حضرت عبدالعظيم بن عبداللَّه كه با پنج واسطه به امام حسن مجتبي(ع) ميرسد، ازاكابر محدثين و اعاظم علما و زهاد و عُبّاد بوده و از اصحاب امام جواد و امام هادي عليهم السّلام به شمار ميرود. ولادت وي را در حدود سال ۱۷۳ ق گفتهاند. خَفَقان دوران عباسي و دشمني سختي كه با علويان روا ميداشتند، عبدالعظيم را به هجرت واداشت و او راهي ري گرديد و ساكن آن ديار شد. سرانجام اين سلالهي پاك خاندان حَسني و اين زاهد پرهيزكار در نيمهي شوال سال ۲۵۲ ق در ۷۹ سالگي در ري درگذشت. آن حضرت را شهيد و مسموم نيز ميدانند. مرقد حضرت عبدالعظيم در ري، زيارتگاه مشتاقان اهلبيت است.