قنبری بر اين باور است كه همانطور كه بهترين راه شناخت قرآن از طريق خود قران است بهترين راه شناخت انسان نيز از طريق شناخت خودش است.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، بخشعلی قنبری مدرس دانشگاه، درنشست نقد و بررسی كتاب «تفسير انسان به انسان» كه ديروز از ساعت 17 تا 19 در سرای اهل قلم برگزار شد، درباره معنا شناسی اين كتاب گفت: در اين كتاب محور انسان است و اطراف اين انسان چند نكته وجود دارد، يكی از آنها دو بخش نظری و عملی هستند يعنی علم صائب و عمل صالح انسان و در مقابل درون انسان، قرآن كريم از بيرون وجود دارد.
وی افزود: انسان دارای قوا جوانح و جوارحی است كه در ارتباط با هم ايجاد شبكه‌ای را می‌كنند كه اگر اين شبكه تحقق پيدا كند، انسان محكم نيز تحقق پيدا می‌كند و ما انسان‌های متشابه می‌توانيم با الگو گرفتن از اين انسان‌های محكم به سمت كمال حركت كند و در اين كتاب در درون انسان اصل قلب آدمی قرار داده شده است و بايد با تكيه بر اين قوه انسان را شناخت.
وی تصريح كرد: در قسمتی از كتاب آيت‌الله العظمی جوادی آملی تأكيد می‌كند كه ما اگر قرار است كه قرآن را با قرآن بشناسيم و غير از اين راه بهتری نداريم لذا انسان را نيز بايد با انسان شناخت و اگر كسی سؤال كند كه آيا اين روش شناخت موجب دور نمی‌شود بايد گفت كه عقل انسان تنها قوه‌ای است كه هم می‌تواند خودش را بشناسد و هم درباره خودش داوری كند.
وی در پاسخ به اين نقد كه بعضی می‌گويند در كتاب مطلب جديدی مطرح نشده است گفت: تازگی سخن فقط به معنی ابداع نيست بلكه اگر تنقيح خوبی از يك مطلبی كه قبلا مطرح شده است نيز صورت بگيرد اين كار جديدی است و من فكر نمی‌كنم آيت‌الله العظمی جوادی آملی هم ادعا كرده باشد كه من چيزی را می‌خواهم مطرح كنم كه تا حالا كسی مطرح نكرده باشد.
قنبری اظهار كرد: مبنای انسان‌شناختی آيت‌الله جوادی آملی، انسان محكمی در بيرون است كه پيامبران و معصومين(ع) هستند كه آگاهی كاملی بر انسان دارند و در جای ديگر آورده است مابايد تأكيد بر تفسير انفسی قرآن داشته باشيم و می‌گويد كه در واقع نسخه درونی انسان قرآن كريم است و از اين راه ما راحت‌تر می‌توانيم به معنای خداشناسی برسيم.
وی خاطرنشان كرد: تفسير انسان به انسان بهترين منهج است چون انسان با شناخت انسانی خودش به استقلال می‌رسد همچنانكه قرآن وقتی با قرآن تفسير شود نياز به غير ندارد. با همين كتاب منزل می‌توان موضوعات اين كتاب را تبيين كرد به گونه‌ای كه برای تبيين به چيزی بيرون از اين كتاب نياز پيدا نكنيم پس آيت‌الله جوادی آملی در شناخت انسان به دنبال نوعی استقلال بخشيدن است.
وی در پايان ضمن اشاره به اشكال ديگری كه به كتاب وارد كرده‌اند گفت: در پاسخ كسانی كه اشكال كرده‌اند كه آيت‌الله جوادی آملی در اين كتاب انسان كامل را هدف قرار داده است و در نتيجه اين كتاب به كتابی در حوزه شناخت انسان كامل تبديل شده است بايد گفت: اين نظريه فقط مطرح شدن يك نظريه درباره انسان كامل نيست بلكه منظور ما از طرح محكم و متشابه اين است كه متشابهات بايد راهشان را از طريق محكمات پيدا كنند.