شخصی در بنی اسرائیل فاسد بود به طوری که او را بنی اسرائیل از خود راندند. روزی آن شخص به راهی می رفت، به عابدی برخورد کرد که کبوتری بر بالای سر او پرواز می کرد و سایه بر او انداخته بود.

پیش خود گفت: من رانده شده هستم و او عابد است اگر من نزد او بنشینم امید می رود که خدا به برکت او به من هم رحم کند.

این را گفت و نزد آن عابد رفت و همانجا نشست. عابد وقتی او را دید با خود گفت: من عابد این ملت هستم و این شخص فاسد است او بسیار مطرود و حقیر و خوار است چگونه کنار من بنشیند، از او روگردانید و گفت: از نزد من برخیز!

خداوند به پیامبر آن زمان وحی فرستاد که نزد آن دو نفر برو بگو اعمال خود را از سر گیرند. زیرا من تمام گناهان آن فاسد را بخشیدم و اعمال آن عابد را (به خاطر خودبینی و تحقیر آن شخص) محو کردم.

پیامبر اكرم - صلی الله علیه و آله - فرمود: هیچ یك از شما نباید احدی از بندگان خدا را خوار و بی مقدار شمارد؛ زیرا نمی‏داند كه كدام یك از آنها دوست و ولّی خداست.

بحارالانوار،ج75،ص147

 

پیامبر اكرم - صلی الله علیه و آله - فرمود: آگاه باشید که هر کس مسلمان فقیری را خوار و سبک بشمارد حق خدا را سبک شمرده و در روز قیامت خدا او را خوار و سبک خواهد نمود مگر اینکه توبه نماید.