جام جم آنلاين: در طول تاريخ در ميان ملل مختلف، عسل جايگاه خاصي را در ميان داروهاي سنتي به خود اختصاص داده است. در قرآن از آن به عنوان داروي شفابخش و درمان دردها نام‌برده شده و پيامبر عظيم‌الشان اسلام(ص) استفاده از آن را توصيه كرده است.
عسل نواحي مختلف، داراي ارزش غذايي و خواص درماني متفاوت است، اما مطالعات باليني و آزمايشگاهي بعضي خواص مشترك را براي عسل ثابت كرده است.
عسل داراي خواص ضد عفوني‌كننده قوي است. اين خاصيت شايد به دليل اثر اسمتيك و PH پايين و اسيدي عسل باشد. از اين رو عسل را مي‌توان براي ضد عفوني‌كردن زخم‌ها استفاده كرد.
اگر عسل را به صورت موضعي روي زخم‌ها استفاده كنيد باعث توليد پراكسير هيدروژن مي‌شود كه اثر ضد عفوني‌كننده دارد.
اين ماده شفابخش در تسريع ترميم زخم نيز موثر بوده و مي‌تواند از رد زخم (اسكار) نيز جلوگيري كند. امروزه پمادهايي موضعي از عسل تهيه مي‌شود كه حتي در اعمال جراحي زيبايي براي جلوگيري از رد زخم و بخيه نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
PH پايين و خاصيت اسيدي عسل از رشد باكتري‌ها جلوگيري مي‌كند. براي درمان زخم‌هاي ديابتي، سوختگي‌ها و ساير زخم‌هاي عفوني، عسل مي‌تواند يك جايگزين خوب باشد.
در واقع عسل با جذب آب موجود در بافت‌هاي متورم ترميم زخم را تسريع مي‌كند.
برخي مطالعات مصرف عسل و موم آن را در درمان آلرژي موثر دانسته است.
همچنين عسل يك داروي موثر در درمان زكام، سرماخوردگي، گلودرد و سرفه است. اين خاصيت شايد به دليل رقيق‌كننده و خلط‌آور بودن اين ماده است.
هرچند كه مصرف عسل مي‌تواند به درمان اسهال عفوني كودكان كمك كند، اما اين امر بايد با نظر پزشك انجام شود.
خيلي‌ها فكر مي‌كنند چون عسل يك ماده غذايي مقوي است، بنابراين بايد براي نوزادان هم استفاده شود؛ اما اين نكته بسيار مهم است كه به علت احتمال وجود «اسپورهاي بوتولونيوم» در عسل هرگز نبايد به كودكان زير يك‌سال داده شود. اين در حالي است كه معده كودكان بزرگ‌تر و بالغ مي‌تواند آن را هضم كند.
دكتر اميرهومن كاظمي - متخصص طب سوزني و گياهان دارويي