* 27 بهمن در گذر تاریخ

* رحلت فقیه و فیلسوف بزرگ آیت‏الله «شیخ عبدالحسین رشتی» (1332ش)
اشاره:
آیت‏الله شیخ عبدالحسین بن عیسی رشتی در سال 1253ش (1292ق) در کربلا به دنیا آمد. وی در کودکی به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در این شهر خواند. شیخ عبدالحسین رشتی در
بیست سالگی راهی تهران گردید و از محضر عالم بزرگ، شیخ محمد حسن آشتیانی، در اصول و فقه بهره برد. وی همچنین حکمت و کلام را نزد شیخ علی نوری، سیدشهاب‏الدین تبریزی شیرازی و میرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت. ایشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدریس ادبیات و سطوح ادبی نیز اشتغال داشت. آیت‏الله رشتی پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گردید و در حلقه درس فقیهان زمان همچون
حضرات آیات: آخوند ملامحمد کاظم خراسانی،
شیخ الشریعه اصفهانی و سید محمدکاظم یزدی، فقه، اصول، حدیث، رجال، فلسفه و اخلاق را به نهایت رسانید تا اینکه به دریافت اجازه اجتهاد از استادان خود مفتخر شد. وی از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشکیل داد و بسیاری از افاضل را از محضر خویش بهره‏مند ساخت. ایشان همچنین آثار گوناگونی به رشته تحریر درآورد که شرح کفایةُالاصول، الثّمرات، حاشیه الاسفار و حاشیه بر جواهر الکلام و مکاسب ازآن جمله‏اند. این عالم دینی و فقیه و فیلسوف عالی مقام سرانجام در بیست و هفتم بهمن 1332ش برابر با
 دوازدهم جمادی‏الثانی 1373ق در هفتاد و نه سالگی بدرود حیات گفت و در
وادی السلام نجف اشرف به خاک سپرده شد.

* به توصیه اشرف پهلوی،
شاه به پرویز راجی کارمند
نخست وزیری با سابقه
 7 سال خدمت مقام سفیرکبیری داد(1349ش)

* تیرباران ارتشبد «نعمت الله نصیری» رئیس سابق ساواک (1357 ش)
اشاره:
ارتشبد نعمت‏الله نصیری در مرداد 1289ش در سمنان به دنیا آمد. پس از گذراندن دوره دانشکده افسری، در 1313 به درجه افسری نائل شد و از آن پس مدارج نظامی را طی کرد. بعدها به فرماندهی گارد شاهنشاهی رسید و در 1337 به درجه سرلشکری نائل آمد. نصیری در 1339 به ریاست شهربانی کل کشور منصوب شد و در مرداد 1341 درجه سپهبدی گرفت. وی در جریان قیام خونین 15 خرداد 42 که رییس کل شهربانی بود، فرمانداری نظامی تهران نیز به او محول شد و در نهایت شدت و خشونت با روحانیان و اصناف عمل کرد. نصیری سرانجام در
بهمن 1343 در دولت جدیدالتأسیس هویدا به سمت معاونت نخست‏وزیری و
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت کشور دست یافت و این سمت را تا نزدیکی پیروزی انقلاب اسلامی
 به مدت بیش از 13 سال حفظ کرد. با اوج‏گیری انقلاب اسلامی، نعمت‏الله نصیری به علت نفرت شدید مردم از وی در اقدامی عوام فریبانه، توسط محمدرضا پهلوی در
 تیرماه 1357 از ریاست ساواک برکنار و به عنوان سفیر به پاکستان اعزام گردید.
رژیم پهلوی در عقب‏نشینی گام به گام خود در برابر انقلاب، نصیری را به تهران فراخواند و در شانزدهم آبان 1357 او را محترمانه بازداشت کرد. نعمت‏الله نصیری، این جنایتکار سفاک رژیم پهلوی، سرانجام همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی، در 22 بهمن 1357 توسط مردم اسیر شد و پنج روز بعد به حکم دادگاه انقلاب اسلامی، تیرباران گردید.

* محاکمه و صدور حکم تعدادی از جنایتکاران رژیم پهلوی در دادگاه انقلاب اسلامی (1357ش)
اشاره:
در آغازین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی، دادگاه فوق العاده انقلابی تشکیل جلسه داد و گروهی از سردمداران رژیم پهلوی را به محاکمه کشاند. اینان از جنایتکاران
نظام طاغوتی بودند که در سرکوبی مردم انقلابی ایران نقش بسزائی داشتند و دستشان به خون انسان‏های بی‏گناهِ بی‏شماری آلوده بود. در جریان محاکمه، این تعداد به جرم شکنجه و کشتار مردم و خیانت به کشور و به عنوان مفسد فی‏الارض شناخته شده و تیرباران شدند. برخی از این افراد عبارت بودند از: ارتشبد نعمت‏الله نصیری، (رئیس ساواک) سرلشکر رضا ناجی، (اولین فرماندار نظامی در جریان مبارزات مردم) سرلشکر منوچهر خسروداد، (فرمانده هوانیروز) و سپهبد مهدی رحیمی (فرماندار نظامی تهران و عامل کشتار مردم بی‏دفاع تهران پس از فرار شاه).

