حذيفة بن يمان[از ياران معروفرسول خدا(ص) ] روايت کرد: پيامبر اکرم(ص) ،دامادش حضرت علي(ع) را به يمن اعزام نموده بود و چون خودش قصد حجة الوداع کرد، به علي(ع) پيام دادکه او نيز براي انجام حج به مکه رود.آن دو در مکه معظمه به يکديگر رسيدند و ما در آن هنگام همراه رسول خدا(ص) بوديم.روزي، حضرت علي(ع) به جانب کعبه رفت و در آن جا به نماز مشغول بود و در آن هنگام مستمندي از راه رسيد و از مردم در خواست کمک مي کرد و چون به حضرت علي(ع) رسيد،آن حضرت در حال رکوع بود،پس در همان حال،انگشتر خود را از دستش بيرون آورد و آن را به مستمند بخشيد.
ما که در حضور رسول خدا(ص) بوديم، مشاهده نموديم که بر آن حضرت آيه اي نازل گرديد و آن حضرت، آييه جديد النزول را براي ما قرائت کردند و آن عبارت بود از: اِنَّما وَ ليکُمُ اللهَ وَرَسُولُهُ وَ الَّذينَ يقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يؤتُونَ الزَّکاةَ وَهُم راکِعُونَ.
پيامبر (ص) براي نزول آيه ،تکبير گفت وسپس به مافرمود :بر خيزيد برويم ببينيم اين صفاتي را که خداوند متعال در اين آيه بيان کرده است، در باره چه کسي مي باشد؟ چون پيامبر(ص) وارد مسجد الحرام گرديد، فرد مستمندي را ديد و ازاو پرسيد: از کجا مي آيي؟
گفت:از نزد آن مرد نماز گذار مي آيم،که حلقه انگشتري خود را در حال رکوع، به من بخشيد. پيامبر(ص) بار ديگر تکبير گفت و جلو تر رفت،تا به علي(ع) رسيد، که در حال خواندن نماز بود. از اوپرسيد:اي علي!امروز بر تو چه گذشت؟
حضرت علي(ع) داستان مرد نيازمند و انگشتر بخشيدن خود به وي را براي رسول خدا(ص) باز گو کرد و پيامبر(ص) با شنيدن آن داستان، براي بار سوم، تکبير گفت.
اين فضيلت ديگري براي مولاي متقيان امير مومنان(ع) است که در قرآن مجيد بيان گرديد و خداوند متعال با نزول چنين آيه هايي، زمينه معرفي آن حضرت را براي جانشين رسول خدا(ص) فراهم مي کرد، تا پس از رحلت رسول خدا(ص) امت اسلام بدون رهبر و پيشوا نمانند.