گذشته از دلایل عقلی مبنی بر صحت اعتقاد شیعیان به رجعت در آخرالزمان این مفهوم در كتب مقدس پیامبران قبل از اسلام عهد عتیق و عهد جدید نیز بارها تكرار شده است.
رجعت از جمله اعتقادات شیعه اثنی عشری است كه بیشتر در موضوعات مطروحه در مهدویت به كار برده می شود.
و از مصدر ثلاثی مجرد از باب رجع به معنی بازگشتن و برگشتن است. این كلمه در موضوعات مختلف و متفاوتی استخدام و به كار رفته از جمله این موارد می توان از بازگشت روح به بدن مادی و زنده شدن انسان در دنیا، بازگشت روح به بدن پس از برپایی قیامت، جدایی روح از بدن و انتقال آن به بدن دیگری (تناسخ) و بازگشت حضرت مهدی (عجل الله فرجه) و قیام او در قرآن نیز آیاتی از طرف خداوند ذكر شده كه مبین و ناظر به دو معنای نخست است ربنا ابصرنا و سمعنا فارجعنا نعمل صالحا، ای خدا ما، ما بینا و شنوا شدیم پس ما را برگردان تا كار نیكو دهیم (سجده 12) وضونوا انهم خلقناكم عبثا و انكم الینا لا یرجعون و گمان كردند كه به سوی ما برگردانده نمی شود. (قصص/39) آنچه در این مطلب بدان پرداخته می شود بازگشت كسانی است كه مردند و قبل از برپایی قیامت دوباره به جهان بازگردانده می شوند این معنی تنها به اعتقادات شیعیان پیرامون ظهور حضرت حجت (عجل الله فرجه) اختصاص ندارد.
بلكه قبل از اسلام و در كتب مقدس دیگر پیامبران الهی نیز آمده است گذشته از دلایل عقلی مبنی بر صحت این اعتقاد، دلایل تاریخی ینز در این رابطه وجود دارد كه به تعدادی از آنها خواهیم پرداخت.
رجعت در عهد عتیق (تورات) :
از جمله حكایاتی كه در كتب مقدس عهد عتیق آمده داستان الیشع نبی است كه در كتاب او پادشاهان ذكر شده است و او یكی از پیامبران بنی اسرائیل است كه كرامات و معجزات فراوانی از او نقل شده و در دعای ام داود و مناظرات امام رضا (علیه السلام) علمای یهود و مسیح از آن استدلال شده است.
در عهد عتیق داستان زنده شدن طفلی به دست الیشع كه در قرآن از او به عنوان السع یاد شده است چنین نقل شده است:
پس الیشع به خانه داخل شد دید كه طفل مرده و بر بستر او خوابیده است چون داخل شد در را بر هر دو بست و نزد خداوند دعا نمود و برآمده بر طفل دراز شد و دهان خود را بر دهان وی و چشم خود را بر چشم او دست خود را بر دست او گذاشته و بر او خم شد و گوشت سرگرم شد و طفل هفت مرتبه عطسه كرد پس چشمان خود باز كرد. (1)
امام رضا در مناظره خود با یكی از علمای مسیحی كه زنده كردن مردگان و شفای بیماران را نشانه خدایی عیسى (علیه السلام) می دانست فرمود: الیسع هم از این كارها می كرد روی آب راه می رفت، مرده زنده می كرد كور مادرزاد و پیسی را شفا می داد اما امتش وی خدا نخواندند و هیچكس او را نپرستید. (2)
این داستان كه به زنده شدن پسری به دست ایلیا اشاره دارد: پسر آن زن كه صاحب خانه بود بیمار شد و مرض او چنان سخت شد كه نفس در او باقی نماند مرد و به ایلیا گفت: ای مرد خدا مرا با تو چه كار است؟ آیا نزد من آمدی تا گناه مرا به یاد آوری و پسر مرا بكشی؟ او وی را گفت: پسرت را به من بده پس او را از آغوش وی گرفته بالای خانه كه در آن ساكن بود برد و او را بر بستر خود خوابانید و نزد خداوند استغاثه نمود گفت: ای یهوه خدای من مسالت اینكه جان این پسر به وی برگردد و خداوند آواز ایلیا را اجابت نمود و جان پسر وی برگشت كه زنده شد. (3)
در كتاب دانیال نبی باب دوازدهم مطالبی ذكر شده كه مربوط به رجعت در آینده است و برخی نویسندگان آن را به رجعت در زمان حضرت مهدی (عجل الله فرجه) نسبت داده اند و آن اینكه در آن زمان میكائیل امر عظیمی كه برای پسرام قم توایستاده است برخواهد خاست و چنان زمان تنگی خواهد شد كه از زنانی كه امتی به وجود آمده است تا امروز نبوده و در آن زمان هر یك از قوم تو كه در دفتر مكتوب یافت شود رستگار خواهد شد و بسیاری از آنان كه در خاك زمین خوابیده اند بیدار خواهند شد اما اینان برای حیات جاودانی و آن به جهت خجالت و حقارت جاودانی (4)
و این همان اعتقاد شیعه است كه معتقدند: خداوند در روز ظهور حضرت مهدی (عجل الله فرجه) گروهی از مومنان خالص وعده ای از منافقان فاجر را در این دنیا با همان اندام و صورتی كه بودند پیش از قیامت زنده می كند تا به گروهی از آنان عزت و گروهی دیگر را ذلیل گرداند.
