امام محمد غزّالي«امام محمد غزّالي» مكنّي به «ابوحامد» سال505هجري قمري در قريه طابِران طوس درگذشت. پدرش مردي عابد بود و با بافندگي امرارمعاش مي كرد ازاين رو به غزّالي شهرت يافت. محمد درمدتي كوتاه مقدمات و فقه را فراگرفت سپس درنيشابور ازمراكز مهم علمي آن زمان درحوزه درس امامُ الحَرَمِين جويني حاضرشده و به مراتب علمي درخورتوجهي دست يافت. 34ساله بود كه خواجه نظام الملك او را به تدريس درنظاميّه بغداد دعوت كرد. اما درسال488هجري قمري پس ازتحولات روحي عازم حج شد و دربيت المقدس ساكن شد. او دراين مكان مقدس كتاب « اِحياءُ علوم الدّين» را نوشت كه ازمعروفترين آثاراوست. پس از10سال به موطن خود بازگشت و درنزديكي محل سكونت خود مدرسه اي تأسيس كرد و به تدريس ارشاد و عبادت پرداخت. درحدود 70جلد كتاب به امام محمد غزّالي نسبت داده اند كه ازآن ميان به كيمياي سعادت « نَصيحَةُ‌ الملوك، ميزانُ العَمَل، جَواهرُ القرآن و تَهافُتُ الفلاسفه» مي توان اشاره كرد.