بعضي اوقات افراد ناخواسته با رفتارهاي نسنجيده خود قلم بطلان بر تمام خوبي هايي كه به ديگران كرده اند، مي كشند و يكي از اين رفتارهاي نسنجيده «منت گذاشتن» است .

گاهي اوقات اثر منفي «منت گذاشتن» بر فردي كه به او خوبي شده است چنان است كه از فرد احسان كننده درخواست مي كند كه ديگر به او خوبي نكند! و به قول معروف عطايش را به لقايش مي بخشد.انسان ها بايد متوجه اين نكته باشند كه اگر به ديگران خوبي مي كنند در واقع اين لطف و نعمتي است كه از جانب خداوند به آن ها ارزاني شده است و نبايد توفيق كمك به ديگران را با منت گذاشتن بر سر آن ها بي اجر كنند.اين كه فرد به صورت مستمر به ياد خوبي هايي كه در حق ديگران كرده است بيفتد و دائم آن ها را يادآوري كند باعث مي شود تا اطرافيان او، دلزده و ناراحت شوند و حتي از اين كه او به آن ها خوبي كرده است پشيمان شوند.در معارف ديني هم به افراد توصيه شده است كه خوبي هاي خودتان را به ديگران از ياد ببريد و در عوض به خاطر خوبي ديگران در حق خودتان از آن ها سپاسگزاري كنيد.در هر حال كار خير خوب است اما به شرطي كه شرايطش رعايت شود و بايد به خاطر داشت كه خداوند تمام اعمال ما را ثبت و ضبط مي كند و نيازي به يادآوري ما ندارد!