محققان اروپايي در علوم رباتيك، روانشناسي و علوم شناخت نگر قصد دارند رباتي طراحي كنند كه افكار انسان را پيشبيني كند. اين توانايي رابطه متقابل انسان و ربات را طبيعيتر خواهد كرد.
به گزارش ScienceDaily امروزه از رباتها بهعنوان يك كارگر استفاده ميشود، چرا كه برنامهريزي ميشوند تا تنها دستورات انسان را اجرا كنند.
اما محققان قصد دارند رباتي بسازند كه بيشتر بهعنوان يك همكار براي انسان باشد اما براي تحقق چنين نقشي ربات بايد بتواند بهصورت طبيعي با انسانها ارتباط برقرار كند و در تصميمگيريها و كارهاي مشترك نقش فعالي داشته باشد.
امروزه به رباتهايي نياز است كه بتوانند سؤال بپرسند، بحث كنند، احتمالات را پيشبيني كنند، افكار طرف مقابلشان را ارزيابي كرده و در آنچه همكارشان در مرحله بعد قصد انجام دادن آن را دارد، همكاري كنند.
رابطه متقابل ربات و انسان را نميتوان طبيعيتر كرد مگر آنكه تعريف درستي از واژه طبيعي داشته باشيم. تاكنون تحقيقات اندكي براي بررسي مكانيسم شناختنگر كه پايه فعاليتهاي مشترك است انجام شده است.
منظور از فعاليتهاي مشترك موقعيتي است كه در آن 2 نفر با يكديگر براي رسيدن به يك هدف مشترك فعاليت ميكنند. بهعنوان بخشي از پروژه محققان قصد دارند همكاري ميان 2 انسان را مورد بررسي قراردهند تا براساس مشاهدات و تجربياتشان رفتار رباتها را طبيعيتر كنند.
دانشمندان پيش از اين مجموعهاي از نورونهاي منعكسكننده را شناسايي كرده بودند كه در هنگام مشاهده يك رويداد توسط انسان فعال ميشوند. اين نورونها طوري به لرزه درميآيند كه گويي در حال تقليد فعاليت در حال مشاهده هستند.
در واقع مغز با تقليد دقيق فعاليتي كه در حال رخ دادن است اطلاعاتش را درباره آنچه ميبيند بهدست ميآورد. اين فعاليت مغز (يعني تقليد عملي كه مشاهده ميكند) پيش از اين به برنامه رباتها ضميمه شده و آنها قابليت تقليد عملي را كه از نفر مقابل خود ميبينند، دارند.
رباتها تنها مشاهده نميكنند بلكه براي نشان دادن عكسالعمل مناسب هرآنچه ميبينند برنامهريزي ميكنند و به سرعت درمييابند كه چگونه در فعاليتهاي مشترك شركت كنند و يا هنگامي كه طرف مقابل رفتار درست و پيشبيني شدهاي را انجام نميدهد آن را شناسايي كنند.
رباتها همچنين براي خلأهاي احتمالي و توضيح رفتار مبهم همكار انسانيشان برنامهريزي شدهاند. پروژه ساخت اين نوع ربات به پروژه جاست معروف شده است.
آزاده خطيبي
همشهري انلاين