به گزارش خبرگزاری مهر، روابط درست عاطفي، روابطي است كه هر يك از طرفين يكديگر را خوب مي شناسند، نيازهاي فردي و زوجي يكديگر و مقصد گروهي خود را مي دانند. هنر برقراري روابط خوب را آموخته اند و نيروي خود را در جهت ايجاد اصولي مشترك به كار مي گيرند و به منظور دستيابي به اهداف، يكديگر را حمايت مي كنند.
روابط درست عاطفي به معناي بنا نهادن نقش ها و مسئوليت هاي توافق شده، روش هاي مقابله با تعارضات، برقراري روابط و انجام وظيفه نسبت به يكديگر است. رسیدن به روابط درست و پایدار نیازمند "هوش عاطفي" است. این هوش به معناي اكتساب هوشي است تا خود و ديگران را بهتر بشناسيم.
برقراري و حفظ هر نوع رابطه اي به مهارت و تعهد نياز دارد. در دنيايی كه تغييرات به سرعت رخ مي دهند و همواره با افراد جديدي آشنا مي شويم، لازم است در مهارت هاي اجتماعي توانمند بوده تا با برقراري رابطه مثبت، شاهد نتايج پر حاصلي باشيم. برخي تمايل دارند ديگران را صرفا بر اساس عوامل ظاهري مورد ارزيابي و قضاوت قرار دهند.
متاسفانه، اين عوامل اغلب نمي توانند نشانگر ويژگي هاي دروني فرد باشند. در زندگي روابط بسياري چون رابطه شغلي، دوستي، خانوادگي و عاشقانه وجود دارد كه مي تواند كوتاه و يا طولاني مدت باشد و نيازمند تعهدي دو جانبه است.
به منظور برقراري رابطه اي موثر مي توان از مهارت هاي اشاره شده در زير بهره جست؛
مهارت اول؛ رسيدن به توافق همسطح با تعهد؛ سوء تفاهم زماني به وجود مي آيد كه افراد در روابط خود توافق همسطح با تعهد ندارند. اين موضوع، در مورد روابط شغلي، دوستي و فردي نيز صادق است. در روابط فرد با ديگران فرضيات، انتظارات و خواسته ها با پويايي رابطه به هم آميخته و معمولا به تعارض مي انجامد. درهر رابطه اي نكته بسيار مهم، تبيين موضوع و رسيدن به توافق همسطح با تعهد است. اين موضوع،حد و حدود رابطه و وضعيت آن را مشخص مي كند. با چنين رفتاري، افراد از جريحه دار كردن احساسات يكديگر و بروز مسائل ناشي از سو تفاهم در امان مي مانند. نكته قابل توجه ديگري كه لازم است افراد قبل از برقراري رابطه در مورد آن به توافق برسند، نقشي است كه مي خواهند ايفا كنند. در اين جا،توافق به اين معناست كه ملاك داوري و سنجش همه افراد يكسان است و اين توافق،در هنگام بحث و گفتگو با يكديگر مفيد خواهد بود.
در روابطي كه زوجها نسبت به تعهدات فردي خود توافقي ندارند هر كدام از ديگري مي خواهد كه خود را تغيير دهد بدون شك،چنين توقعي باعث ناخشنودي فرد مورد علاقه ما خواهد شد.
مهارت دوم؛ پذيرش مسئوليت آنچه را كه قادر به تغييرش هستيد؛ اغلب خودمان را درگير كارهايي مي كنيم كه خارج از حيطه قدرت ماست و آرزو مي كنيم كه ديگران و يا موقعيت هاي زندگيمان هر چه بيشتر طبق ميل ما تغيير يابند. يكي از چالشهاي بزرگ ما، آگاهي از اين موضوع است كه آيا قابليت تغيير پذيري يا تغيير دهي داريم يا خير.
تلاش براي تغيير دادن ديگران مادامي كه آنان مصمم به ادامه رويه خود هستند، كار دشواري است. در موارد زير به مهارت نياز داريم تا بتوانيم مسئوليت تغيير را بر عهده بگيريم؛ تغيير خود، ايجاد جوي با نتايج مثبت، پذيرش اطلاعات جديد و عقايد ديگران، حفظ نگرش خوش بينانه، آگاهي از احساسات ديگران، تلفيق موثر خواسته هاي خود با خواسته هاي ديگران جهت رسيدن به نتيجه مطلوب.
فرمول اصلي مسئوليت پذيري عبارت است از پرهيز از سرزنش، ناسازگاري، تنبلي و اتلاف وقت و از طرف ديگر رعايت نظم و انضباط، پشتكار و بهره گيري موثر از وقت و تلاشهاي انجام شده تا كسب نتيجه مطلوب.
مهارت سوم؛ رابطه كامبخش زماني بوجود مي آيد كه در آن زوجها به رنجشهاي گذشته و نياز به كنترل يكديگر و به هيجانات منفي خود نظير خشم، ترس، گناه، حسادت، غم و دمدمي مزاج بودن خاتمه دهند. هر قدر در نحوه ابراز احساسات خود نسبت به ديگران ماهر باشيم به همان اندازه رابطه ما پيشرفت خواهد كرد.
مهارت چهارم؛طبق مقتضيات رفتار كردن در برخي روابط، از دستور دادن و ارائه طريق كردن گريزي نيست در چنين مواقعي، همنوايي بهتر از اعتراض است و اين به معني انعطاف پذيري، صبوري و تمايل به شركت در موقعيت دو سويه اي است كه اگر قصد داشته باشيم بر رخدادها تسلط يابيم كار دشواري خواهد بود. در بعضي موارد عاقلانه اين است كه اقدامي نكنيم و قبل از اين كه با يك راه حل ضعيف پيش برويم،خوب فكر كنيم در هر رابطه اي فرصت شركت دادن به ديگران باعث خواهد شد تا اطلاعات زيادي درباره آنها كسب كنيم و كمك مي كند تا در مواقع بحراني، رفتاري مناسبي داشته باشيم اينكه كي و چطور رفتار كنيم اساس همنوايي را تشكيل مي دهد.
مهارت پنجم؛انطباق پذيري با تغيير؛ تغيير مي تواند چاشني زندگي باشد تشخيص اين كه چه موقع رابطه نيازمند تغيير است، جرات مي خواهد وقتي تصميم به حفظ رابطه گرفته مي شود. درك اين كه به هر حال، تغييرات بايد صورت گيرد كار دشواري است مرحله آمادگي نحوه اعمال تغيير، فرآيند مهمي براي كسب تعادل در يك رابطه مي باشد.و موارد زير را شامل مي شود؛
- درك موضوعات و ملاحظاتي كه براي ايجاد تغيير لازمند.
-آگاهي نسبت به اين كه در ايجاد تغيير، چه شخصي بازنده و چه شخصي برنده خواهد بود و تلاش براي ايجاد موقعيت "برد برد"
-درك افراد درگير در موضوع
-يافتن راه حل هاي احتمالي حل مشكل تا تلاش هاي صورت گرفته از رسيدن به هدف باز نمانند.
-كسب اطمينان از وجود خوش بيني لازم و سازگاري با واقعيت.
-بهره جويي از عقل و احساس در فرآيند اقدام به تغيير.
-آگاهي نسبت به اين كه هر تغييري مي تواند با ترس و اضطراب همراه گردد.