تقریبا تنها مشخصه ای که می تواند هزینه و مهارت لازم برای ساخت و به کارگیری یک زیردریایی را توجیه پذیر جلوه دهد، میزان توانایی آن در پنهان شدن زیر آب و فعالیت به صورت نامرئی است. دقیقا به همین دلیل جانمایی و رهگیری زیردریایی های دشمن به اصلی ترین کار نیرو دریایی های دنیا تبدیل شده است. به طوری که حتی در زمان صلح نیز مقابله با این ویژگی زیردریایی ها مهم به نظر می رسد. انجام چنین وظیفه ای ضمن مهم و حیاتی بودن، مستلزم صرف زمان زیاد و هزینه گزاف است؛ به طوری که در طول جنگ سرد، تقریبا تمام خدمه نیروی دریایی بریتانیا برای همین کار استخدام شده بودند.
پس مایه شگفتی نخواهد بود، اگر شکار خودکار زیردریایی ها به برترین اولویت تحقیقاتی ارتش ها تبدیل گردد.
برنامه ای از طرف دو موسسه دارپا و شرکت امنیت ملی، سلامت و مهندسی ایالات متحده (لیدوس) برای ساخت کشتی بدون سرنشین و خودکار برای رهگیری زیردریایی های دیزلی در اعماق بسیار ژرف آغاز شده است. این کار پس از دریافت تائیدیه از سوی دارپا در فوریه امسال شروع شد.
این کشتی بدون سرنشین دو دهانه، با طراحی قطعه ای و استفاده از مواد ترکیبی کربنی، با روش ساخت موازی پیش می رود که در نهایت موجب مونتاژ سریع آن خواهد شد. این وسیله مجهز به حسگرهای ناوبری، نوری الکتریکی و رادارهای با برد کوتاه و بلند است.
این کشتی بنا به نوع طراحی اشاره شده، نه تنها قادر به انجام عملیات ضد زیردریایی های جنگی است، بلکه می تواند برای ماموریت های اطلاعاتی، نظارت و بازرسی و شناسایی نیز مورد استفاده قرار گیرد. مضاف بر آن، توانایی گزارش موقعیت و شرایط لحظه به لحظه خود و پیش بینی فعالیت های دیگر ناوها، با برنامه نویسی خاص رایانه ای، را نیز به عهده دارد.
یکی دیگر از منحصربه فردترین قابلیت های این کشتی، بهره گیری از حسگرهای پیشرفته همراه با طراحی و معماری خاص بدنه در راستای نظارت مستمر و خودکار آن بر ایمنی انجام تمام ماموریت های ناوبری کشتی های مجاور در سراسر دنیاست.
این سازه در کارخانه کشتی سازی کریستین ونکوور کانادا و واشنگتن، در دو مکان جداگانه و با نظارت کامل شرکت لیدوس در حال ساخت بوده و پیش بینی می شود تا 15 ماه آینده در رودخانه کلومبیا به آب انداخته شود.
gizmag / مترجم: محمدتقی امیرسام