وِنسان فان‏گوگ يكي از پرآوازه‏ترين نقاشان هنر مدرنِ قرن نوزدهم، در 30 مارس 1853م در لاهه هلند به دنيا آمد. وي در ابتداي جواني به كارهاي گوناگوني روي آورد ولي در سي سالگي عشق غريبي به نقاشي پيدا كرد. از اين رو به فراگيري نقاشي روي آورد و در اين هنر به تحصيل پرداخت. فان‏گوگ به واسطه وسواس زيادي كه در نقاشي داشت، اخلاقش تند و يك نوع خشم و عصبانيت هميشگي در او بود. از اين رو، در اثر همين بحران عصبي گوشش كر شد و حال غيرعادي يافت. با اين وجود درحال تب و هذيان هم زغال به دست مي‏گرفت و روي كاغذ طراحي مي‏كرد. فان‏گوگ در ابتدا از رنگ‏هاي تيره استفاده مي‏كرد و از سال 1886م به رنگ‏هاي زنده و روشن توجه نمود. وي در اين ايام، نشاط و فعاليت بي‏سابقه‏اي يافت و تابلوهاي بسياري كشيد. با وجود جنون ادواري كه عارض او مي‏شد، تابلوهاي بسياري از فان‏گوگ به يادگار مانده است. اين نقاش بلند آوازه هلندي، طي پنج سال آخر عمرش بيش از 800 تابلوي رنگ روغن پديد آورد. سيب‏زميني‏خواران و گل آفتاب گردان از زيباترين آثار فان‏گوگ به شمار مي‏روند. وِنسان فان‏گوگ سرانجام در 28 ژوئيه سال 1890م در 37 سالگي خودكشي كرد.