جام جم آنلاين: محققان دانشگاه میسوری موفق به كشف گونه جدیدی از كروكودیل‌های ماقبل تاریخ شدند.
مخلوقات منقرض‌شده‌ای كه به خاطر پوست بسیار كلفت روی سرشان به شیلدكروك معروف بوده و اجداد كروكودیل‌های امروزی محسوب می‌شوند.
این یافته‌ها اطلاعات بیشتری در مورد تكامل كروكودیل‌ها و یافتن راه‌هایی برای محافظت از محیط زندگی این‌گونه‌ها و جلوگیری از انقراض آنها در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.
اجیسوچوس ویتمری یا همان شیلدكروك اولین اجداد كروكودیل‌های امروزی هستند كه اخيرا نمونه‌اي از آنها در آفریقا پیدا شده است.
با مطالعه روي اين نمونه، محققان به این نتیجه رسیده‌اند كه تنوع اجداد كروكودیل‌ها بسیار بیشتر از آن چیزی است كه پیش از این تصور مي‌شد.
شیلدكروك جدیدترین گونه كروكودیل كشف‌شده مربوط به اواخر دوران كرتاسه است. این دوره بخشی از دوران مزوزوئیك است كه به عنوان عصر دایناسورها شناخته می‌شود.
با این حال اكتشافات بسیار زیاد گونه‌های كروكودیل اخیرا باعث شده بعضی دانشمندان به این دوران عصر كروكودیل‌ها اطلاق كنند.
كیسی هالیدی، متخصص آناتومی (كالبدشناسی) دانشگاه میسوری با مطالعه نمونه فسیلی جمجمه‌ای كه چند سال قبل در مراكش یافت شد و در موزه سلطنتی آنتاریو در تورنتوي كانادا نگهداری می‌شد موفق به كشف شیلدكروك شد.
هالیدی با تجزیه و تحلیل اثر رگ‌های خونی روی استخوان به این نتیجه رسید كه این تمساح دارای ساختار مخصوصی شبیه سپر روی سرش بوده است.
برجستگی‌ها و فرورفتگی‌های روی استخوان نشان می‌داد رگ‌ها خون را به برجستگی مدور پوستی كه تاكنون در هیچ نوع تمساحی دیده نشده بود، تحویل می‌دادند. او معتقد است تمساح از این پوشش برای جلب جفت، ترساندن دشمنان و احتمالا تنظیم‌كننده حرارتی برای كنترل دمای سرش استفاده می‌كرده است.
با مقایسه جمجمه شیلدكروك و شكل استخوان‌های مختلف بدن او با دیگر تمساح‌ها مشخص شد این‌گونه جدید دارای جمجمه مسطح‌تری در مقایسه با گونه‌های شناخته شده كروكودیل‌ها بوده است.
با توجه به این اطلاعات بعید به نظر می‌رسد شیلدكروك نزاعی با دایناسورهای زمان خودش داشته باشد، چون از آرواره‌های نازكش فقط برای گرفتن ماهی‌ها استفاده می‌كرده است.
محققان معتقدند شیلدكروك از صورت دراز و كشیده خود به عنوان تله ماهی استفاده می‌كرده است. احتمالا او با دراز كشیدن و قرار دادن دهانش در آب صبر می‌كرده تا ماهی بدون شك كردن به تله به او نزدیك شود.
پس از این‌كه ماهی به اندازه كافی به تله نزدیك مي‌شده شیلدكروك بسادگی دهانش را مي‌بسته و بدون هیچ زحمتی ماهی را می‌بلعید، بنابراین نیازي به داشتن آرواره‌های قوی نداشته است.
متخصصان معمولا از اندازه جمجمه و مغز جانوران برای تخمین اندازه كل بدن جانور استفاده می‌كنند. با بررسی جمجمه و دیگر پارامترها به نظر می‌رسد اندازه سر شیلدكروك 1.5 متر و طول بدنش نزدیك به 9.5 متر بوده است، البته به دلیل این‌كه اندازه جمجمه شیلدكروك در مقایسه با كروكودیل‌های امروزی بسیار بزرگ‌تر است برآورد طول بدن او سخت است.
با این‌كه شیلدكروك حدود 90 میلیون سال قبل می‌زیسته، اما هالیدی معتقد است با استفاده از اطلاعات به دست آمده از شیلدكروك می‌توان درك بهتری از تمساح‌های امروزی داشت. كروكودیل‌های امروزی در دلتاها و دهانه رودهای بزرگ زندگی می‌كنند، محیط‌هایی كه بشدت تحت‌تاثیر فعالیت‌های انسانی قرار دارند.
با اطلاع از چگونگی انقراض اجداد این دایناسورها می‌توان دریافت چگونه از اكوسیستم‌های حیاتی مورد نیاز تمساح‌های امروزی حفاظت و حراست كنیم.
sciencedaily - مترجم: آتنا حسن‌آبادی