در طی مرحله بعد، او توانایی سازش پذیری در خود را نشان داد و مشخص ساخت که بینش و خرد در تحقق صلح حتی در شرایطی به ظاهر نامطلوب بهتر از دشمنی است. پیمان حدیبه را باید از نظر گذراند وباید در مذاکره با گروه رقیب آن موارد را رعایت کرد. مزیت صلح با قبیله قریص به دنبال این پیمان بسیار است و منجر به افزایش تصاعدی در تعداد مسلمانان شد.   این موضوع همچنین ایجاد جامعه ای نمونه و عادل را ممکن می سازد که با روشی منسجمانه عمل می کند. بر ثروت می توان افزود اما باید باید به طور منصفانه حتی در ظریف ترین ستون های نظام اقتصادی جامعه توزیع شود. این جامعه جامعه ای مساوات طلب با حقوق مساوی و عدالت برای همه است که با مشاوره دو جانبه اداره می شود تساوی در برابر قانون و حمایت از آسیب پذیر ترین افراد جامعه مانند زنان، کودکان، یتیمان، فقیران و بردگان.

همانطور که از حوادث مختلف این مرحله از زندگی آن حضرت نشان داده شد، حضرت محمد (ص) ثابت می کند که دولتمردی نمونه است. او در اختلافات میانجی گری می کند. موقعیتهایی که بالقوه بحران زا هستند را به آسانی فرو می نشاند و برای دو طرف دعوی این امکان را فراهم می آورد که مانند دو دوست یا هم پیمان از هم جدا شوند. او از ریسک کردن هراسی ندارد اما هرگز بی تابی نمی کند و به خاطر صلح سازش می کند. قاصدان پیامبر برای ملتهای دیگر با خود پیغام همکاری

می آورند به طوری که در جستجوی زمینه های مشترک هستند. زمانی که او قولی می دهد، او همیشه به قولش وفادار می ماند. اگر طرف دیگر زیر قولش بزند او هرگز از معیارهایی که برای حفظ تقدس قول لازم است روی بر نمی گرداند.