به گزارش خبرگزاری مهر، از مباحث اسرار مهدوی آیت الله قرهی نوشتار زیر در پی می آید:
چرا برای خداشناسی حتماً به امام نیاز است.جواب اين است كه فطرت بشر الهي هست اما قدرت تشخيص این فطرت را امام به انسان مرحمت مي كند. امام انسان را به سوي خدا هدايت مي كند، نه اينكه خداشناسي را در وجود انسان تزريق كند.
با توجه به اینکه قرآن کریم و مجيد الهی مي فرمايد: «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها لا تَبْديلَ لِخَلْقِ اللَّهِ» فطرت بشر، فطرت الهي است. اگر فطرت، الهي است پس بايد في ذاته خداشناس هم باشد و دیگر نياز نيست كه بخواهد از راه ديگري به خداشناسی برسد. پس چرا ما بیان می کنیم: برای خداشناسی حتماً به امام نیاز است؟
جواب اين است كه فطرت بشر الهي هست اما قدرت تشخيص این فطرت را امام به انسان مرحمت مي كند. امام انسان را به سوي خدا هدايت مي كند، نه اينكه خداشناسي را در وجود انسان تزريق كند. به تعبير ديگر، امام مباني توحيد را در اختيار انسان قرار مي دهد و اين انسان است كه با اين مباني به سوي پروردگار عالم حركت مي كند.
لذا امام به زور دست كسي را نمي گيرد تا او را به سمت خدا ببرد ـ گرچه ما قائليم که امام به عنوان عصمت كامله، بر كل خلق، موجودات و هم چنين افلاك حاكميت دارد ـ اگر اينطور بود، هر معصومی که می آمد حداقل باید همه انسانهای اطراف او به سوي پروردگار عالم هدايت می شدند، اما اين طور نبود.
لذا كار امام اين است که اين فطرت الهی را به انسان مي شناساند. منظور از «يَهدُون بِأمرِنا» هم كه قرآن كريم و مجيد الهي مي فرمايد، همين است که امام، آن فطرت الهي را به سوی امر الهی هدايت مي كند.