گروهی از میمون‌ها در هنگام برخورد با تهدیدی بالقوه یا یک مهمان ناخوانده در جمع خود شروع به پچ پچ می‌کنند تا با همنوعانشان برای چگونگی برخورد با این غریبه مشورت کنند.
این تنها ما انسان‌ها نیستیم که می‌توانیم زمزمه کنیم، خفاش‌ها هم در زمان احساس خطر و برای اجتناب از شکار شدن آهسته نجوا می‌کنند یا گروهی از ماهی‌ها شناخته شده‌اند که آوازهای عاشقانه خود را با صدایی آرام در گوش جفت خود زمزمه خواهند کرد. از این به بعد می‌توانیم یک نخستی غیر از انسان را نیز به دسته جاندارانی که صحبت کردن با صدای آهسته را بلد هستند، اضافه کنیم. این نخستی گونه‌ای از میمون‌های تامارین با نام علمی Saguinus Oedipus است که هنگام نزدیک شدن خطر یا میهمانی ناخوانده به قلمرو خود شروع به پچ‌پچ کردن با همنوعانش می‌کند.

در ابتدا محققان تصمیم داشتند برخورد میمون‌های تامارین و فریادهای هشداردهنده آنها را در حضور غریبه‌ها یا افرادی که می‌توانستند تهدیدی بالقوه برای آنها باشند، بررسی کنند؛ اما در نهایت به سکوتی رسیدند که اصلا انتظارش را نداشتند. نتایج غیرمترقبه این تحقیق در نشریه Zoo Biology منتشر شده است.

آنها در این آزمون از کارکنان باغ‌وحش که پیش از این باعث ترس و سروصدای میمون‌ها شده بودند، خواستند به دفعات وارد قفس تامارین‌ها شوند تا واکنش این میمون‌ها را به حضور غریبه‌ها بهتر ارزیابی کنند. در طی این آزمون‌ها اتفاق عجیبی افتاد و در حالی که محققان انتظار داشتند واکنش‌های همیشگی را ببینند، خیز برداشتن و صدای اعتراض‌های گوش‌خراش میمون‌ها جای خود را به سکوت و در حقیقت پچ‌پچ بسیار آرام داد.

بررسی‌ها نشان داد میمون‌ها در این زمان از سیستم ارتباطی محتاطانه‌ای استفاده کرده و آن‌قدر آرام پچ‌پچ می‌کنند که صدایشان به گوش انسان نمی‌رسد. محققان می‌گویند آنها هنگامی که تهدید بالقوه‌ای را حس می‌کنند از این شیوه استفاده می‌کنند تا با همنوعان خود در مورد پاسخی که باید به مهمان ناخوانده داده شود، بحث کنند.

زمزمه کردن می‌تواند مزیتی برای ما انسان‌ها، تامارین‌ها و دیگر حیوانات به حساب بیاید، در بعضی شرایط در حیوانات اولویت با واکنش‌های تهاجمی و رفتارهای پرخاشگرانه است؛ اما زمانی که گروه نمی‌خواهد توجه شکارچی را به خود جلب کند یا تلاش می‌کند از شنیده شدن سیگنال‌های ارتباطی توسط مهمان‌های ناخوانده اجتناب کند، پچ‌پچ کردن بهترین انتخاب ممکن است.