جام جم آنلاين: در يك نگاه كلي، سگ‌ها را مي‌توان در دو گروه طبقه‌بندي كرد: 1ـ وحشي 2ـ تربيت شده. سگ‌هاي ولگرد بياباني، گرسنه و گاهي هارند اما حتي سگ‌هاي ولگرد شهري هم به لحاظ مراوده‌اي كه در محيط انساني داشته‌اند، وحشيگري آن سگ‌ها را نداشته، آرام‌ترند.
سگ‌هاي تربيت‌شده هم كه تكليفشان معلوم است: نگهبان ، عروسكي و خانگي. اگر نمي‌دانيد در صورت مواجهه با سگ‌ها چه كنيد، راهنماي اين شماره و اطلاع از آگاهي‌هاي پي‌آمده شايد به كارتان آيد:
سگ‌هاي كوچك و عروسكي خانگي وقتي پارس مي‌كنند قصد حمله ندارند. با اين حال مواظب باشيد و به محدوده آنها نزديك نشويد.
پارس كردن يا دويدن نژادهاي بزرگ‌تر و آموزش‌ديده‌اي مثل ژرمن و دوبرمن، به سمت شما در صورت دقت بر نحوه رفتارتان و عمل به راهنمايي‌هاي ذيل خطري نخواهد داشت.
به چشم‌هاي سگ‌ها نگاه نكنيد. هيچ واكنش ناگهاني مثل تغيير مسير سريع، داد زدن و فرياد كشيدن، حتي تلاش براي ترساندن سگ، نشستن يا خم شدن براي برداشتن سنگ و چوب نشان ندهيد. تكان‌تكان دادن دم و جهيدن به اين سو و آن سو نشانه بازي است.
سگ‌هاي ترسوتر معمولا دم خود را لاي پاهاي خود مخفي مي‌كنند. بدون ترس يا بايستيد يا با حفظ آرامش خود راهتان را كج كنيد.
در برابر سگ‌هاي آشنا با آدميان يا حتي سگ‌هاي تربيت نشده اما ولگرد درون شهر، حفظ آرامش و خونسردي همراه با دور شدن آرام از محدوده آنها بيشتر جواب مي‌دهد.
از دست تكان دادن و لبخند زدن، نوازش كردن آنها خودداري كنيد. انجام اعمال محبت‌آميز يا فرار ناگهاني در برابر سگ‌هاي ولگرد اثر معكوس دارد و احتمال هجوم آنها را افزايش داده، دست‌كم بر شدت پارس و تهديدشان مي‌افزايد.
سگ‌هاي گله معمولا تا حدي به تعقيب شما مي‌پردازند كه از منطقه تعرض به احشام دور شويد. سعي نكنيد آنها را بترسانيد. برافراشته كردن دم و نگه داشتن آن به همان حال نشانه آمادگي براي حمله است.
غريزه بسياري از حيوانات براساس قدرت برتر (رييس يا غالب بر گله) و محكوم (گله يا ضعفاي مغلوب) شكل گرفته است.
رشيد حسام - جام‌جم