يك تحليلگر امور بين‌الملل با اشاره به هزينه‌هاي مادي و جاني فراواني كه آمريكا براي تسلط بر جهان مي‌كند، نوشت: وقت آن فرا رسيده است كه مردم آمريكا جمهوري را جايگزين امپراطوري كه دولتمردان آمريكايي در پي آن هستند، كنند.
به گزارش فارس، "داگ باندو " دستيار ويژه رونالد ريگان (Doug Bandow) در مقاله‌اي كه در پايگاه اينترنتي "كمپين فور ليبرتي " (campaignforliberty.com) منتشر شد، با بررسي جامع حضور نظامي آمريكا در ساير كشورها، تعرض آمريكا به ساير ملت‌ها را دليل هدف تروريسم قرار گرفتن اين كشور دانست و عنوان كرد كه آمريكا نمي‌تواند پليس جهان باشد.
وي در اين مقاله نوشت: در يكي از محبوب‌ترين مناظرات انتخاباتي رياست جمهوري آمريكا در سال 2008، "ران پل " (Ron Paul) نماينده كنگره كه از مدعيان حزب جمهوريخواه بود، به اين مسئله اشاره كرد كه مردم آمريكا به اين دليل مورد نفرت قرار دارند كه به "سرزمين‌هاي مسلمان " قدم گذاشته‌اند. حقيقت اين است كه واقعاً كشوري در كره زمين نيست كه نيروهاي آمريكايي در آن حضور نداشته باشند. خوشبختانه، بسياري از مردم اين كشورها خيال كشتن آمريكايي‌ها را ندارند. در واقع، بسياري از خارجي‌ها از اين كه با هزينه آمريكا از آنها محافظت شود، لذت مي‌برند. افسوس كه تمايل واشنگتن براي تبديل قسمت عمده كره زمين به پادگان خود، تنها به توضيح اين مسئله كمك مي‌كند كه چرا آمريكا در حال ورشكستگي است.
باندو ادامه داد: در واقع دشوار است كه مكان همه تاسيسات نظامي آمريكا در خارج از خاك اين كشور را مشخص كرد. طبق يكي از برآوردهاي پنتاگون، آمريكا 865 تاسيسات نظامي در خارج از كشور دارد ولي اين آمار شامل پايگاه‌هاي موجود در افغانستان و عراق نمي‌شود كه احتمالاً با محاسبه آنها اين شمار از مرز 1000 فراتر خواهد رفت. آمريكا 268 مقر در آلمان، 124 پايگاه در ژاپن و 87 پادگان در كره جنوبي دارد. بسياري از آنها، پايگاه‌هاي كوچكي هستند ولي با اين حال، تعداد آنها باورنكردني است. ضمن اينكه، به گفته "ديويد واين " (David Vine) از دانشگاه آمريكا، ساير پايگاه‌هاي آمريكا در سراسر جهان، براي مثال، جزيره آروبا (Aruba) و استراليا، بلغارستان و بحرين، كلمبيا و يونان، جيبوتي، مصر، كويت، قطر، روماني، سنگاپور و البته خليج گوانتانامو در كوبا پراكنده هستند.
دستيار ويژه رونالد ريگان ادامه داد: هزينه اين تاسيسات، تنها هزينه‌هاي مربوط به ساختمان، دروازه، حصار و ساير قسمت‌ها نيست بلكه خدمات انساني، شامل بيمارستان، مراكز فرآوري نيازمندي‌هاي كاركنان، غذاخوري‌ها و غيره است. سرانجام اينكه، اين هزينه‌ها، حقوق كاركنان و هزينه آموزش آنها را هم در برمي‌گيرد كه تعداد آنها بيش از 1.4 ميليون نفر در سراسر جهان است. علاوه بر اين، بايد اقدامات لازم براي حمايت مالي از خانواده‌هاي آنها هم به عمل آيد.
وي به نقل از واين افزود: اين پايگاه‌ها، بهاي غيرمالي نيز دارند. با اعزام شدن سربازها به خارج از كشور و دور شدن آنها از عزيزانشان، خانواده‌هاي ارتشيان هم از اين جدايي‌ها رنج مي‌برند و به خاطر اين جدايي‌ها گاهي خانواده‌هاي آنها از هم مي‌پاشد. در حالي كه بعضي از كشورهاي خارجي از پايگاه‌هاي آمريكايي به دليل محفوظ ماندن منافع مالي خود استقبال مي‌كنند، بسياري از افرادي كه در اطراف اين پايگاه‌ها زندگي مي‌كنند از آسيب‌هاي سلامتي و محيط زيستي ناشي از آلودگي‌ها و مواد سمي نظامي، نظام‌هاي اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي مغشوش، حوادث نظامي و افزايش جنايت و روسپي‌گري رنج مي‌برند.
