گاو زبان گياهي است علفي و يكساله كه ارتفاع ساقه آن تا 60 سانتيمتر مي رسد ساقه آن شيار دار و خاردار مي باشد . برگهاي اين گياه ساده و پوشيده از تارهاي خشن است . گلهاي آن برنگ آبي ، سفيد ، بنفش و آبي مي باشد . گاو زبان احتمالا از شمال آفريقا بنواحي ديگر راه يافته  و امروزه در منطقه مديترانه ، نواحي شمال آفريقا و قسمت هايي از خاورميانه مي رويد . گل ، برگ و سرشاخه هاي گلدار آن بمصرف دارويي مي رسد .

تركيبات شيميايي: گل گاو زبان و برگ هاي آن داراي لعاب فراوان است . اين گياه داراي نيترات پتاسيم ، رزين ها ف مالات كلسيم ، منگنز ، منيزيوم ، اسيد فسفريك و آلانتوئين مي باشد .

خواص داروئي: گاو زبان از نظر طب قديم ايران سرد است 1)گل گاو زبان و برگ هاي تصفيه كننده خون است 2)آرام كننده اعصاب است 3)عرق آور است 4)ادرار آو ر است 5)كليه ها را تقويت مي كند 6)سرمخوردگي را برطرف مي كند 7)براي از بين بردن سرفه از دم كرده گل گاو زبان استفاده كنيد 8)در درمان برونشيت موثر است 9)بي اختياري دفع ادرار را درمان مي كند 10)التهاب  و ورم كليه را درمان مي كند 11) در درمان بيماري سرخك و مخملك مفيد است 12)ضماد برگ هاي گاو زبان براي رفع ورم موثر است 13)برگهاي گاوز بان را بپزيد و مانند اسفناج از آن استفاده كنيد 14)برگهاي تازه گل گاو زبان داراي مقدر زيادي ويتامين C مي باشد و در بعضي از كشورها آنرا داخل سالاد مي ريزند .

مضرات : گاوزبان بعلت داشتن آلكالوئيد براي زنان حامله و كودكان مضر است