نوشته: سيد محمد باقر داماد.

 

تحقيق: رضا استادى.

 

ناشر: مهديه ميرداماد.

 

شماره صفحه ها: 155.

محمد باقر داماد، معروف به مير داماد، تحصيل علوم ديني را در مشهد مقدس آغاز كرد و بر اثر هوش و استعداد سرشاري كه داشت، در اندك زماني در علوم و فنون گوناگونى، بويژه فقه، حكمت و فلسفه، سر آمد ديگران گرديد و به درجه اجتهاد نائل آمد و استاد فقهاي عصر خويش شد.از اين روى، فقهاي عصر وى، فتاواي شرعي را به تصحيح وي معتبر مي شمردند(36). او، افزون بر مقام فقهى، در مسائل فلسفي و كلامي تبحر خاصي داشته و در اين زمينه، از وي نوشته هاي ارزشمندي به جاي مانده است، از آن جمله، رساله: شرعة التسمية حول حرمة التسميه.

از جمله مباحث مربوط به امام عصر(ع) كه در چندين روايت آمده و محققان درباره آن، به بحث و گفت و گو پرداخته اند، مسأله حرمت، كراهت يا جواز تصريح به اسم و كينه اصلي امام عصر(ع) در زمان غيبت است. از دانشمندان بنامي كه در اين موضوع به بحث و بررسي پرداخته اند، ميرداماد را مي توان نام برد.

وى، اثر مورد بحث را در همين باره نگاشته و در آن، اين مسأله را به گونه اي عالمانه و محققانه، به نقد و تحليل گذاشته، آن گاه، روايات مسأله را يكايك آورده و درباره آنها بحث كرده است.

اين اثر ارزشمند، افزون بر تحقيق و تبيين مسأله ياد شده، آكنده از فوائد علمى، ادبي و رجالي است.

تحقيق و تصحيح اين رساله، براساس چهار نسخه معتبر، با تلاش رضا استادي انجام پذيرفته است. در پانوشتها، افزون بر ضبط اختلاف نسخه ها، توضيحاتي درباره برخي روايات داده شده است.

در مقدمه كتاب، ضمن اين كه از نسخه هاي كتاب، چگونگي تصحيح، گزارش شده، شرح حالي از مؤلف آمده و فهرستي از آثار وى، ارائه شده است.