دانشمندان در گذشته محل برخورد یک سنگ عظیم آسمانی در خلیج مکزیک را شناسایی کرده‌اند و می‌گویند آن برخورد سرنوشت محتوم دایناسورها را رقم زده است.
اکنون شواهد تازه‌ای از یک برخورد دیگر، این یکی در اوکراین، کشف شده است.
به این ترتیب این احتمال مطرح می‌شود که زمین ممکن است هدف اصابت یک رشته شهاب‌سنگ بزرگ قرار گرفته باشد.
نتایج مطالعه تازه توسط تیمی به سرپرستی پروفسور دیوید جولی از دانشگاه آبردین در نشریه "ژئولوژی" منتشر شده است.
طرح این نظریه برای اولین بار در سال 1980 که دایناسورها در اثر پیامدهای ناشی از برخورد یک شهاب‌سنگ نابود شده‌اند، بسیار بحث‌انگیز بود.
بعدها کشف گودال موسوم به "چیکسولوب" در خلیج مکزیک به عنوان "شاهد قطعی" درست بودن آن نظریه مورد ستایش قرار گرفت.
اکنون براساس مطالعه تازه، کشف یک گودال دیگر در اوکراین حاکیست که دایناسورها در اثر فاجعه‌ای دوگانه نابود شده‌اند.
خبر کشف گودال "بولتیش" در اوکراین ابتدا در سال 2002 منتشر شد. با این حال تاکنون معلوم نبود که اهمیت این کشف در ارتباط با انقراض دایناسورها چیست.
در مطالعه جاری، دانشمندان "گرده و هاگ" فسیل گیاهان را در لایه‌های گلی که در گودال وجود داشت بررسی کردند. آنها دریافتند که بلافاصله پس از برخورد، سرخس‌ها محل اصابت شهاب‌سنگ را پوشاندند.
سرخس گیاهی است که توانایی فوق العاده‌ای برای رشد و نمو پس از وقوع فاجعه در یک محیط دارد. وجود لایه‌هایی از هاگ سرخس در زمین "نشانگر" خوبی از برخورد شهاب‌سنگ‌ها است.
با این حال، کشف غیرمنتظره‌ای در انتظار دانشمندان بود.
آنها "هاگ سرخس" را همچنین در لایه دیگری، یک متر بالاتر از اولی پیدا کردند. این نشانه برخورد یک شهاب‌سنگ دیگر در دوره‌ای اخیرتر است.
کشف لایه دوم نشان می‌دهد که برخوردهای بولتیش و چیکسولوب به طور همزمان اتفاق نیافتاد، بلکه شهاب‌سنگ‌ها به فاصله چند هزار سال از یکدیگر به زمین برخورد کردند که همان فاصله زمانی میان فسیل‌های دو "هاگ سرخس" است.
علت نامعلوم
پروفسور سایمون کلی که از نویسندگان این مقاله است گفت: "کاملا ممکن است که در آینده شواهد برخوردهای دیگری را پیدا کنیم."
محققین اکنون فکر می‌کنند که دایناسورها به جای آن که در اثر فقط یک برخورد نابود شده باشند، در اثر برخورد یک رشته شهاب‌سنگ‌ها در طول چند هزار سال منقرض شده‌اند.
به سختی می‌توان حدس زد که چه چیزی باعث آن شهاب باران شد.
پرفسور مونیکا گریدی، کارشناس شهاب‌سنگ که در این مطالعه شرکت نداشته است گفت: "یک احتمال آن است که این بارندگی، ناشی از برخورد سنگ هایی در نزدیکی زمین به یکدیگر بوده باشد."
به این معنی که تکه سنگ‌های ناشی از این برخورد بعدا به زمین افتاده است.
به گزارش آسمان پارس، ناسا اخیرا برنامه‌ای موسوم به "حفاظت فضایی" را راه‌اندازی کرد. هدف این برنامه زیر نظر داشتن اجرامی که به زمین نزدیک می‌شوند است تا شاید بتوان راهی برای جلوگیری از برخورد آنها به زمین پیدا کرد.