بوش بارديگر ادعاهايش در مورد برنامه هاي هسته اي ايران را تکرار کرده و مدعي شده است که قصد ايران از اين برنامه ها ساخت سلاح هسته اي مي باشد که ايران گفته است نه به آن نياز دارد و نه رفتن به سمت آنرا اقدامي عقلايي مي داند. بوش با تحريف گزارش اخير "محمد البرادعي" مدير کل آژانس بين المللي انرژي هسته اي در مورد برنامه هاي هسته اي ايران که در آن دوازده بار عدم انحراف اين برنامه ها تاييد شده ، يک فراز فني و حقوقي از آنرا برجسته و با بزرگنمايي در صدد آن است تا در هر ايستگاهي در سفر خداحافظي اش چنين القاء کند که آژانس هم نسبت به برنامه هاي هسته اي ايران کسر اعتماد دارد ، حال آنکه آقاي البرادعي در گزارشش گفته است که انتظار دارد ايران بيشتر با آژانس همکاري کند که تهران همواره تاکيد کرده به آن و تعهداتش در چارچوب پيمان "ان پي تي" مقيد است. گفته بوش که ايران حتي نبايد فناوري صلح آميز هسته اي داشته باشد ، اظهار نظري کاملا غير قانوني و در راستاي تلاشهاي واشنگتن براي حاکميت آپارتايد هسته اي ارزيابي مي شود. در قطعنامه هاي شوراي حکام و گزارشهاي مدير کل آژانس و بازرسان آن در طول سالها نظارت بر فعاليت هاي هسته اي ايران هيچ اشاره اي چه به صراحت و چه به کنايه داير بر انحراف برنامه هاي هسته اي ايران از پيمان ان پي تي و پادمانهاي آن نشده است و تنها خواستي که وجود دارد ، ادامه ي همکاريهاي ايران با آژانس بين المللي انرژي هسته اي نهاد ديده بان سازمان ملل براي رفع " کسر اعتماد" است که موضوعي فني و حقوقي است و درچارچوب پيمان و پادمان هاي آن و در داخل آژانس قابل بررسي مي باشد . بر طبق بند چهارم پيمان ان پي تي ، تمامي اعضاي پيمان از جمله ايران که عضو قديمي آژانس نيز هست ، حق دارند به فناوري هسته اي مسالمت آميز که خود چرخه اي گسترده از جمله غني سازي را در برمي گيرد ، دست يابند ، لذا ايران ، هيچ تخلفي از پيمان نداشته است. درمقابل بر طبق پيمان ، کشورهاي برخودار که آمريکا از جمله آنها شناخته شده است ، موکلفند به کشورهاي غير برخودار در دستيابي به فناوري صلح آميز هسته اي کمک کنند . آمريکا نه تنها در برابر هيچ يک از اعضاي پيمان به اين تعهد بين المللي خود عمل نکرده ، بلکه با گريختن از امضاي نهايي پروتکل الحاقي آن در کنگره اين کشور و در تخلفي کاملا آشکار و محرز که در گزارشهاي آژانس نيز مکرر آمده است، به تسليح هسته اي برخي دولتهاي طرفدار خود و نيز رژيم هاي مخل صلح و امنيت جهاني مانند رژيم شورشي صهيونيستي پرداخته است که نه تنها عضو پيمان ان پي تي نيست که هيچ گونه نظارت بين المللي را نيز تاکنون با حمايت گسترده آمريکا بر زرادخانه هاي هسته اي اش با 200تا400کلاهک هسته اي بر طبق اعلان آژانس بين المللي انرژي هسته اي نپذيرفته است. مقابله آمريکا با برنامه هاي هسته اي ايران علاوه بر ماهيت سياسي ، ماهيت اقتصادي نيز داردکه رهبري انقلاب در مراسم سالگرد ارتحال امام خميني (ره) از جمله در فرازي از سخنانشان به آن اشاره داشتند . منابع هسته اي جهان و فناوريهاي آن امروزه عمدتا در اختيار چند کشور قرار دارد که آمريکا از جمله آنهاست . اين موقعيت آمريکا چند سالي است که با ورود و يا فعال