به گزارش خبرگزاری مهر، پژوهشگران استرالیایی دریافته اند ماهی های منطقه گرگ و میش اقیانوس یعنی آنهایی که در عمق ۱۰۰ تا هزار متری زیر سطح دریا زندگی می کنند ۹۵ درصد زیست توده ماهی های جهان را تشکیل می دهند که هرگز صید نشده اند.
آنها می گویند راز موفقیت این حیوانات توانایی آنها برای فرار از تورهای ماهیگیری است.
دانش پژوهان می گویند : این حجم انبوه از ماهی هایی که به تازگی کشف کرده ایم ۹۵ درصد تمامی زیست توده ماهی در جهان است که هرگز دست صیادان به آنها نرسیده است.
یک گروه بین المللی از زیست شناسان دریایی می گویند ماهی های منطقه گرگ و میش در اقیانوس های زمین شامل ۱۰ تا ۳۰ برابر بیش از زیست توده ای است که تاکنون تصور می شد.
آنها معتقدند این کشف می تواند به طور چشمگیری شناخت ما را از چگونگی عملکرد اقیانوس تغییر دهد. از آنجا که این موجودات بسیار بیشتر از تصورات پیشین ماست پس این لایه باید نقش بسیار مهمتری را در عملکرد اقیانوس ایفا کرده و در جریان کربن و اکسیژن اقیانوس موثر باشد.
یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی پروفسور دورت هفت ماه با کشتی تحقیقاتی اسپانیایی Hesperides به دور دنیا گشت تا بتواند داده های بازگشت (اکوی) صدای ماهی های منطقه گرگ و میش را جمع آوری کند.
وی گفت: بیشتر موجودات این منطقه شبها برای تغذیه به نزدیکی سطح آب می آیند و در طول روز برای پیشگیری از صید توسط پرندگان به لایه های عمیق تر آب می روند. آنها چشم های بزرگی دارند تا توانایی دید در نور کم را داشته باشند و همچنین از حساسیت فشار ارتقا یافته ای نیز برخوردارند.
این ماهی ها می توانند دستکم از فاصله پنج متری، تور صیادان را تشخیص داده و از آن دوری کنند.
از آنجا که این ماهی ها در دوری از تور ماهیگیری بسیار ماهر هستند هرگونه دستیابی به آنها برای تعیین تعداد آنها از نظر زیست توده با استفاده از تور ماهی گیری، مقدور نبوده و از این رو تعداد آنها بسیار کم تخمین زده شده است.
اکنون دانشمندان به جای استفاده از تورهای مختلف، از سونارهای اکوستیک و صدای اکو بهره بردند . محققان می گویند میزان مطلق ماهی ها یعنی حدود ۱۰ درصد از تولید اولیه ماهی ها در آبهای عمیق صورت می گیرد.