باندو با بيان اين مطلب كه پايگاه‌هاي نظامي، تائيدي بر رژيم‌هاي استبدادي مانند كشورهاي آسياي مركزي است، نوشت: در واقع، هزينه نگهداري اين تاسيسات اغلب برابر است با حمايت سياسي و اقتصادي رسمي از دولت‌هاي ميزبان. مدافعان حضور امپرياليستي آمريكا در خارج از كشور معتقدند كه نگه داشتن نيروها در خارج از كشور كم‌هزينه‌تر از نگهداري آنها در داخل است چرا كه برخي از كشورهاي ميزبان، هزينه‌اي بابت حمايت آمريكا از آنها مي‌پردازند ولي اين افراد اين حقيقت را ناديده مي‌گيرند كه اين تعهدات خارجي آمريكا از طريق پايگاه‌هاي اين كشور در سراسر جهان است كه نياز به داشتن چنين ارتش بزرگي را به وجود مي‌آورد.
* آمريكا ديگر توان پليس جهان بودن را ندارد
تحليلگر ارشد سياسي مبارزات انتخاباتي ريگان ادامه داد: بسياري از قانونگذاران به گونه‌اي عمل مي‌كنند كه گويي ستاره‌هاي آسمان، موقعيت خورشيد و تحول ماه شمار سربازان نيروهاي زميني، دريايي و هوايي آمريكا را تعيين مي‌كنند. بدون توجه به تعداد كاركنان ارتش آمريكا، تنها سوالي كه واشنگتن به آن توجه مي‌كند اين است كه اين سربازان را كجا بفرستد. بنابراين، آنها را به كشورهايي مي‌فرستد كه براي نگهداري از آنها به آمريكا كمك مالي مي‌كنند. با اين حال، ميزان سربازان آمريكايي، مسئله‌اي جغرافيايي نيست. بلكه مسئله گزينش و انتخاب است؛ انتخابي براي عمل به عنوان پليس جهان.
وي افزود: در انجيل آمده كه خداوند حتي نگران گنجشكي است كه بر روي زمين مي‌افتد. آمريكا هم همينطور! چرا كه اصرار دارد در مورد مسائل مربوط به سياست‌هاي اقتصادي، نظام‌هاي سياسي، سوابق حقوق بشر، نيروهاي نظامي، اهداف بين‌المللي و عملاً همه ساير كشورها، با آمريكا مشورت شود. طبق گزارش وزارت دفاع آمريكا، 140 هزار نيروي آمريكايي در عراق مستقر هستند. آمريكا سعي دارد در آنجا و در جوار رود فرات، يك دموكراسي مشابه غرب خلق كند. هدف از اين جنگ، از تبديل سراسر خاورميانه به نسخه‌اي شعرگونه از سوئيس، به ممانعت از فروپاشي آن مانند لبنان سه دهه پيش تغيير يافته است. 90 هزار نيروي آمريكايي هم در افغانستان به سر مي‌برند. با حذف ظاهري القاعده از اين كشور و فرار بن‌لادن به پاكستان از مدت‌ها پيش، آمريكا ماموريت متفاوتي را در آنجا دنبال مي‌كند. افسوس كه مشخص نيست اين ماموريت جديد چيست. به ظاهر، دولت آمريكا اميدوار است رژيم فاسد و نامشروع كرزي را به يك دولت مركزي محترم، شايسته و كارآمد تبديل كند. اين، يك آرمان عالي است ولي يك منفعت واقع‌گرايانه يا استراتژيكي نيست كه براي آمريكا ارزش اين جنگ را داشته باشد.
باندو ادامه داد: حدود 52 هزار سرباز آمريكايي در آلمان به سر مي‌برند. واضح است كه پر جمعيت‌ترين و مرفه‌ترين كشور در اروپا نيازي به دفاع ندارد. احتمال مارش نظامي سربازان روس در برلين و بالا رفتن از ساختمان "باندشتاگ " (Bundestag) بستگي به آن دارد كه مريخي‌ها به زمين حمله و جنگ دنياهاي جديدي به راه بيندازند. تنها دليل ديگر براي آنكه آمريكا در آلمان سرباز نگه دارد، اين است كه اين كشور به مكان‌هاي ديگري نزديك‌تر است كه آمريكا مي‌خواهد نيروهاي خود را به آنجا بفرستد ولي حقيقت اين است كه نبايد چنين كاري بكند. پايگاه‌هاي آلمان كه زماني به ممانعت از پيروزي ارتش سرخ اختصاص داشت، در حال حاضر به تلفات جنگ‌هاي عراق و افغانستان رسيدگي مي‌كند. با اين حال، اگر آمريكا تا اين حد آشفته در كشورهاي مختلف در حال جنگ نبود، نيازي به اين توقفگاه آلماني در اروپا نداشت.
