تولد (نيما يوشيج) پدر شعر نو ايران (1276 ش)

علي اسفندياري متخلص به نيما يوشيج در دهكده يوش در مازندران به دنيا آمد. در 12 سالگي به همراه خانواده به تهران رفت و پس از مدتي زبان فرانسه و عربي را فرا گرفت. او به تشويق استادش نظام وفا سرودن شعر را آغاز كرد و بر اثر آشنايي با زبان و ادبيات فرانسه، راهي تازه در برابرش آشكار شد. مطالعات و تحقيقات او در اين زمينه به ثمر نشست و او سبكي تازه را در شعر در پيش گرفت. رويدادهاي اجتماعي سال‏هاي 1300 و 1301ش، نيما را به كناره‏گيري از مردم و زندگي در ميان جنگل‏ها دامان طبيعت و هواي آزاد كشاند و آنجا بود كه منظومه افسانه را سرود. اين منظومه، به عنوان مهم‏ترين اثر نيما، حد فاصلي است بين دنياي شعر قديم و دنيايي كه نيما بعدها در شعر به وجود آورد؛ و مي‏توان آن را نقطه عطف و مقدمه و آغازي براي شعر فارسي معاصر دانست. در شعر نيما وزن و قافيه در همه جا به تناسب به كار گرفته شده است. شعر آزاد نيمايي، تفاوت‏هاي آشكاري با شعر سنّتي داشته، از لحاظ عاطفي، بيشتر جنبه اجتماعي و انساني دارد. او از لحاظ زبان، هر كلمه‏اي را در شعر نو به كار مي‏بُرد با اين شرط كه با كلمات مجاور، مهجور، بيگانه و ناسازگار نباشد. از نيما يوشيج به غير از مجموعه اشعار، آثار ديگري نيز به چاپ رسيده كه داستان‏ها، اشعار و قصه براي كودكان، يادداشت‏ها و نامه‏ها و آثار تحقيقي از آن جمله‏اند. اما مهم‏ترين اثر اين شاعر نوپرداز ايراني، افسانه نام دارد. نيما سرانجام در سال 1338 ش در 64 سالگي در تهران درگذشت و در امامزاده عبداللَّه تهران دفن شد. سي‏وچهار سال بعد در دي ماه 1372، با تلاش مردم نور و يوش، پيكر نيما از محل دفن به زادگاهش در يوش منتقل گرديد.

صدور فتواي جهاد از سوي علماي عراق بر ضد انگليس در جريان جنگ جهاني اول(1293 ش)

پس از گسترش جنگ جهاني اول در شرق اروپا و قلمرو امپراتوري عثماني، انگلستان كه در صدد تجزيه اين امپراتوري بود، به دست اندازي در كشور عراق كه جزو دولت عثماني بود، پرداخت. مجتهدان بزرگ شيعه مقيم عراق، هر چند از سياست‏هاي عثماني نسبت به شيعيان ناخشنود بودند، در مقابل تجاوز بيگانه به پاخاستند. آخوند ملا محمدكاظم خراساني كه در حوادث لشكركشي روسيه به ايران، حكومت وقت روسيه را تهديد به اعلام جهاد نموده بود، نقش مهمي در مبارزات شيعي بر ضد بيگانگان ايفا كرد. پس از وي بزرگاني نظير شيخ مهدي خالصي، سيدمهدي حيدري، سيدمصطفي كاشاني و شيخ محمدتقي شيرازي، رهبري مذهبي را بر عهده گرفتند و در اين ايام كه انگلستان تهاجم گسترده‏اي به عراق آغاز كرده بود، فتاواي كوبنده‏اي در لزوم جنگ و جهاد با كفّار صادر نمودند. هر چند در نهايت، اين قيام‏ها منجر به پيروزي و دفع مهاجمان نگرديد، اما جايگاه ممتاز مرجعيت شيعه را در بسيج مردم و مقابله با نفوذ بيگانگان نشان داد.

درگذشت "سراج" فقيه، محدث و قاري بزرگ قرن پنجم هجري (501 ق)

جعفربن حسين بن احمد مشهور به سراج در سال 419 ق متولد شد. وي درعلوم فقه، حديث، قرائت، نحو و لغت مهارت يافت و براي كسب اين علوم به سرزمين‏هاي بسياري چون مصر و شام سفر كرد. وي همچنين اشعاري چند از خود به يادگار گذاشته است. از جمله آثار سراج مي‏توان به نِظامُ المَناسِكْ اشاره نمود. سراج در 82 سالگي درگذشت.