شدن بازيگران ديگر در اين بخش از اقتصاد جهان که دانش هسته اي بومي ايران و قدرت يابي روسيه و چين در اين بازار مصداق آن مي باشد ، به خطر افتاده است و لذا از نقطه نظر آمريکايي ها راه چاره برون رفت از اين وضعيت تشديد فشارهاي سياسي و اقتصادي به اين دسته از کشورها و اعمال آپارتايد هسته اي است که در صورت تحقق ، در آينده شکاف عميق بين کشورهاي برخوردار و غير برخوردار را عميق تر خواهد کرد. ايران براي تعميق اعتماد جهاني به برنامه هاي هسته يي اش در اجلاس اخير سران کشورهاي عضو سازمان ملل در نيويورک پيشنهاد مشارکت کشورهاي ديگر با اين کشور در برنامه هاي هسته اي خود را داد که آمريکا را شديدا نسبتا به پيامدهاي چنين همکاري و تاثير آن در بازار فناوريهاي هسته ايي به وحشت انداخت و رهبران واشنگتن فشارهاي سياسي خود را به ايران براي دوري جستن از بازار و ادامه حاکميت آپارتايد هسته اي تشديد کردند. بوش در سفر اروپايي اش همچنين از همکاران خارجي ايران در برنامه هاي هسته اي اش خواست تا آنرا متوقف کنند . بوش نامي از اين شرکا نبرد گرچه روشن بود که خطاب آن روسيه است. روسيه بارها گفته است که انحرافي در برنامه هاي هسته اي ايران نديده و لذا به همکاري هسته اي خود با ايران ادامه مي دهد .تازه ترين اظهار نظر روسها در مورد برنامه هاي هسته اي ايران از سوي "ولاديمير پوتين" نخست وزير روسيه و هفته گذشته صورت گرفت که با صراحت گفت مسکو به اين همکاري ادامه مي دهد و اطمينان دارد که ايران بدنبال تسليحات هسته اي نيست . رد درخواست رييس جمهوري آمريکا از سوي روسيه امري دور از انتظار نبود.روسيه بدنبال احياي نقش سياسي خود در تعاملات جهاني در حداقل آن همانند دوران اتحاد جماهير شوروي است . مسکو براي کسب و بازيابي اين موقعيت خود توسعه و تعميق مناسبات با کشورها و بازيگران عمده جهاني و منطقه اي را در صدر سياستهاي خارجي اش قرار داده است و اين نکته مهم در مواضع روسيه در سالهاي اخير هويدا بوده است . يک قطبي شدن جهان بعد از فروپاشي اتحاد شوروي در سال 1991 و در دوره اي چندين ساله ، روسيه را در صحنه هاي سياسي و اقتصادي جهان به انزوا کشاند و در مقابل آمريکا اين فرصت را يافت که با تمام وجود قدرت سياسي ، نظامي و اقتصادي خود را نه تنها در پايگاههاي سنتي که پشت مرزهاي روسيه متمرکز کند و همانطور که نيکسون سالها پيش در کتاب خود " 1999، پيروزي بدون جنگ " گفته بود ، تمامي جاي پاهاي روسيه را پاک کند و در راستاي يک پروسه سياسي ، نظامي و اقتصادي که رد آنرا مي توان در تحولات سالهاي اخير در خاورميانه ، آسياي مرکزي ، قفقاز ، حوزه بالتيک و شرق اروپا ديد ، منافع حياتي مسکو را يکي پس از ديگري به خطر اندازد. روسها به لحاظ اقتصادي نيز با برون رفت از دوره انزوا که به آنها امکان تحمل در برابر فشارهاي اقتصادي برون مرزي را داده است، دريافته اند با در نظر گرفتن تحولات جهاني نه تنها نياز به بازارهاي سنتي خود در دوران اتحاد شوروي سابق دارند ، که بازارهاي جديدي را بايد در زمينه هاي مختلف از جمله فناوري هسته اي براي رونق اقتصادي خود بيابند که به آنها کمک کند تا توسعه اقتصادي سالهاي اخير خود را نهادينه کنند .  www.irna.ir