دره مرگ در پارک ملي کاليفرنيا بستر درياچه اي خشکيده و وهم انگيز است که سنگهاي بزرگ در آن به شکلي مرموز حرکت مي کنند، در حالي که کسي هرگز شاهد حرکت کردن آنها نبوده است.
به گزارش خبرگزاري مهر، صخره ها و سنگهاي متحرک دره مرگ از دهه 1940 تا کنون دانشمندان را بهت زده و متعجب به حال خود رها کرده اند. سرعت حرکت اين سنگهاي مرموز برابر سرعت راه رفتن يک انسان تخمين زده شده اما هيچکس اين سنگها را در حين حرکت کردن مشاهده نکرده است.
مطالعات پيشين نشان داده اند عواملي مانند نيروي گرانش يا زمين لرزه مي تواند حرکات مرموز اين اجرام را توضيح دهد. اکنون محققان مرکز پروازهاي فضايي گودارد ناسا فرضيه اي جديد ارائه کرده اند: در طول زمستان سنگها بر روي حلقه هاي يخي کوچکي که از آب جاري از تپه هاي مجاور در اطراف سنگها تشکيل مي شوند، حرکت مي کنند. به گفته محققان جريان بيشتر آب مي تواند منجر به شناور شدن سنگها شوند.
گروهي از محققان اين مرکز فضايي اطلاعات به دست آمده از حسگرهاي ريزي که به منظور کنترل جريان آب در زير لايه اي از خاک در اين منطقه کار گذاشته شده بودند را مورد بررسي قرار داده و دريافتند اين حسگرها در ماه مارس حرارت انجماد آب را به ثبت رسانده اند که مي تواند زمينه اي مناسب براي شکل گيريه لايه هاي حلقه اي يخ به شمار رود.
با اين حال فرضيه يخي محققان گودارد نمي تواند توضيح دهنده قطعي اين حرکات ناشناخته باشد، زيرا ويژگي هاي خرد اقليمي سخت بياباني مي تواند به اين معني باشد که هر يک از اين سنگها به واسطه نيرويي متفاوت حرکت مي کنند و يک فرضيه نمي تواند تمامي اين حرکات را توجيه کند.
در اين منطقه که به مسير مسابقه سنگها شهرت پيدا کرده است، سنگها که گاه تا مسافت 458 متر جا به جا مي شوند مسيري از براده هاي خاک رس را در امتداد مسير خود به وجود مي آورند. لايه گلي خشکيده بر بستر درياچه ضخامتي در حدود 300 متر دارد که از تبخير درياچه در 10هزار سال پيش به جا مانده است.
سنگهاي دره مرگ گاه به صورت چند تايي يا گروهي حرکت مي کنند که محققان ناسا اين حرکت را به واسطه وجود يک لايه يخي در زير تمامي اين سنگها ممکن مي دانند.
تا کنون هيچ چشم يا دوربيني نتوانسته سنگها را در حال حرکت مشاهده کند اما دانشمندان اميدوارند تکنولوژي هاي جديد بتوانند راه حلي براي روشن کردن اين راز در اختيار آنها قرار دهند.
بر اساس گزارش نشنال جئوگرافيک، به دليل اينکه دره مرگ منطقه اي حفاظت شده به شمار مي رود، دانشمندان در انجام مطالعات خود محدوديتهايي را دارند که مهمترين آنها ممنوعيت جا به جا کردن سنگها و تخريب مسير حرکت آنها است. از اين رو دانشمندان براي بررسي نحوه شکل گيري لايه هاي يخي در زير سنگها و فرار از درجه حرارت بالاي 46 درجه اي اين دره در ماه ژوئيه نمونه اي از خاک درياچه خشکيده مجاور را در آزمايشگاه هاي خود مورد استفاده و مطالعه قرار مي دهند.