تولد "شارْلْ لوبِرْن" نقاش برجسته فرانسوي (1619م)

شارل لوبرْن، نقاش برجسته فرانسوي در 11 نوامبر 1619م در پاريس متولد شد و در سنين جواني با تهيه يك نقاشي از چهره لويى سيزدهم، به دربار فرانسه نزديك شد. لوبرن، پس از چندي به رم مسافرت نمود. وي در آنجا به مطالعه هنرهاي تزئيني شد. لوبرن در سال 1684م از رهبران بنيان‏گذار فرهنگستان پاريس بود و سپس متولي، رئيس و مدير فرهنگستان شد. در عين حالْ روابط لوبرن با دربار فرانسه محكم بود و به عنوان نقاش اول برگزيده شد و از اين زمان سفارشات دربار آغاز گرديد. مهم‏ترين نقاشي‏هاي لوبرن در ورساي قرار دارد. وي "سرسراي بلور" و "تالار جنگ و صلح" را تزيين نمود. اين نقاشي‏ها در زمان لويى چهاردهم انجام شد و سپاه بزرگي از معماران، پيكرتراشان، نقاشان و تزيين‏كاران به سرپرستي شارل لوبرن دست به كار شدند و شكارگاه ساده سلطنتي را در بزرگ‏ترين پروژه ساختمان آن عصر، به كاخي زيبا تبديل نمودند. از ديگر آثار وي مي‏توان از هركول و اسبان ديومِدِس و ورود لويى چهاردهم به دَن كرك ياد كرد. بسياري از آثار لوبرن در موزه‏هاي مختلف جهان واقع هستند و از جمله حدود 2 هزار طراحي از وي در موزه لوور فرانسه قرار دارد. از لوبرن به عنوان فرمان‏رواي بلامنزع عرصه هنر فرانسه ياد مي‏شود و سالياني چند، فردِ اولِ اين جايگاه بود. شارل لوبرن سرانجام در 26 ژوئيه سال 1690م در 71 سالگي درگذشت.

امضاي قرارداد ترك مخاصمه و پايان جنگ جهاني اول (1918م)

جنگ جهاني اول كه از روز اول اوت 1914م به بهانه كشته شدن ولي‏عهد اتريش در شهر سارايوو، به دست يك دانشجوي صرب، آغاز گرديد تا يازدهم نوامبر 1918م به مدت چهار سال و صد روز به طول انجاميد. در اين جنگ، شانزده كشور به طور مستقيم و ده كشور به طور غيرمستقيم شركت نمودند كه در دو گروه متخاصم جاي داشتند. متحدين مركب از دُوَل مركزي اروپا شامل آلمان، امپراتوري اتريش - مجارستان كه بعدها تركيه و بلغارستان نيز به آن‏ها اضافه شدند و متفقين شامل فرانسه، بريتانيا، روسيه، بلژيك، صربستان و ژاپن كه بعدها ايتاليا، روماني، يونان، پرتغال، امريكا و چند كشور ديگر به ياري آن‏ها وارد جنگ شدند. با گسترش دامنه شكست آلمان و قتل‏عام وسيع نيروهاي متحد توسط متفقين، پادشاه آلمان مجبور به پذيرش ترك مخاصمه و كناره‏گيري از قدرت گرديد. در نهايت در روز يازدهم نوامبر سال 1918م، قرارداد ترك مخاصمه به امضا رسيد و از يازده صبح همين روز، صداي شليك توپ‏ها و مسلسل‏ها در سرتاسر جبهه غرب خاموش شد. به موجب اين قرارداد، نيروهاي آلمان بدون قيد و شرط تسليم شدند و عمليات اشغال خاك آلمان تا اواخر دسامبر سال 1918م به انجام رسيد. در طول جنگ جهاني اول، بيش از 65 ميليون سرباز در مراحل مختلف جنگ شركت كردند. متفقين جمعاً بيش از 42 ميليون سرباز را بسيج كردند و تعداد سربازان دول محور، در حدود 23 ميليون نفر بود كه از اين ميان سهم روسيه به تنهايى بيش از دوازده ميليون، آلمان يازده ميليون، انگلستان 9 ميليون، فرانسه 8/5 ميليون، اتريش 7/8 ميليون، ايتاليا 5/5 ميليون و امريكا 4/3 ميليون نفر را وارد جنگ نمودند. كل تلفات جنگ جهاني اول اعم از كشته و زخمي و اسير، بالغ بر 35/5 ميليون نفر بود كه بيش از 57 درصد كل نيروهاي شركت كننده در جنگ را تشكيل مي‏داد. بيشترين تلفات اين جنگ را روس‏ها، فرانسوي‏ها و اتريشي‏ها متحمل شدند، چرا كه بيش از 76 درصد سربازان روسي، 73 درصد سربازان فرانسوي و نزديك به نود درصد سربازان اتريشي كه در جنگ شركت كردند، كشته و زخمي يا اسير شدند. نتايج جنگ جهاني اول، شكست متحدين، ويراني شهرها و روستاها و كشته شدن ميليون‏ها نفر و آوارگي و جراحت ده‏ها ميليون نفر بود. در جنگ جهاني اول، نزديك به يك چهارم نيروي جوان كشورهاي اروپايي تلف شدند و خسارات وحشتناكي بر كشور متخاصم وارد آمد.