ابوعبداللَّه محمد بن عمر بن حسين طبرستاني رازي معروف به امام رازي، فخر رازي و امام فخرالدين و شيخ الاسلام، از بزرگترين علماي شافعي مذهب، جامع علوم عقلي و نقلي و متبحّر در تاريخ، كلام، فقه، اصول، تفسير، حكمت، ادبيات و رياضي است. وي را به سبب شبهاتي كه در مسايل گوناگون وارد ميكرد "امام المُشَكَّكين" مينامند. كتابهاي فخر رازي در زمان خودِ وي مورد اقبال مردم واقع شد و به صورت كتاب درسي درآمد. در حوزهي درس امام رازي بيش از دو هزار تن دانشمند براي استفاده حاضر ميشدند. حتي موقع سواري نيز نزديك به سيصد نفر از فقها و شاگردان، براي استفاده در ركابش ميرفتند. گويند كه او به صراحت از اسماعيليان بد ميگفت اما با تهديد يكي از شاگردانش كه اسماعيلي بود، از بدگويي نسبت به اين گروه دست برداشت. از فخر رازي تاليفات بسياري به جا مانده است از قبيل: اسرارُ النجوم، تفسير كبير، شرح اشارات ابن سينا و دهها كتاب ديگر. امام فخر رازي در عيد فطر سال ۶۰۶ ق در ۶۲ سالگي در هرات درگذشت و در همان شهر به خاك سپرده شد.