تحليلگر آنتي‌وار ادامه داد: آمريكا 36 هزار نيرو در ژاپن دارد. جنگ جهاني دوم 65 سال پيش پايان يافت ولي ظاهراً واشنگتن متوجه اين مسئله نشده است. ژاپن كه دومين اقتصاد بزرگ جهان را دارد، مي‌تواند هر آنچه را كه لازم است براي دفاع از خود انجام دهد. در عوض، توكيو از آمريكا انتظار دارد در صورت نياز، براي دفاع از توكيو لس‌آنجلس را قرباني كند. حدود 29 هزار سرباز آمريكايي هم در كره جنوبي مستقر هستند. حدود 60 سال است كه نيروهاي آمريكايي در آنجا به سر مي‌برند. كره جنوبي كه سيزدهمين اقتصاد بزرگ جهان است، توليد ناخالص داخلي‌اش حدود 40 برابر كره شمالي است. جمعيت جمهوري كره دو برابر كره شمالي است. قطعاً سئول مي‌تواند بدون كمك آمريكا از خودش دفاع كند.
* وقت جايگزيني جمهوري آمريكا با امپراطوري آمريكا فرا رسيده است
باندو افزود: تعداد كمتري هم از نيروهاي آمريكايي در قسمت‌هاي مختلف جهان پراكنده هستند. حدود 11 هزار نيروي آمريكايي در كشتي‌هاي موجود در اقيانوس آرام شناور هستند. حدود 10 هزار تن در ايتاليا و 9 هزار تن در انگليس مستقر هستند. بيش از هزار تن هم در بلژيك، اسپانيا، تركيه، بحرين و جيبوتي به سر مي‌برند. صدها نيرو هم در يونان، گرينلند، هلند، پرتقال، استراليا، فيليپين، سنگاپور، تايلند، كانادا، ديه‌گو گارسيا، مصر، قطر، عربستان سعودي، امارات متحده عربي، كوبا (خليج گوانتانامو) و هندوراس مستقر هستند. تعدادهاي كمتري هم در نقاط ديگر جهان پراكنده شده‌اند.
سردبير سابق "اينكوايري " (Inquiry) افزود: مدافعان اين حضور امپرياليستي آمريكا كه از وجود هزاران تاسيسات نظامي آمريكا در خارج خرسندند، هر كسي را كه پيشنهاد كاهش هزينه‌ها را ارائه كند، انزواطلب ناميده و محكوم مي‌كنند ولي چرا به بمباران، تعرض و اشغال ساير كشورها به عنوان شيوه مثبتي از تعهد نگريسته مي‌شود؟ اين كار قطعاً به نفع آمريكا نيست. با وجود 13 تريليون دلار بدهي ملي و 1.6 تريليون دلار كسري بودجه آمريكا توانايي مالي آن را ندارد كه پليس جهان باشد. علاوه بر اين، مداخله هميشگي در سراسر جهان منجر به مناقشه و جنگ بي‌پايان مي‌شود و ده‌ها هزار آمريكايي كشته، معلول و مجروح به جاي مي‌گذارد.
باندو در پايان نوشت: سرانجام اينكه مداخله آشوب‌آفرين آمريكا، اين كشور را به طرز اجتناب‌ناپذيري به هدفي براي تروريسم تبديل مي‌كند. به گفته آقاي پل، رفتن به سرزمين‌هاي مسلمان و بمباران، تعرض و اشغال آنها براي آمريكا دشمن مي‌آفريند و برخي از اين دشمنان نشان داده‌اند كه هم توانايي و هم تمايل آن را دارند كه به آمريكا ضربه وارد كنند. اين كار چيزي را درست نمي‌كند ولي دليلي ديگر براي بازگرداندن سربازان آمريكايي به خانه ارائه مي‌دهد. زمان تغيير فرا رسيده است. سياست‌گذاران واشنگتن چندين دهه قبل جمهوري آمريكا را با يك امپراطوري جهاني مبادله كرده‌اند. وقت آن رسيده كه مردم آمريكا اين مبادله را وارونه كنند.