67 سال پیش در روز 23 نوامبر سال 1946 میلادی به دستور آدمیرال تیه‌ری دار ژانلیو ، فرماندار کل فرانسوی هندوچین ، ناوگان جنگی دریایی فرانسه بندر هایفونگ در بخش شمالی ویتنام که در آن زمان جزو مستعمرات فرانسه بود را بمباران کرد.

به گزارش جام جم آنلاین، در این بمباران 6000 نفر از مردم بندر هایفونگ که در آن زمان در دست هوشی مین ، رهبر حزب ویت مین بود کشته می شوند.

منطقه هندوچین شامل ویتنام ، لائوس و کامبوج از مستعمرات فرانسه بود.

فرانسه در سال 1887میلادی ویتنام را مستعمره کرده بود.در سال 1945 میلادی با خروج نیروهای اشغالگران ژاپنی ویتنام استقلال خود را اعلام می کند.

هوشی مین ، رهبر حزب ویت مین تاسیس جمهوری دموکراتیک ویتنام را اعلام کرد اما فرانسوی ها که هنگام جنگ جهانی دوم توسط ژاپنی ها از منطقه بیرون رانده شده بودند حاضر به پذیرش استقلال ویتنام نبودند.

در سال 1946 میلادی ، دولت جدیدی در فرانسه به قدرت می رسد و تصمیم می گیرد با ویتنامی ها در مورد استقلال مذاکره کند.

ژان سنتنی ، نماینده فرانسه با هوشی مین یک توافق نامه را در روز 6 مارس سال 1946 امضا می کند.براساس این توافق یک کشور آزاد ویتنام در بطن اتحادیه فرانسه در هندوچین به رسمیت شناخته می شود.

این کشور فقط بخش شمالی ویتنام کنونی را دربرمی گرفت. قرار بود یک کنفرانس در کاخ فونتن بلو فرانسه برای مشخص کردن جنبه های استقلال ویتنام تشکیل شود.

حتی قرار شد یک همه پرسی برای اتحاد 3 بخش مجزای ویتنام که شامل شمال ویتنام ، سایگون فرانسه و کوشین شین بود ، برگزار گردد.

در روز 19 نوامبر سال 1946 میلادی در بندر هایفونگ یک تیراندازی میان یک لنج چینی و ماموران گمرک فرانسه درمی گیرد.

ملی گرایان ویتنامی با این لنج بنزین قاچاق حمل می کردند. در این تیراندازی 24 نفر از جمله یک افسر فرانسوی گمرک کشته می شوند.این حادثه موجب می شود مذاکرات استقلال خاتمه یافته و کلیه توافق ها لغو شوند.

آدمیرال تیه ری دار ژانلیو ،فرماندار کل هندوچین که از ابتدا با استقلال ویتنام مخالف بود به ناوگان دریایی فرانسه دستور می دهد بندر هایفونگ را بمباران کند.

در پی این دستور، ناوگان جنگی فرانسه بندر هایفونگ که تحت نام کنترل هوشی مین رهبر حزب ویت مین بود را بمباران می کند.

هوشی مین یک بیانیه صریح صادر می کند:«با تمام امکاناتی که در اختیار دارید بجنگید. با سلاح هایتان ، با شن کش هایتان ، با بیل هایتان ، با چوبدستی هایتان بجنگید.استقلال و تمامیت ارضی میهن را نجات دهید. زنده باد ویتنام مستقل و تجزیه ناپذیر».

این سرآغاز جنگ نخست هندوچین بود که تا سال 1954 میلادی و خروج فرانسوی ها ادامه داشت.ویتنام به 2 بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد و این بار با حمله ایالات متحده با جنگ مرگبارتر و وحشیانه تری مواجه گردید.