در خيابان شمس تبريزي و در محله دوه‌چي بقعه‌اي وجود دارد كه محل دفن شيخ ابراهيم است. وي در زمان آق‌قويونلوها حكمران بعضي از شهرهاي آذربايجان بوده و در سال ۸۷۰ هـ ق در گذشته است.
بقعه داراي صحن و حرم ساده و بي پيرايه مي‌باشد و صندوق چوبي مشبكي برروي قبر نهاده شده و چهار تابلوي روغني قهوه خانه‌اي به ديوارهاي آن نصب گرديده است. تاريخ ترسيم يكي از تابلوها سال ۱۳۳۳ هـ ق و تاريخ بقية تابلوها سال۱۳۳۵ هـ ق است. سنگي هم بر ديوار غربي بقعه نصب كرده‌اند كه تصوير كف دست، بر آن نقر شده است. مي‌گويند اين‌جاي دست يكي از معصومين است.
سنگ نوشتة مرمر بزرگ و يكپارچه زيبايي نيز در قسمت پائين ديوار جنوبي نصب شده است كه اين سنگ به طول ۷۰/۳ مترو عرض ۲۵/۱، اثر هنري ميرزاي سنگلاخ خراساني، خوشنويس و حجار دوره قاجار مي‌باشد. اين سنگ در سال ۱۲۷۰ درمصر حجاري شده و سپس به تبريز انتقال يافته است و اكنون در موزة آذربايجان نگهداري مي‌شود.