پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی دریافتند که گونه خاصی از پرنده "رنگینک"، سریعترین عضله را در میان مهره‌داران دارد.

به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس‌دیلی، هنگامی که نوع نر پرنده "رنگینک ریش‌دار"(bearded manakin) بال‌های خود را به آرامی باز می‌کند، در واقع تشریفات ماهرانه‌ای را برای جفت‌یابی آغاز کرده است. عضلات کوچک و سریع این پرنده، عامل تمایز آن در میان گونه‌های دیگر رنگینک هستند.

این پژوهش جدید، با سرمایه‌گذاری "بنیاد ملی علوم"(NSF) و تلاش دانشجویان "دانشگاه ویک فارست"(Wake Forest University) آمریکا صورت گرفته است.

پژوهش‌های پیشین در مورد رنگینک ریش‌دار نشان دادند که این پرنده که قد آن چهار اینچ و وزن آن حدود نیم اونس است، سریع‌ترین عضلات را در میان مهره‌داران دارد.

این پرنده در طول رقص ماهرانه برای ابراز علاقه به جنس ماده، از عضله خود برای نشان دادن حرکات چرخشی منحصربه‌فرد با سرعت بسیار بالا استفاده می‌کند. در نتیجه نشان دادن این حرکات، یک صدای ناگهانی ایجاد می‌شود و توجه ماده را جلب می‌کند.

"متیو فوکسجاگر"(Matthew Fuxjager)، استاد دانشگاه ویک فارست و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: توانایی عضله این پرنده در ایجاد سرعت‌های متفاوت، به تکامل این پرنده و تمایز آن در میان گونه‌های دیگر رنگینک کمک می‌کند.

فوکسجاگر، چهار گونه پرنده رنگینک یعنی رنگینک ریش‌سفید، رنگینک طوق‌طلایی، رنگینک طوق‌سفید و رنگینک طوق‌نارنجی را بررسی کرد. هدف اصلی این پژوهش، درک چگونگی و دلیل نشان دادن رفتار قابل‌توجه این پرنده است.

وجه تمایز این پژوهش، بررسی چگونگی تکامل گروه کوچکی از حیوانات، نحوه رفتار آنها و عملکرد یک عضله خاص در این موجودات است.

فوکسجاگر برای بررسی سرعت عضلات پرنده رنگینک، به پاناما و کاستاریکا رفت و نتایج به دست آمده در مورد رفتار رنگینک ریش‌دار را با سرعت گونه‌های دیگر مقایسه کرد. این الگوها نشان می‌دهند که تغییر در فیزیولوژی، به تغییر در رفتار و تکامل گونه‌های این پرنده منجر می‌شود.

بررسی عضلات مافوق سریع رنگینک ریش‌دار می‌تواند به پژوهش در مورد حمله بیماری‌هایی مانند "اسکلروز جانبی آمیوتروفیک"(ALS) به عضلات کمک کند.

این پژوهش، در مجله "eLIFE" به چاپ رسید.