چای ترش محصول مناطق‌گرمسیری و نیمه‌گرمسیری است.
از‌نگاه‌طبیعت‌درمانگران، چای ترش یا چای مکی ازجمله گیاهان دارویی محسوب می‌شود که به‌خاطر خاصیت‌های بسیار آن مصارف غیردارویی نیز دارد. چای ترش با نام علمی (Hibiscus Sabdariffa) گیاهی یکساله با رنگ سبز تیره متمایل به قرمز است که در ایران خود گیاه و محصول کاسبرگ آن به نام‌های چای مکی یا چای قرمز و چای ترش شناخته می‌شود. کاسبرگ تازه این گیاه به‌خاطر اینکه حاوی مقدار زیادی اسید سیتریک و پکتین است برای درست کردن سالاد و انواع مربا و ژله کاربرد دارد. دمنوش این گیاه همچنین در بعضی از نقاط مانند مکزیک نوشیدنی مشهوری به‌حساب می‌آید. میوه و دانه آن نیز در بعضی دیگر از فرهنگ‌های غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد و در جایی مانند پاکستان از ترکیبات شیمیایی چای ترش به‌خصوص پکتین آن در صنعت آبمیوه استفاده می‌شود.

از نظر طبیعت‌درمانگران، گیاه چای ترش یک منبع خوب برای اسید سیتریک و همچنین آهن و منگنز محسوب می‌شود. در طب سنتی چای ترش یک گیاه مدر شناخته می‌شود که روغن قهوه‌ای حاصل از دانه‌های آن در التیام زخم‌ها و بیماری‌ها مؤثر است. در طب سنتی نیز از دانه‌های این گیاه برای درمان سستی، گیجی و سوء هاضمه استفاده می‌شود.طبیعت‌درمانگران برگ‌های گیاه رانیز در درمان سرماخوردگی و سرفه موثر می دانند و از ریشه تلخ آن - که البته باید بسیار کم مصرف شود - به‌عنوان ضد‌عفونی‌کننده، تقویتی در هضم غذا، تقویت نیروی جسمی، پیشگیری از حملات قلبی و بیماری‌های عصبی استفاده می‌شود.