یكى از راویان حدیث و اصحاب امیرالمومنین، امام على(علیه‎السلام) حكایت كند:

روزى حضرت امیرالمؤمنین(صلوات الله علیه) را در مسجد دیدم كه بر بالاى منبر نشسته است و در حالى كه مشغول صحبت و سخنرانى بود، تبسّمى نمود به طورى كه دندان‎هایش نمایان گشت، و در ادامه سخنانش فرمود:

من در سن هفت سالگى، با رسول خدا(صلّى الله علیه و آله) در بیابان مشغول چوپانى بودیم، چون موقع نماز شد، نماز را دو نفرى به جماعت خواندیم، ابوطالب وارد شد و اظهار داشت: چه مى‎كنید؟

رسول خدا(صلّى الله علیه و آله) در جواب چنین اظهار نمود: خداى سبحان را عبادت و پرستش مى‎كنیم، تو هم اسلام بیاور و با ما نماز بخوان؛ و خداوند متعال را پرستش نما.

سپس حضرت علی(علیه‎السلام) در ادامه داستان افزود:

خداوندا! من نمى‎شناسم بنده‎اى از امت پیغمبرت را كه قبل از من، همراه پیغمبرت نماز خوانده باشد، چون از سنّ هفت سالگى با او نماز خوانده‎ام .

و در روایتى دیگر وارد شده است كه امام على(علیه‎السلام) فرمود: پیش از آن كه كسى با حضرت رسول نماز بخواند، من سه سال همراه آن حضرت نماز مى‎خواندم