به گزارش ایسنا، یافته های جدید می تواند چگونگی رسیدن تاج خورشیدی به دمای یک میلیون درجه سلیسوس را که «مسئله گرمایش تاجی» نامیده می شود، شرح دهد.
جذب تشدید کننده به فرآیندی گفته می شود که در آن، دو نوع از امواج هدایت شده توسط مغناطیس، تشدید شده و یکی از آن ها را تقویت می کند.
محققان به بررسی نوعی امواج مغناطیسی پرداختند که می توانند درون یک رشته خورشیدی - ساختار رشته ای حاوی گازهای سرد و متراکم موجود در تاج خورشیدی- تکثیر شوند.
این گروه دریافتند که رزونانس هدایت شده توسط مغناطیس به گرم شدن جو خورشید کمک می کند.
تاج خورشیدی - لایه ی بیرونی جو خورشید – از گازهایی با دمای بالا به نام پلاسما تشکیل شده که دمای آن به چند میلیون درجه سلیسوس می رسد.
از نظر منطقی انتظار می رود که لایه بیرونی خورشید، قسمتی که دورترین فاصله تا هسته یعنی جایی که واکنش های هسته ای رخ می دهد، را دارد، سردترین بخش خورشید باشد.
اما محققان می گویند که این لایه 200 برابر داغتر از فوتوسفر است که زیر این لایه قرار دارد. این تناقض که به مساله گرمایش تاجی موسوم است، فیزیکدانان نجومی را از آن زمان که دمای تاجی برای نخستین بار در حدود 70 سال قبل اندازه گیری شد، دچار سردرگمی کرده است.
برای همین، یک تیم تحقیقاتی از ژاپن، آمریکا و اروپا به رهبری دکتر جوتن اوکاموتو و پاتریک آنتولین، رصدهای وضوح بالای ماموریت هینود JAXA و ماموریت IRIS ناسا را ترکیب کردند. آنها توانستند نشانه های رصد شده از جذب تشدید کننده را شناسایی کنند.
به گفته محققان، تلاش آن ها نشان می دهد که چگونه قدرت چند ماهواره می تواند برای بررسی مسائل درازمدت فیزیک نجومی با هم ترکیب شوند و همچنین به عنوان یک نمونه برای سایر تحقیقاتی عمل کنند که به دنبال گرمایشی مشابه در سایر رصدهای خورشیدی هستند.
این مقاله در مجله «Astrophysical» منتشر شده است.