ابوعبداللّه محيى الدين محمدبن علي العربي معروف به ابن عربي در ۲۷ رمضان سال ۵۶۰ ق در اندلس به دنيا آمد. وي از آغاز جواني، داراي دلي تپنده در جستجوي فراسوي جهان مادي بود و روحي تشنهي حقايق غيبي و عواطفي پرهيجان و انديشهاي عرفانجو داشت. چنانكه در اين رهگذر، جوانههاي بينش عرفاني در درونش ايجاد شده و مكاشفاتي برايش دست ميداد. او دانشمندي پركار بود كه آثارش را بيش از پانصد رساله و كتاب ذكر كردهاند. يكي از آنها، تفسير كبير است كه به تنهايي شامل چندين مجلد است و كتاب معروف فصوصِ الحِكَمِ او، فشردهاي از ديدگاهها و انديشههاي عرفاني اوست. ابنعربي در ۷۸ سالگي در شام درگذشت و در دامنهي كوه قاسيون در دمشق مدفون گرديد.