حجت‏الاسلام سيّد محمّد باقر شفتى ـ رحمه‏اللّه‏ ـ به نماز شب بسيار معتقد بو د، و بيش از ساير مستحبّات به آن اهميّت مى‏داد، به خلاف مرحوم سيّد بحرالعلوم كه صبر مى‏كرد تا هوا مقدارى روشن شود و آن‏گاه نماز صبح را مى‏خواند. حجت‏الاسلام سيّد محمّد باقر شفتى ـ رحمه‏اللّه‏ ـ در اصفهان درست اوّل فجر نماز صبح را به جماعت اقامه مى‏نمود، با اين كه اگر نماز جماعت را به تأخير مى‏انداخت، افراد بيشترى حاضر مى‏شدند؛ ولى ايشان دستور مى‏داد دو عادل بالاى مناره بروند و پس از مشاهده‏ى طلوع فجر، بلافاصله اذان صبح بگويند. به ايشان گفتند: چرا مقدارى صبر نمى‏كنيد تا جمعيّت زيادى براى درك فيض جماعت حاضر شوند؟ در جواب فرمودند: در ميان مستحبّات افضل از نماز شب سراغ ندارم. لذا ايشان براى اين كه مردم نماز شب را به ‏جا آورند، اينچنين چاره انديشى نموده بود كه به دو نفر شخص عادل دستور داده بود تا به طور دقيق وقت فجر تعيين شود و كسانى كه در نماز جماعت حاضر مى‏شوند، پيش از فجر بيدار شوند و نماز شب بخوانند. بدين ترتيب، قطعا كسانى كه در نماز جماعت ايشان شركت مى‏كردند نماز شب را هم مى‏خواندند، و با اين كار مردم را به نماز شب وادار مى‏كرد. بنده( حضرت آيت اللّه‏ العظمى بهجت ـ مدّظلّه ـ .) خيال مى‏كنم فضيلت بكا « گریه » بر سيّد الشّهدا ـ عليه ‏السّلام ـ بالاتر از نماز شب باشد ؛ زيرا نماز شب عمل قلبىِ صرف نيست بلكه كَالْقَلْبى است، ولى حزن و اندوه و بُكا عمل قلبى(1) است، به حدّى كه بكا و دمعه(2) از علايم قبولى نماز وتر است.   1. در روايتى از امام جواد ـ عليه‏السّلام ـ آمده است: « القَصْدُ اِلى اللّه‏ِ تَعالى بالقُلُوبِ اَبْلَغُ مِنْ اِتْعاب الجَوارِحِ بالاَعْمالِ »؛ (آهنگ خدا نمودن با دل، از خسته كردن اعضا و جوارح با اعمال [غيرقلبى] رساتر است.) بحار الانوار، ج 67، ص 60؛ ج 75، ص 363؛ كشف الغمّة، ج 2، ص 368. 2. اشك چشم