جام جم آنلاين: از آن وقتي كه اينترنت به جمع كوچك خانواده راه پيدا كرد، زمان زيادي نمي‌گذرد؛ خيلي از ما فكر نمي‌كرديم كه قرار است شب‌ها تا ديروقت، خيره به صفحه مانيتور، صداي گوشخراش اتصال مودم با تلفن را تحمل كنيم تا در نهايت با سرعتي لاك‌پشتي دريچه‌اي رو به دنياي عجيب و غريب پيش‌رويمان باز كنيم.
آن روزها كادر مربع‌شكل كوچكي با حروفي لرزان، صحبت‌هايمان را به فردي كه تنها از او نامي بر صفحه نقش بسته بود، مي‌رساند و او هم در عين ناباوري ما را بي‌پاسخ نمي‌گذاشت.
شايد هم اگر بيش از بقيه در اين دنياي عجيب سرك‌مي‌كشيديم، صفحه‌اي به نام وبلاگ براي‌خودمان پيدا مي‌كرديم كه مي‌توانستيم حرف‌هايمان و دغدغه‌هايمان را بنويسيم و خيلي‌ها آن را ببينند.
از آن زمان تا به امروز زمان زيادي نمي‌گذرد تا آن‌كه ناگهان با سرعتي باورنكردني صداهاي اتصال قطع شد و ديگر حتي پديده‌اي به نام «اينترنت بي‌سيم» يا «منطقه گرم» نيز برايمان به امري بديهي تبديل‌شد.
حالا ديگر اين‌كه بتوانيم در چشم به‌هم زدني به دنيايي كه ديگر عجيب و غريب نيست راه پيدا كنيم، برايمان عادي شده است حتي ديگر به اين فكر نمي‌كنيم كه آن اوايل، تلفن همراه سورمه‌اي‌رنگ بزرگي تنها راه ارتباط گرفتن آن‌هم با برخي از افراد بود.
آن موقع نگراني معنا نداشت، همه به هم اعتماد داشتيم و براي كوچك‌ترين قرار و مدارمان ده‌ها بار با هم تماس نمي‌گرفتيم. به‌دقت برنامه‌ريزي مي‌كرديم تا مبادا همديگر را در خيابان گم كنيم.
آن وقت‌ها براي اين‌كه بتوانيم همين گوشي سورمه‌اي را از آن خود كنيم، تلاش زيادي مي‌كرديم، نمي‌دانستيم قرار است آسايش و راحتي‌مان را در ازاي «هميشه در دسترس بودن» از كف بدهيم.
حالا خيلي وقت است كه صداها تكراري، صحبت‌ها تكراري، ديد و بازديد‌ها كمرنگ و دغدغه‌ها پررنگ شده است. ديگر مرز بين مجاز و واقعيت از مو هم باريك‌تر شده است و هر صبح چشمانمان را در دنياي مجازي مي‌گشاييم و هر شب را در آن سير مي‌كنيم. اين روزها «واقعيت» بخشي از دنياي مجازي شده است.
حالا ديگر اگر تلفن همراهمان را هم بي‌پاسخ بگذاريم، يك جايي چراغ سبز گوشه اسممان در دنياي مجازي، بودنمان را لو مي‌دهد.
در دنياي مجازي شبكه‌هاي اجتماعي و اي‌ميل، هيچ‌وقت گم‌و‌گور نمي‌شويم، محكوم هستيم كه هميشه در دسترس بمانيم و مجالي براي خلوت كردن با خودمان نيابيم.
آن وقت‌ها نمي‌دانستيم تكنولوژي با آن ظاهر فريبنده‌اش قرار است به‌زور از تنهايي بيرونمان آورد و ما را جزئي از جهاني كند كه خود برايمان ساخته است.
مهراوه فردوسي - جام‌جم