* 26 ربیع الثانی در گذر تاریخ

* تولد «عین الزمان قطان مروَزی» ریاضی‏دان، طبیب و فیلسوف مسلمان(465 م)
اشاره:
عین الزمان قطانِ مروَزی متولد شهر مَرو از شهرهای قدیم خراسان واقع در ترکمنستان فعلی است. او در ریاضیات، فلسفه، ادبیات، طب و علوم دینی مهارت داشت اما بیشتر به طب علاقمند بود. قطان مروزی که در مَرو به طبابت مشغول بود، کتب متعددی به رشته‏ی تحریر درآورد که از جمله‏ی آنها، کتاب
«کیهان شناخت» در علم ریاضی است. قطان مروَزی در سال 548 ق در 83 سالگی درگذشت.

* مرگ «حَسَن صَبّاح» داعی فرقه‏ی اسماعیلیه در اَلَموت
در نزدیکی قزوین(518 ق)
اشاره:
حَسن صبّاح پس از قبول مذهب اسماعیلی در سال 464 ق، مدتی در مصر بود و سپس به ایران بازگشت. او در ابتدا در خوزستان، اصفهان، یزد، کرمان و دامغان، سرگرم دعوت بود و در همان حال، داعیانی به اطراف فرستاد و بسیاری از مردم را به مذهب خود درآورد. حسن صبّاح توانست در
 ششم رجب سال 483 ق به قلعه‏ی مستحکم و طبیعی الموت در نزدیکی قزوین دست یابد و به گسترش دایره‏ی دعوت خود بپردازد. کار صباح و دعوت اسماعیلیان با مرگ
مَلِک شاه سلجوقی و به ویژه قتل نظام‏الملک، وزیر مقتدر سلجوقی، فرصت را بیش از قبل در اختیار این فرقه نهاد و شهرت آنان را عالم‌گیر کرد. حسن، فدائیانی تربیت کرده بود که حاضر بودند به اشاره‏ی او، هر کاری انجام دهند. قتل‏های متعدد بزرگانی که مخالف فعالیت اسماعیلیان بودند توسط این فدائیان صورت می‏گرفت و باعث ایجاد رُعبی عظیم در دل مخالفان گردید. حسن، حتی
سلطان سنجر سلجوقی را تهدید به مرگ کرد و پادشاه، از ترس جان، با او آشتی نمود. ازآن پس قدرت صَبّاحیان بیشتر از قبل فزونی یافت تا این که، حسن صباح در 26 ربیع‏الثانی 518 ق درگذشت. حَسن مردی معتقد و خشک بود و
دو پسر خود را به سبب تخلّفات مذهبی کشت. او با سلطنت ارثی مخالف بود و پس از خود یکی از سردارانش را به جای خویش برگزید.

* درگذشت نویسنده و عالم زاهد آقانجفی قوچانی(1363 ق)
اشاره:
سیدمحمد حسن معروف به آقا نجفی قوچانی در سال 1295 ق در روستای خُسرویّه در حوالی شهر قوچان به دنیا آمد. در کودکی به فراگیری قرآن نزد پدر پرداخت و سپس به تشویق والد خود برای تحصیل علوم دینی، راهی قوچان شد. از آن پس وارد مشهد گردید و تحصیلات خود را ادامه داد. سیدمحمدحسن در نوزده سالگی همراه یکی از دوستانش، با پای پیاده از راه طبس به یزد و از آنجا به اصفهان رفته و در اقامت چهار ساله‏ی خود در آن شهر، از اساتید فن، مستفیض گردید. آقانجفی قوچانی بار دیگر با پای پیاده عزم نجف اشرف کرد. در مدت بیست سال سکونت در آن دیار مقدس، از محضر علمای نامدارِ زمان از جمله آخوند خراسانی بهره‏مند شد و به اجتهاد نائل آمد. او با شنیدن خبر درگذشت پدر به زادگاه خود مراجعت نمود و به درخواست اهالی قوچان، در آن شهر رحل اقامت افکند. آقا نجفی قوچانی، علاوه بر اداره‏ی حوزه‏ی علوم دینیِ آن دیار، حاکمیت شرع شهر قوچان را نیز عهده دار بود. آقا نجفی قوچانی در جنبش مشروطیت ایران، همگام با دیگر روحانیونِ مبارز، مشارکت فعال داشت. از وی آثار گران‌سنگی به جا مانده است که کتب سیاحت شرق و سیاحت غرب از جمله‏ آنها می‏باشد. سرانجام این عارف زاهد در
 شصت و هشت سالگی در شهر قوچان دار فانی را وداع گفت و در منزل خود در آن شهر مدفون گردید.

* 16 فوریه در گذر تاریخ

* تأسیس کتابخانه بزرگ «هاروارد» بزرگترین کتابخانه دانشگاهی جهان (1638م)

* روز ملی و سال‏روز تأسیس کشور «لیتوانی» (1918م)

* مرگ «مارک سایْکْس» دیپلمات مشهور انگلیسی (1919م)

* مرگ «جِیمز رابینسون» مورخ و فیلسوف آمریکایی (1936م)

* آغاز استفاده از «حق وتو»
در سازمان ملل متحد(1946م)

* شهادت «شیخ راغب حرب»، روحانی مبارز ضد صهیونیستی (1984م)

* شهادت «سید عباس موسوی» دبیر کل حزب‏الله لبنان (1992م)