طبق بررسی دی ان ای باستان، نقاشان غار در عصر یخبندان بیشتر شبیه داوینچی بوده‌اند تا دالی.
این موضوع صرفا یک مسئله زیبایی شناختی نیست. نقاشی بر اساس زندگی واقعی می‌تواند دیدگاهی دست اول درباره محیط‌زیست ده ها هزار سال پیش به ما بدهد. دانشمندان دنبال این مسئله هستند که تخیل تا چه حد وارد نقاشی حیوانات در غارهای موجود در اروپا شده است.
جدیدترین تحلیل به صورت آنلاین در بررسی ها و اقدامات آکادمی ملی علوم این هفته با تمرکز بر اسب ها از زمانی که در نقاشی‌های روی صخره ها و دیوارها ظاهر شده اند، منتشر شده است. در غار معروف لاسکو در منطقه دوردونی در جنوب غربی فرانسه و در غار شووِ در جنوب شرقی فرانسه صحنه های زیادی از اسب های قهوه ای و مشکی وجود دارد. غارهای دیگر مانند پک مرل در جنوب فرانسه پر است از نقاشی اسب‌های سفید با خال‌های مشکی.
پژوهش‌های قبلی دی ان ای باستان فقط به اثبات وجود اسب های قهوه ای و سیاه در آن زمان، منجر شده بود.دانشمندان بعد از آن سراغ اثبات این رفتند که ایا اسب های خالدار هم وجود داشته اند یا فانتری بوده اند.
برای رسیدن به ژنتیک چنین رنگ هایی یک تیم بین المللی به سرپرستی موسسه ای در آلمان دی ان ای استخوان‌ها و دندان‌های فسیل شده 31 اسب پیش از تاریخ را بررسی کردند.این نمونه ها از بیش ده محل باستان شناسی در سیبریف اروپای شرقی، اروپای غربی و شبه جزیره ایبری جمع آوری شده بودند.
6 اسب جهش ژنتیکی داشتند که منجر می شد به پوشش و رنگ خال خالی و این مسئله واقع گرا بودن نقاشان باستان را مطرح کرد؛ این که آنها چیزهایی را که می دیدند می کشیدند.قهوه ای در بین نمونه های بررسی شده تعداد بیشتری از نمونه ها را، با دیده شدن در 18 اسب، به خود اختصاص داد.