سن ازدواج شده است. وقتي به سن بلوغ و ازدواج تحت عنوان مقوله اي اجتماعي نگريسته مي شود، گويا کلاف در هم تنيده اي را مي کاويم که تارها و رشته هاي متعدد آن به هم پيچيده شده است. بسياري از کارشناسان علت اصلي اين مسئله را تغيير سبک زندگي يا بازنگري نقش هاي سنتي جوانان ايراني عنوان مي‌کنند. آمارها، سن متوسط ازدواج براي پسران را ۲۵ تا ۳۵ و براي دختران ۲۴ تا ۳۰ سال اعلام مي کنند. اين ميانگين، نشان دهنده ۵ سال افزايش در ده سال گذشته است. «سن ازدواج» متغيري کمّي است که مي توان به وسيله آن تأثير عوامل کمي و کيفي ديگر را بر رخداد ازدواج بررسي کرد.

زماني که افراد يک جامعه براي ازدواج خود در نظر مي گيرند آينه تمام نمايي از باورها، وضعيت اقتصادي، سياست هاي مربوط به کنترل جمعيت، توقعات و انتظارات افراد جامعه، گرايش به تحصيلات عالي و ده ها متغير تأثيرگذار ديگر است. براي مثال بررسي و تحليل داده هاي آماري حاکي از آن است که وضعيت اقتصادي، گرايش به تحصيلات عالي، تغييرات در سبک زندگي، ميل به استقلال مالي، ميزان پايبندي به سنت ها و آموزه هاي ديني، سياست هاي دولت و ده ها عنصر اجتماعي ديگر، ازدواج را تحت تأثير قرار مي‌دهد. اگر چه اين روزها اشتغال، مسکن، تحصيلات و... موانعي جدي بر سر راه ازدواج جوانان و سبب بروز تأخير در آن محسوب مي شود، ولي اينها تنها موانع نيستند.

به بيان ديگر هر چند جامعه و مسئولان وظيفه دارند به بهترين نحو ممکن اين مشکلات را از پيش روي جوانان بردارند، اما بد نيست نگاهي نيز به اطراف خود بيندازيم و کمي هم به تار و پودهايي بينديشيم که خودمان تنيده ايم. سختگيري ها، قيد و بندها، رسوم و بدعت هاي دست و پا گير که روز به روز بر آنها افزوده مي شود، هريک موانع جديدي براي ازدواج ايجاد مي کنند که جوان بايد آنها را پشت سرگذارد. اغلب اين رسوم را خانواده هايي ايجاد مي کنند که از لحاظ اقتصادي مشکلات چنداني ندارند و جزو طبقات مرفه جامعه محسوب مي شوند، سپس طبقات مياني نيز به تبع آنها درگير همان رسوم مي شوند که زندگي را براي جوانان شان مشکل و مشکل تر مي کند.

بسياري از اين آداب و رسوم، ازدواج را که قرار است بهترين و شيرين ترين واقعه زندگي انسان باشد، به تلخکامي مبدل مي سازد. انتظار از جوان براي خريدهاي آن چناني، برگزاري مراسم در فلان تالار، خودروي مدل بالا و نصب گل هاي گران قيمت و... پيرايه هايي است که ازدواج را هر روز بيش از پيش مشکل تر ساخته و به تأخير مي اندازد.