رجعت در انجیل :
در عهد جدید انجیل حكایتی درباره زنده شدن دختری به دست حضرت عیسى (علیه السلام) نقل شده است: سرپرست عبادتگاه آن محل رسید و او (عیسى) را پرستش كرد و گفت: دخترم همین الان فوت كرد ولی استدعا دارم بیایید و دستتان را روی او بگذارید تا زنده شود پس عیسى و شاگردان به طرف خانه او راه افتادند ... وقتی عیسى به خانه سرپرست كنیه رسید و یا گروه نوحه خان ها و مردم مضطرب روبرو شد، فرمود: همه تان بیرون بروید این دختر نمرده خوابیده است.
سرانجام وقتی همه بیرون رفتند عیسى در داخل اطاق رفت دست دختر را گرفت و دختر صحیح و سالم از جا بلند شد. (5)
یا داستان زنده شدن فرزند آن بیوه زن كه دهی از فوت او در عزا و ماتم شد و حضرت عیسى (علیه السلام) كه دلش برای داغ دیده سوخته بود به امر پروردگار پسر را زنده كرد. (6) و یا داستان زنده ردن ایلعازر كه چهار روز از مرگش گذشته بود و او را به خاك سپرده بودند و حضرت عیسى (علیه السلام) به خواهش مرتا خواهر ایلعارز او را به دنیا بازگرداند. (7)
رجعت در قرآن :
در قرآن كریم به این اعتقاد شیعیان اشاره شده است از جمله آیاتی كه مفسرین و علمای قرآن شناس آنها را به امر رجعت مرتبط دانسته اند می توان از آیه 83 سوره نحل یاد كه خداوند در آن می فرماید: یوم نحشر من كل امه فوجا ممن یكذب بآیاتنا فهم یوزعون. به خاطر آور روزی را كه ما از هر امتی گروهی را از كسانی كه ایات ما را تكذیب می كردند محشور می كنیم و آنها را نگه می داریم تا به یكدیگر ملحق شوند. شیخ حر عاملی دراین باره می نویسد: دلالت این آیه بر حقانیت رجعت به قدری صریح و روشن است كه اگر تفسیری هم از ائمه در این مورد نبود باز هم از آیه شریفه می توانستیم اثبات رجعت را استفاده كنیم (8) علامه طباطبایی نیز این آیه را مبین اعتقاد به رجعت می داند و می گوید چون در آیه از حشر گروهی از انسانها سخن به میان آمده است بنابراین مربوط به حشر در قیامت نمی باشد. (9)
آیه دیگری كه مبین رجعت است آیه 55 سوره نور است: وعدالله الذین آمنوا منكم و عملوا الصالحات لیستخلفهم فی الارض كما استخلف الذین من قبلهم. خدا به كسانی كه از شما ایمان آورده و كارهای شایسته كرده اند وعده داده است كه حتماً آنان را در این سرزمین جانشین (خود) قرار دهد، همانگونه كه كسانی را كه پیش از آنان بودند جانشین (خود) قرار داد و آن دینی را كه بر ایشان پسندیده است به سودشان مستقر كند و بیمشان را به ایمنی مبدل گرداند (تا) مرا عبادت كند و چیزی را با من شریك نگردانند و هر كس پس از آن به كفر گراید، آنانند كه نافرمانند. و یا آیاتی چون آیه 38 و 83 سوره نحل، بقره آیه 214 و بسیاری دیگر كه مبین رجعت و بازگشت بعضی از انسانها به دنیاست.


منابع :
1- عهد عتیق، كتاب دوم پادشاهان ص 580، 581 آیات 32-38
2- الایقاظ من الهجعه، ص 114.
3- عهد عتیق ص 560.
4- همان ص 1309.
5- انجیل عیسى مسیح، ص 84.
6- همان ص 81-80.
7- همان ص 131-130.
8- الایقاظ من الهجعه، ص73.
9- المیزان، ج

منبع :سایت امامت ومهدویت