از لحظات با هم بودن استفاده كنید عزت نفس كودكان شدیداً تحت تأثیر كیفیت اوقاتی است كه با آن ها می گذرانید؛ نه مقدار زمانی كه می گذرانید. زندگی پرمشغله باعث شده بسیاری از والدین به جای توجه به فرزندان شان تنها به این فكر كنند كه كار بعدی كه باید بكنند چیست. اگر كودكان اوقات باكیفیتی را در طول روز با والدین خود نگذرانند، ممكن است سوء رفتار از خود نشان دهند، چون احساس می كنند توجه منفی والدین به آن ها بهتر از بی توجهی است.

عمل بلندتر از حرف سخن می گویدآمارها نشان می دهد كه كودكان در روز بیش از دو هزار درخواست دریافت می كنند كه باید اجابت كنند. نتیجتاً بسیاری از آن ها دیگر گوش شنوایی برای حرف های والدین خود ندارند.

روش هایی برای احساس اقتدار و توانایی به كودكان ارایه دهید. اگر والدین چنین كاری نكنند، كودكان خود راه های نامناسبی برای احساس اقتدار خواهند یافت. بعضی روش ها برای این كه فرزندان احساس اقتدار و توانایی كنند عبارتند از:نظرخواهی از آن ها، دادن حق انتخاب، كمك كردن در امور خانه (حتی در صورتی كه خودتان با دردسر كم تری می توانید كارهای مزبور را انجام دهید).

از پیامدهای طبیعی استفاده كنید. بسیاری از اوقات وقتی والدین در موضوعی رأساً مداخله می كنند، فرصت های یادگیری را از فرزندان خود می دزدند. به جای عیب جویی و یادآوری های مداوم اجازه دهید پیامدهای طبیعی رفتار بچه ها با آن ها سخن بگوید.

از پیامدهای منطقی استفاده كنید.اغلب ممكن است پیامدهای طبیعی رفتارها خیلی سخت و شدید باشد یا از نظر زمانی این قدر دیر اتفاق بیفتد كه از نظر تربیتی قابل استفاده نباشد. وقتی موضوع به این شكل است، استفاده از پیامدهای منطقی مؤثر است. این نكته حایز اهمیت است كه حتماً پیامدهای منطقی، منطقاً با رفتاری كه بچه انجام داده مرتبط باشد، تنها در این صورت پیامد منطقی می تواند از نظر تربیتی كارساز باشد. برای مثال اگر فرزندتان فراموش كرده فیلمی كه از ویدیو كلوپ امانت گرفته برگرداند و یك هفته تمام نوار ویدیو روی زمین افتاده، برنگرداندن نوار تنها خشم و رنجش در فرزند ایجاد می كند، به جای آن، نوار را به كلوپ برگردانید و هزینه كرایه فیلم را از پول توجیبی او كم كنید. در این برخورد، بچه می تواند منطق نظم را بفهمد.

از درگیری بپرهیزید. اگر فرزندتان در پی قشقرق راه انداختن است تا میزان صبر و شكیبایی شما را آزمایش كند، یا بی ادبانه صحبت می كند، والدین باید اتاق را ترك كنند و بگویند" هر وقت خواستی دوباره مؤدب باشی برگرد تا صحبت كنیم". صحنه را با عصبانیت یا در حالی كه شكست خورده به نظر می رسید ترك نكنید. كار انجام شده را از شخص انجام دهنده متمایز كنید. هرگز به كودكان نگویید "تو بد هستی". به جای این به كودكان كمك كنید تا متوجه شوند چه كاری از كارهای شان نادرست یا غیرقابل قبول بوده است. رفتارهای بچه ها ممكن است نادرست باشند، مهم نیست چه كاری می كنند اما كودكان همچنان نیاز دارند كه دوست داشته شوند.

ثبات رأی داشته باشید، تا آخر سر حرف خود باشید. بچه ها نیاز به پیام های قاطع و صریح دارند. البته این هم مهم است كه به همین اندازه بر سر حرف خودتان مصر باشید. مثلاً اگر كودكی می داند كه بعد از ساعت هشت دیگر آب نبات به او داده نمی شود، مهم نیست چه قدر اخم و گریه و جنجال یا خواهش می كند، به هیچ وجه نباید بعد از ساعت هشت آب نبات داده شود. اغلب والدین به دنبال راه حل های مصلحت آمیز هستند. این كار باعث تربیت بچه هایی می شود كه احساس مغلوب بودن دارند. فراموش نكنید كه می خواهید كودكانتان در بزرگسالی چگونه اشخاصی باشند و در تربیت كودك متفكرانه تر برخورد كنید.

همزمان مهربان و قاطع باشید. والدین اغلب وقتی فرزندانشان درست رفتار نمی كنند یا به حرف شان گوش نمی كنند آزرده می شوند و شكیبایی خود را از كف می دهند. این حالت به آسانی به عصبانیت می انجامد.بسیار مهم است كه حتماً تا حد ممكن آرام بمانید. قاطع بودن نیاز به فریاد كشیدن ندارد.