خبرگزاری مهر-  توجه به اعتدال و صرفه جویی در زندگی مایه بقا و تامین مالی زندگی و در نتیجه حافظ شخصیت انسانی و مناعت او می گردد؛ در حالی که عدم رعایت آن موجب فقر و تنگدستی، سختی معیشت و حیات اقتصادی انسان را سست می کند.




پرهیز از اسراف در زمینه اقتصادی، سرمایه های فرد و جامعه را از تلف شدن نجات می دهد، دوام حیات مادی انسان را در هنگام مواجهه با مشکلات زندگی بیمه خواهد کرد و در بعد اخلاقی مبارزه با اسراف فرد و جامعه را قادر می سازد تا به اساسی ترین مسئولیت انسانی و اخلاقی خود که کمک به مستمندان و همدردی با آنهاست، بپردازد.

دوری از اسراف سبب تحکیم پایه های اعتدال در زندگی می شود و از آسیب های اجتماعی در جامعه و پیامدهای آن محافظت می نماید واز استعمار و استثمار جلوگیری می شود. حفظ و نگهداری اموال و درست به کار بردن آن وسیله رشد و نمود می شود و افراد بیشتری از آن بهره مند می گردند که این کار بسیار مهم و مورد تاکید اسلام است. رسول خدا (ص) فرمودند: اصلاح و حفظ مال از مردانگی و مروت است.(الفقیه، ج 3، ص 166)

انسان همواره در خطر مواجهه با حادثه ها و اتفاقات غیر قابل پیش بینی قرار دارد اندازه گیری در مخارج زندگی نسبت به درآمد بر اساس ضرورت ها و پس انداز کردن برای مواقع ضروری و دوری از اسراف تا حد زیادی در مقابله با این خطرها محافظت می کند و باعث تامین آینده زندگی می شود.

آینده نگری با پرهیز از اسراف تنها در محدوده مسائل شخصی و خانوادگی نبوده، بلکه فراتر از آن یعنی جامعه خواهد رفت، زیرا حوادثی از قبیل سیل، زلزله و بلایای طبیعی دیگر اتفاق خواهد افتاد و با پرهیز از اسراف و تبذیر در اموال عمومی مقداری از درآمد اضافی را برای شرایط اضطراری در نظر باید گرفت.

یکی دیگر از پیامدهای مثبت پرهیز از اسراف از وقوع جرم در جامعه جلوگیری می شود. افراد جامعه وقتی از درآمدهای طبیعی و مشروع خود در زندگی استفاده کنند و متحمل هزینه های سنگین و ریخت و پاش های بی مورد در زندگی نشوند و افراد جامعه چنانچه از وجود ایمانی ریشه دار و عمیق برخوردار باشند به جرایم اقتصادی و اجتماعی کشیده نخواهند شد.

با پرهیز از اسراف در مخارج زندگی، متمولان فرصت می یابند تا اضافه بر نیازهای خود را به دیگران کمک کنند و به ادای حق الهی و انسانی قیام کنند.

مبارزه با اسراف در هر شکلی از آن، از مخارج کلی تا مصارف جزئی خود نوعی مبارزه با استعمار و استکبار می باشد و مقابله با ریشه ها و زمینه های آن خواهد بود.

اصولا تامین رفاه و آسایش جهانی که تنها در دوران ظهور تحقق خواهد یافت. یکی از عوامل عمده آن همین جلوگیری از اسرافگری ها و برچیدن بساط مسرفان در سطح جهان است و باز هم در سایه عمل به همین دستور الهی است که ریشه فقر و تنگدستی خشکیده و جهان غرق در نعمت و رفاه خواهد شد و بقاء این حالت نیز در پرتو آن عملی می گردد.