پس از پيروزي نهضت مشروطه و روشن شدن خطر انحراف آن، اقدامات شيخ فضلاللَّه نوري به عنوان يكي از عالمان بزرگ زمان، عليه مشروطه غيرمشروعه از اوايل سال ۱۲۸۶ ش آغاز شد. وي در روز سوم تير همان سال در رأس عدهاي از روحانيون و طلاب و اصناف كه بالغ بر پانصد نفر ميشدند در اعتراض به انحراف اين نهضت به جريان غيرديني، در حرم حضرت عبدالعظيم در شهر ري متحصن شدند. وعاظ حاضر در آن تحصُّن، همه روزه ضمن ايراد سخنراني، حكومت مشروطه را خلاف شرع دانسته و تقاضاي جدّي از شاه به عمل آورده كه بايد مشروطه، مشروعه شود. در همان ايام شيخ فضلاللَّه نوري به تمام علماي ايران تلگراف زد و ضمن برشمردن اعمال ضداسلامي كه در قالب مشروطيت انجام ميگرفت، از همه علما خواست عليه اين جريان انحرافي به پا خيزند. شيخ فضل اللَّه نوري ميگفت: "انقلاب مشروطه از اصول اوليه خود منحرف شده و عناصر مخالف اسلام در زير لباس مشروطهخواهي، قصد دارند، تيشه به ريشه اسلام بزنند." اين تحصن يكي از بهانههاي مهم فاتحان تهران براي اعدام شيخ فضلاللَّه نوري در ۱۱ مرداد سال ۱۲۸۸ش برابر با ۱۳ رجب ۱۳۲۷ق گرديد.